Subskrybuj nas na Youtube
Dzięki zmianom z lutego 2016 roku, uprawnienia osób zatrudnionych na umowę na czas określony zostały w dużym stopniu zrównane z tymi pracującymi na podstawie kontrakty na czas nieokreślony.
1. Godziwe wynagrodzenie za pracę
Pracownik ma więc prawo do godziwego wynagrodzenia (Godziwe wynagrodzenie, czyli jakie?), które nie może być niższe od pensji minimalnej (Zobacz, ile wyniesie płaca minimalna 2017 roku). Jego wysokość powinna odpowiadać rodzajowi wykonywanej pracy i niezbędnym kwalifikacjom, a także uwzględniać ilość i jakość świadczonej pracy. Przy czym, jeśli dana osoba wykonuje pracę takiego samego rodzaju lub na takim samym stanowisku jak inny pracownik, to wynagrodzenie obydwojga w takich sytuacjach musi być równe.
Wypłaty wynagrodzenia dokonuje się co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie w formie pieniężnej. Jeśli więc pracodawca chce przelewać pieniądze na rachunek bankowy pracownika, to może zrobić tylko w przypadku, gdy tak stanowi układ zbiorowy pracy lub gdy podwładny wyrazi na to zgodę w formie pisemnej. >>Więcej na ten temat tutaj: Pracodawca nie chce wypłacić ci wynagrodzenia w gotówce? Możesz odejść natychmiast z pracy
Jakie przysługują dodatki do wynagrodzenia i ile otrzymasz za prace nadliczbową, dowiesz się tutaj>>
2. Zakaz dyskryminacji
Przyjęcie niesprawiedliwego sposobu wynagradzania może być uznane za dyskryminację, zakazaną w polskim prawie. Obowiązuje bowiem zasada równości praw pracowniczych - każdy pracownik bez względu na płeć ma równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków. Pracodawca musi więc przestrzegać zasad równego zatrudnienia wszystkich pracowników w zakresie:
- nawiązania i rozwiązania stosunku pracy,
- warunków zatrudnienia,
- awansowania,
- dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
Zakaz dyskryminacji obowiązuje bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nie określony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
3. Prawo do wypoczynku
Pracownik zatrudniony na umowie na czas określony ma też prawo do wypoczynku - czas pracy nie może więc przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Łącznie z godzinami nadliczbowymi tygodniowo czas pracy nie może przekroczyć 48 godzin. Natomiast tygodniowo pracownikowi przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku na dobę.
Ponadto zatrudniony może skorzystać z corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego, który wynosi 20 dni (jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat) lub 26 dni (jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat). Jak dokładnie ustalić wymiar urlopu wypoczynkowego, dowiesz się tutaj>> Pracodawca ma co prawda obowiązek udzielić pracownikowi wypoczynku w tym roku kalendarzowym, w którym ten uzyskał do niego prawo, lub ostatecznie do 30 września następnego roku.
4. Prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy
Każdy pracownik (niezależnie od umowy) ma również prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.
Pracodawca ponosi pełną odpowiedzialność za zapewnienie odpowiednich warunków bhp w zakładzie i ma obowiązek w szczególności:
- organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki jej wykonywania;
- zapewniać przestrzeganie w firmie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń;
- zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy.
Wszystkie te zadania pracodawca powinien realizować stosując nowoczesne rozwiązania, czyli uwzględniające osiągnięcia nauki i techniki.
5. Długi okres wypowiedzenia
Odchodzący z firmy pracownik ma wreszcie ustawowo zagwarantowany okres wypowiedzenia umowy o pracę. Od 22 lutego 2016 roku zmieniły się przepisy i okres wypowiedzenia w przypadku umowy na czas określony, nieokreślony i na zastępstwo jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy - i wynosi:
- 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
- 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
- 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.
Te okresy można skracać tylko w ściśle określonych przypadkach - jakich, dowiesz się tutaj>>