Za rządową nowelizacją ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej głosowało 247 posłów, przeciw było 165, a 4 osoby wstrzymały się od głosu.
Wcześniej Sejm przyjął dwie poprawki zgłoszone przez PiS; jedna z nich zwiększa limit wydatków na zakup szczepionek obowiązkowych w 2017 r. - z początkowo planowanych 142 mln zł do 162 mln zł.
Nowelizacja przywraca dotychczasowe zasady finansowania zakupu szczepionek. Na mocy zmian uchwalonych przez parlament w połowie ub.r., od 2017 r. zakup szczepionek, przewidzianych do obowiązkowych szczepień, miał być finansowany nie z budżetu państwa, a przez NFZ.
Uzasadnieniem powrotu do zasad finansowania zakupu szczepionek z budżetu państwa jest, w ocenie autorów regulacji, przywrócenie zasady odpowiedzialności państwa za politykę zdrowotną, a w szczególności za prowadzenie działań profilaktycznych. "Szczepienia ochronne stanowią element tej działalności (…) i służą ochronie zdrowia publicznego" - wskazano w uzasadnieniu.
Nowelizacja wprowadza także zmiany mające zagwarantować każdej osobie, która skorzysta ze świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej (także nocnej i świątecznej), że nie poniesie ona kosztów z tym związanych, nawet w przypadku, gdy wystąpią trudności z potwierdzeniem jej prawa do świadczeń opieki zdrowotnej.
Zgodnie z nowymi przepisami NFZ nie będzie dochodził kosztów udzielonych świadczeń w takim przypadku. Rozwiązanie to nie będzie natomiast dotyczyć kosztów, jakie NFZ ponosi na refundację przepisanych przez lekarza leków, które są dostępne w aptece.
"Gwarancja taka pozytywnie wpłynie na dostępność do świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej i wyeliminuje sytuacje, w których pacjent nie korzystał ze świadczeń z obawy przed poniesieniem kosztów" - przekonywali autorzy regulacji.
Wskazywali także, że dla systemu opieki zdrowotnej mniejszym kosztem jest sfinansowanie świadczeń dla osoby nieuprawnionej niż weryfikowanie uprawnień pacjenta, który skorzystał ze świadczeń POZ oraz ewentualne późniejsze koszty leczenia specjalistycznego, którym można było zapobiec.
Nowelizacja przewiduje ponadto m.in. odstąpienie od obowiązku uiszczania przez pacjenta kosztów świadczeń i windykacji przez NFZ należności z tego tytułu, gdy jedyną przyczyną braku prawa do świadczeń był brak zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego. W takim przypadku odstąpienie od windykacji nastąpi, gdy pacjent, we wskazanych w ustawie terminach, zostanie zgłoszony do ubezpieczenia.