Umowa na okres próbny jest zawierana w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia do wykonywania określonego rodzaju pracy. Poza wyjątkami, kontrakt ten stanowi więc pierwszą umowę pomiędzy pracownikiem i pracodawcą, który może trwać maksymalnie 3 miesiące. Tak jak w przypadku dłuższych umów, pracownik ma prawo miedzy innymi do odpowiednio długiego urlopu i okresu wypowiedzenia. Więcej o prawach pracownika na okresie próbnym przeczytasz tutaj>>
Zasiłek chorobowy na okresie próbnym. Niezdolna do pracy osoba może także otrzymać świadczenia chorobowe - jakie dokładnie świadczenia otrzyma osoba niezdolna do pracy, dowiesz się tutaj>> Przez pierwszy okres choroby, czyli 33 dni, pracownik otrzyma wynagrodzenie chorobowe od pracodawcy. Od 34 dnia niezdolności do pracy wypłatę świadczenia przejmuje ZUS i wypłaca osobom ubezpieczonym zasiłek chorobowy.
Jednak niezbędny jest także okres wyczekiwania - pracownik podczas okresu próbnego jest objęty ubezpieczeniem zdrowotnym obowiązkowym (umowa o pracę), tak więc okres wyczekiwania wnosi 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. W związku z tym pracownik otrzyma świadczenie chorobowe dopiero po przepracowaniu w firmie 30 dni.
Kiedy umowa wygasa. Choroba pracownika nie ma wpływu na czas trwania próbnej umowy - rozwiązanie umowy na okres próbny następuje z mocy prawa z upływem czasu, na jaki została zawarta. Nie są przy tym potrzebne oświadczenia pracownika czy pracodawcy w tej sprawie. Wyjątkowo przedłużeniu ulega tylko umowa zawarta z pracownicą w ciąży na okres przekraczający jeden miesiąc, gdy termin rozwiązania umowy przypada po upływie 3 miesiąca ciąży - wtedy kontrakt ulega automatycznemu przedłużeniu do dnia porodu.
Co więcej, pracodawca nie może z własnej woli przedłużyć umowy, bowiem może ona zostać zawarta tylko raz. Pracodawca może zaproponować pracownikowi kolejną umowę na okres próbny tylko w przypadku, gdy pracownik ma być zatrudniony w celu wykonywania innego rodzaju pracy. Dopuszczalne jest zatrudnienie na próbę pracownika wykonującego ten sam rodzaj pracy tylko po upływie co najmniej 3 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę.
Zasiłek po zakończeniu umowy próbnej. Jeśli pracownik zachorował jeszcze w trakcie trwania stosunku pracy i stan ten trwa nieprzerwanie po ustaniu ubezpieczenia, to do dnia rozwiązania umowy zasiłek chorobowy (albo wynagrodzenia za czas choroby) wypłaca pracodawca, po czym wypłatę świadczenia przejmuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
ZUS wypłaci zasiłek także pracownikowi, który zachorował już po wygaśnięciu kontraktu. Zasiłek chorobowy przysługuje bowiem także wtedy, gdy niezdolność do pracy powstała w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego, czyli ustania zatrudnienia. Choroba musi przy tym trwać co najmniej 30 dni bez przerwy. Przy chorobie zakaźnej, kiedy okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, termin wydłuża się do 3 miesięcy od momentu ustania ubezpieczenia. W efekcie zasiłek chorobowy przysługuje też po zwolnieniu z pracy>>
Wysokość zasiłku chorobowego. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeśli zasiłek jest wypłacany już po ustaniu zatrudnienia, podstawa ta nie może być wyższa od kwoty 100 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłaszanego dla celów emerytalnych (w II kwartale 2017 r. jest to 4220,69 zł).
Większość chorych pracowników otrzyma wynagrodzenie i zasiłek w wysokości 80 procent normalnego wynagrodzenia, które ulegają jednak obniżeniu do 70 proc,. gdy chory przebywa w szpitalu. Pełne świadczenie otrzymają osoby, u których choroba jest skutkiem wypadku w pracy (albo w drodze z/do pracy), osoby poddające się badaniom lub zabiegom związanym z oddaniem komórek, tkanek lub narządów, bądź chore kobiety w ciąży.