Czym jest i ile trwa
Okresem zasiłkowym nazywany jest czas obejmujący poszczególne niezdolności ubezpieczonego do pracy z powodu choroby, za które przysługują mu świadczenia pieniężne (zasiłek chorobowy oraz wynagrodzenie za czas choroby) w związku z brakiem możliwości zarobkowania.
Okres zasiłkowy wynosi maksymalnie 182 dni lub 270 dni, gdy niezdolności do pracy z powodu choroby przypadają w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, przy czym okres 270 dni dotyczy niezdolności do pracy:
- ubezpieczonych kobiet, które chorują w trakcie ciąży oraz
- ubezpieczonych kobiet i mężczyzn, chorujących na gruźlicę.
Po ustaniu ubezpieczenia chorobowego okres zasiłkowy trwa nie dłużej niż 91 dni, ale prawo do dłuższego okresu, tj. w wymiarze 182 dni przysługuje osobom, których niezdolność do pracy z powodu choroby:
- powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów,
- występuje w trakcie ciąży,
- została spowodowana gruźlicą.
Należy dodać, że do okresu zasiłkowego wlicza się również – traktowane w ten sam sposób, jak niezdolność do pracy z powodu choroby – okresy niemożności wykonywania pracy z innych przyczyn. Chodzi o czas niezdolności:
- powstałej w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
- wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, izolacji w warunkach domowych albo izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
- z powodu przebywania w:
- stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego,
- szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych;
- powstałej wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Kiedy można zliczać czas choroby
W zależności od stanu zdrowia, ubezpieczony może otrzymać zwolnienie od pracy (e-ZLA lub inne dokumenty) na różne okresy, poczynając od jednego do kilkunastu dni, a nawet dłuższe. Każde zwolnienie lekarskie to odrębny okres, na który została orzeczona niezdolność do pracy z powodu choroby, a o tym, czy poprzedni i kolejny zliczać do jednego okresu zasiłkowego, decyduje to, czy występują bezpośrednio po sobie, czy są między nimi przerwy, a jeśli tak, to jak długo trwają.
Do jednego okresu zasiłkowego zalicza się te okresy niezdolności do pracy z powodu choroby, które występują bezpośrednio po sobie bez żadnej przerwy oraz takie, między którymi są one krótsze niż 60 dni i to bez względu na przyczynę jej powstania. [przykłady 1, 2]
PRZYKŁAD 1
Choroby z przerwą lub bez niej
Pracownica (ma 54 lata) otrzymała zwolnienia lekarskie e-ZLA od 22 do 30 kwietnia 2025 r. (9 dni). Kolejne zwolnienie lekarz jej wystawił od 1 do 15 maja, a następne od 16 do 30 maja 2025. Za te okresy pracodawca wypłacił pracownicy zasiłek chorobowy, ponieważ w styczniu 2025 r. otrzymała ona wynagrodzenie za czas choroby przez 14 dni (to pełny limit na 2025 r.) od 15 do 28 stycznia. Okres ten stanowi odrębny okres zasiłkowy, ponieważ kolejna niezdolność do pracy z powodu choroby powstała dopiero 22 kwietnia 2025 r., tj. po przerwie dłuższej niż 60 dni. Natomiast okresy niezdolności do pracy, począwszy od 22 kwietnia 2025 roku, należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego, ponieważ między nimi nie ma żadnych przerw. Łączny okres zasiłkowy wynosi 39 dni.
PRZYKŁAD 2
Krótkie pauzy między niezdolnościami do pracy
Pracownik (wiek – 32 lata) był niezdolny do pracy z powodu choroby w następujących okresach:
- od 10 do 21 stycznia 2025 r. (12 dni)
- od 26 marca do 3 kwietnia 2025 r. (9 dni)
- od 4 do 17 kwietnia 2025 r. (14 dni)
- od 5 do 13 maja 2025 r. (9 dni)
- od 19 do 31 maja 2025 r. (13 dni).
Wszystkie wskazane okresy choroby należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego, ponieważ niezdolność do pracy od:
- 26 marca wystąpiła po przerwie krótszej niż 60 dni w stosunku do poprzedniej niezdolności, która zakończyła się 21 stycznia,
- 4 kwietnia powstała bezpośrednio po zakończonej 3 kwietnia,
- 5 maja powstała po przerwie nieprzekraczającej 60 dni do zakończonej 17 kwietnia,
- 19 maja powstała po przerwie nieprzekraczającej 60 dni do zakończonej 13 maja.
Po zliczeniu okres zasiłkowy wynosi łącznie 57 dni.
Za te okresy pracownik otrzymał wynagrodzenie za czas choroby za 33 dni przysługujące w 2025 r. (od 10 do 21 stycznia, od 26 marca do 15 kwietnia) oraz zasiłek chorobowy za pozostałe okresy.
Ważne! Do okresu zasiłkowego przypadającego po ustaniu ubezpieczenia chorobowego wlicza się wyłącznie niezdolności do pracy przypadające bezpośrednio po sobie, bez żadnych przerw. Jest to jeden z warunków wypłaty zasiłku chorobowego przysługującego za te okresy.
Za czas po ustaniu zatrudnienia, co jest równoznaczne z ustaniem ubezpieczenia chorobowego, zasiłek chorobowy przysługuje, jeżeli niezdolność do pracy z powodu choroby:
- powstała jeszcze w trakcie zatrudnienia i trwa nieprzerwanie po jego ustaniu (może trwać krócej niż 30 dni) albo
- trwa nieprzerwanie co najmniej 30 dni i powstała nie później niż w ciągu:
- 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego;
- 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego – w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby (kod E w e-ZLA). [przykład 3]
PRZYKŁAD 3
e-ZLA w ciągu 14 dni od ustania zatrudnienia
Pracodawca rozwiązał z pracownikiem umowę o pracę z dniem 11 kwietnia 2025 r. Osoba ta zachorowała po ustaniu zatrudnienia i otrzymała dwa zwolnienia e-ZLA na okresy: od 22 kwietnia do 7 maja 2025 r. (16 dni) i od 8 do 23 maja 2025 r. (16 dni). Za te okresy przysługuje zasiłek chorobowy, ponieważ zostały spełnione warunki do jego wypłaty za okres po zakończeniu ubezpieczenia chorobowego, tj. m.in. niezdolność do pracy z powodu choroby powstała w ciągu 14 dni od ustania zatrudnienia i trwała nieprzerwanie co najmniej 30 dni. Okres zasiłkowy wyniósł łącznie 32 dni. Jeśli ponownie osoba ta otrzymałaby zwolnienie lekarskie od 2 do 30 czerwca 2025 r. (29 dni), a zatem po przerwie w stosunku do poprzedniego zachorowania i nie w ciągu 14 dni od ustania zatrudnienia, to za ten okres nie otrzymałaby zasiłku chorobowego. Mimo że okres zasiłkowy po ustaniu zatrudnienia może trwać 91 dni, to nie w tym przypadku, nawet w razie otrzymania kolejnych zwolnień lekarskich. Nie ma już bowiem możliwości nabycia prawa do zasiłku – nie zostanie spełniony warunek powstania niezdolności do pracy w ciągu 14 dni po ustaniu ubezpieczenia chorobowego (ustaniu zatrudnienia).
Wliczeniu do okresu zasiłkowego podlegają także okresy, za które ubezpieczony został pozbawiony prawa do zasiłku chorobowego – za cały lub część okresu orzeczonej niezdolności do pracy. Ponadto trzeba zsumować do niego okresy, za które ubezpieczony został pozbawiony prawa do zasiłku chorobowego – za cały lub część okresu orzeczonej niezdolności do pracy. Jeżeli było to spowodowane następującymi przyczynami:
- ubezpieczony został odsunięty od pracy z powodu podejrzenia o nosicielstwo zarazków choroby zakaźnej i pracodawca zaproponował mu inną pracę, niezabronioną takim osobom, odpowiadającą jego kwalifikacjom zawodowym lub którą może wykonywać po uprzednim przeszkoleniu i nie podjął proponowanej pracy,
- niezdolność do pracy została spowodowana w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez ubezpieczonego,
- niezdolność do pracy została spowodowana nadużyciem alkoholu za okres pierwszych 5 dni tej niezdolności,
- ubezpieczony w okresie orzeczonej niezdolności do pracy wykonywał pracę zarobkową lub wykorzystywał zwolnienie lekarskie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia,
- ubezpieczony zachowuje prawo do wynagrodzenia na podstawie przepisów o wynagradzaniu.
Czego się nie wlicza
W okresie zasiłkowym nie uwzględnia się czasu choroby przypadającej w wyczekiwaniu na prawo do zasiłku chorobowego. [przykład 4]
PRZYKŁAD 4
Zwolnienie lekarskie w okresie wyczekiwania na świadczenie
Pracownik, który ma 18 lat, został zatrudniony na podstawie umowy o pracę od 5 maja 2025 r. i jest to jego pierwsza praca. 31 maja 2025 r. stał się niezdolny do pracy z powodu choroby i otrzymał zwolnienie lekarskie e-ZLA na okres 7 dni, tj. do 6 czerwca 2025 r. Pracownika obowiązuje okres wyczekiwania na prawo do świadczeń z tytułu choroby (30 dni) i dlatego nabywa do nich prawo od 4 czerwca 2025 r. Otrzyma więc wynagrodzenie za czas choroby za okres przypadający po okresie wyczekiwania tj. od 5 do 6 czerwca 2025 r. – 2 dni i tyle wynosi okres zasiłkowy. Są to także pierwsze 2 dni z przysługującego limitu wypłaty wynagrodzenia za czas choroby w 2025 r. Okres od 31 maja do 4 czerwca 2025 r. (5 dni) jest okresem usprawiedliwionej nieobecności w pracy z powodu choroby, bez prawa do świadczeń.
Ponadto nie bierze się pod uwagę dni niezdolności do pracy, które przypadły w czasie urlopu wychowawczego. [przykład 5]
PRZYKŁAD 5
Niedyspozycja w czasie urlopu wychowawczego
Pracownica (wiek 28 lat) korzystała z urlopu od 1 kwietnia do 31 maja 2025 r. Od 26 maja do 13 czerwca 2025 r. była niezdolna do pracy z powodu choroby. Wcześniej chorowała w styczniu 2025 r. i z tego tytułu otrzymała od pracodawcy wynagrodzenie za czas choroby za okres 25 dni. Za okres niezdolności do pracy od 26 maja do 13 czerwca 2025 r. pracownicy:
- nie przysługują żadne świadczenia z tytułu choroby za okres przypadający w czasie urlopu wychowawczego, tj. od 26 do 31 maja 2025 r.,
- przysługuje wynagrodzenie za czas choroby za okres od 1 do 8 czerwca 2025 r., tj. za okres uzupełniający do limitu przysługującego w 2025 r. – 8 dni,
- przysługuje zasiłek chorobowy za okres od 9 do 13 czerwca 2025 r. – 5 dni.
Okres zasiłkowy wynosi w tym przypadku 13 dni. Okresu choroby od 26 do 31 maja 2025 r., przypadającego na czas trwania urlopu wychowawczego, nie wlicza się do okresu zasiłkowego i do limitu wypłaty wynagrodzenia za czas choroby w 2025 r.
Dotyczy to także okresu:
- urlopu bezpłatnego,
- pobierania zasiłku macierzyńskiego,
- odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania (z wyjątkiem przypadków, w których prawo do zasiłku wynika z ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania),
- usprawiedliwionej nieobecności w pracy, o której mowa w art. 632 par. 8 kodeksu pracy (dalej k.p.), z wyjątkiem gdy niezdolność do pracy powstała do dnia śmierci pracodawcy i trwa nieprzerwanie po tym dniu.
Okres zasiłkowy to czas, w którym przysługuje prawo do zasiłku chorobowego, przy czym nie wlicza się do niego okresów pobierania innych świadczeń z tytułu niezdolności do pracy, takich jak: zasiłek macierzyński, zasiłek opiekuńczy czy świadczenie rehabilitacyjne. Sumuje się z nim natomiast okres pobierania wynagrodzenia za czas choroby, o którym mowa w art. 92 k.p. oraz samego zasiłku chorobowego.
Ile okresów zasiłkowych
Okres zasiłkowy nie jest przypisany do roku kalendarzowego. Oznacza to, że może on rozpocząć się i zakończyć w tym samym roku kalendarzowym, ale również rozpocząć się w jednym roku, a zakończyć w następnym. [przykład 6]
PRZYKŁAD 6
Wyczerpanie pełnego okresu zasiłkowego
Pracownica chorowała w następujących okresach: od 3 do 28 czerwca 2024 r. i po przerwie nieprzekraczającej 60 dni od 1 sierpnia 2024 r. do 3 stycznia 2025 r. Z dniem 3 stycznia 2025 r. wyczerpała pełny okres zasiłkowy 182 dni. Następnie, po przerwie trwającej powyżej 60 dni, chorowała na gruźlicę od 17 marca do 11 grudnia 2025 r. i wyczerpała pełny okres zasiłkowy wynoszący w tym przypadku 270 dni.
Należy mieć na względzie, że nie każdy okres zasiłkowy osiąga maksymalny czas. W jednym roku kalendarzowym może być kilka krótszych okresów po przerwach wynoszących ponad 60 dni. [przykład 7]
PRZYKŁAD 7
Po przerwie co najmniej 60-dniowej
Pracownik chorował w następujących okresach od:
- 15 stycznia do 28 marca 2025 r. (73 dni),
- 9 czerwca do 25 lipca 2025 r. (47 dni),
- 6 października do 24 grudnia 2025 r. (80 dni).
Każdy z tych okresów następował po upływie co najmniej 60 dni po poprzednim okresie i stanowił odrębny okres zasiłkowy.
Gdy ubezpieczony nie odzyskał zdolności do pracy
Do jednego okresu zasiłkowego można zaliczyć czas niezdolności do pracy z powodu choroby między którymi wystąpiła ponad sześćdziesięciodniowa przerwa, jeżeli w jej trakcie ubezpieczony nie odzyskał zdolności do pracy i w tym czasie do niej nie przystąpił, lecz korzystał np. z urlopu wypoczynkowego, pobierał zasiłek opiekuńczy lub miał inną usprawiedliwioną nieobecność w pracy.
W razie wątpliwości, czy w przerwie w niezdolności do pracy ubezpieczony odzyskał zdolność do pracy, należy zasięgnąć opinii lekarza. Jeżeli wynika z niej, że między okresami orzeczonych niezdolności do pracy ubezpieczony nie odzyskał zdolności do pracy, okresy niezdolności przypadające przed przerwą i po przerwie należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego. [przykład 8]
PRZYKŁAD 8
Potrzebna opinia lekarza
Pracownica chorowała w następujących okresach od:
- 28 października do 14 listopada 2024 r. (18 dni),
- 23 grudnia 2024 r. do 3 stycznia 2025 r. (12 dni),
- 20 stycznia do 31 stycznia 2025 r. (12 dni),
- 3 do 14 lutego 2025 r. (12 dni).
Łączny okres zasiłkowy wyniósł 54 dni.
Od 17 lutego 2025 r. pracownica korzystała z urlopu wypoczynkowego do 14 marca 2025 r., a od 17 marca do 17 kwietnia 2025 r. ze zwolnienia od pracy w związku z opieką nad chorym dzieckiem i chorym mężem. Ponownie pracownica otrzymała zwolnienie lekarskie z powodu choroby na okres od 18 do 30 kwietnia 2025 r. (13 dni). Pracodawca wystąpił do lekarza leczącego pracownicę z prośbą o opinię, czy pracownica odzyskała zdolność do pracy w przerwie w korzystaniu ze zwolnienia lekarskiego, tj. od 15 lutego do 17 kwietnia 2025 r., trwającej 62 dni. Z opinii lekarza wynikało, że pracownica takiej zdolności nie odzyskała, zatem okres choroby od 18 do 30 kwietnia 2025 r. został doliczony do jednego okresu zasiłkowego z okresem, który zakończył się 14 lutego 2025 r.
Rozpoczęcie nowego okresu
Nowy okres zasiłkowy rozpoczyna się dla kolejnej niezdolności do pracy, która powstanie po przerwie przekraczającej 60 dni w stosunku do poprzedniej. [przykład 9]
Przykład 9
Dwa okresy zasiłkowe
Pracownica, która ma 53 lata, chorowała od 20 stycznia do 14 lutego 2025 (26 dni) i była to jej pierwsza niezdolność do pracy z powodu choroby w 2025 r. Za ten okres otrzymała wynagrodzenie za czas choroby za 14 dni (od 20 stycznia do 2 lutego 2025 r.) oraz zasiłek chorobowy za 12 dni (od 3 do 14 lutego 2025 r.). Ponownie pracownica zachorowała 24 lutego i otrzymała zwolnienie lekarskie do 7 marca 2025 r. (12 dni), a następnie od 12 maja do 6 czerwca 2025 r. (26 dni).
W tym przypadku są dwa okresy zasiłkowe. W pierwszym zawierają się okresy choroby od 20 stycznia do 14 lutego i od 24 lutego do 7 marca 2025 r., łącznie 38 dni. Drugi, nowy okres zasiłkowy rozpoczął się po przerwie przekraczającej 60 dni w stosunku do poprzedniej niezdolności, która zakończyła się w dniu 7 marca 2025 r. i liczy się go od 12 maja 2025 r. Nowy okres zasiłkowy wynosi 26 dni (do 6 czerwca 2025 r.). Za ten okres pracownica ma prawo do zasiłku chorobowego.
Jeżeli po przerwie krótszej niż 60 dni kolejna niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na okres ciąży, należy dla niej otworzyć nowy okres zasiłkowy. [przykład 10]
PRZYKŁAD 10
Otwarcie nowego okresu zasiłkowego
Pracownica chorowała w okresie od 24 marca do 4 kwietnia 2025 r. (12 dni) i od 22 do 30 kwietnia 2025 r. (9 dni). Niezdolności te należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego, ponieważ przerwa między nimi nie przekroczyła 60 dni. Ponownie pracownica otrzymała zwolnienie lekarskie z powodu choroby, oznaczone kodem B (ciąża), na okres od 12 maja do 10 czerwca 2025 r. (30 dni). Dla tej niezdolności należy otworzyć nowy okres zasiłkowy i wynosi on 30 dni.
Choroba w trakcie ciąży
Jeżeli ponowny okres niezdolności do pracy z powodu choroby ubezpieczonej będącej w ciąży, rozpocznie się po przerwie w stosunku do poprzedniej niezdolności, nawet gdy przerwa jest krótsza niż 60 dni, dla tej niezdolności należy rozpocząć nowy okres zasiłkowy (patrz przykład 10).
Jeżeli natomiast niezdolność z powodu choroby w trakcie ciąży wystąpi bezpośrednio po poprzedniej takiej niezdolności, wówczas należy je zliczyć do jednego okresu zasiłkowego, przy czym automatycznie ustala się, że łączny okres zasiłkowy może trwać do wyczerpania 270 dni. [przykład 11]
Przykład 11
Choroba w czasie ciąży, która wystąpiła bezpośrednio po poprzedniej takiej niezdolności
W okresie ciąży pracownica korzystała ze zwolnienia lekarskiego od 12 lutego do 14 maja 2025 r. (75 dni). Lekarz w zwolnieniu lekarskim e-ZLA wpisał oznaczenie kodem literowym B (ciąża). W kolejnym zwolnieniu lekarskim e-ZLA, wystawionym na okres choroby od 15 maja do 13 czerwca 2025 r. (30 dni), również lekarz wpisał kod literowy B (ciąża). Okres tej niezdolności do pracy należy zliczyć z poprzednim okresem zasiłkowym, ponieważ między nimi nie ma żadnej przerwy. Łączny okres zasiłkowy wynosi 105 dni. W razie kolejnych zwolnień lekarskich, ze względu na ciążę, okres zasiłkowy może wynosić 270 dni.
Skutki gruźlicy ubezpieczonego
Jeżeli ponowny okres niezdolności do pracy był spowodowany gruźlicą ubezpieczonego, rozpocznie się po przerwie w stosunku do poprzedniej niezdolności, nawet gdy przerwa jest krótsza niż 60 dni, dla tej niezdolności należy rozpocząć nowy okres zasiłkowy. W przypadku natomiast, gdy niezdolność z powodu gruźlicy wystąpi bezpośrednio po poprzedniej takiej niezdolności, wówczas należy je zliczyć do jednego okresu zasiłkowego, przy czym automatycznie ustala się, że łączny okres zasiłkowy może trwać do wyczerpania 270 dni. [przykład 12]
PRZYKŁAD 12
Zwolnienie z kodem D
Pracownik chorował bez przerwy od 2 grudnia 2024 do 21 maja 2025 r., łącznie 171 dni. Kolejne zwolnienie lekarskie otrzymał z oznaczeniem kodem literowym D (gruźlica), na okres od 22 maja do 20 czerwca 2025 r. (30 dni). Pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy za cały okres tego zwolnienia, który łącznie z poprzednim okresem wynosi łącznie 201 dni.
Kontrola łącznego czasu pobierania świadczeń
Okres pobierania świadczeń za kolejne okresy niezdolności do pracy z powodu choroby należy kontrolować pod kątem ich łącznego czasu trwania, aby nie przekroczyć maksymalnego okresu zasiłkowego. Jeżeli ubezpieczony otrzyma zwolnienie lekarskie, którego łączny okres z poprzednimi zwolnieniami przekroczy okres 182/270 dni, to od dnia następnego po upływie tych okresów do końca tego e-ZLA nie otrzyma żadnych świadczeń pieniężnych, jednak jest to okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy.
Należy dodać, że po wyczerpaniu pełnego okresu zasiłkowego ubezpieczony może wystąpić z wnioskiem (formularz ZNp-7) do ZUS o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego.
Ważne! Z uwagi na czas na rozpatrzenie przez ZUS wniosku o świadczenie rehabilitacyjne, najlepiej złożyć go co najmniej na sześć tygodni przed zakończeniem pełnego okresu zasiłkowego (91/182/270 dni).
W pouczeniu wniosku ubezpieczony znajdzie informację o innych dokumentach, które należy dostarczyć do ZUS.
Świadczenie rehabilitacyjne zostanie przyznane po badaniu przez lekarza orzecznika ZUS, jeżeli w jego ocenie dalsze leczenie lub rehabilitacja ubezpieczonego rokują odzyskanie zdolności do pracy w okresie nieprzekraczającym 12 miesięcy (360 dni).
Bezpośrednio po świadczeniu rehabilitacyjnym
Okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego nie traktuje się jako przerwy w niezdolności do pracy z powodu choroby, zatem w razie otrzymania zwolnienia lekarskiego w związku z chorobą bezpośrednio po pobieranym świadczeniu rehabilitacyjnym, brak jest możliwości rozpoczęcia kolejnego okresu zasiłkowego. Dotyczy to również zachorowania w okresie do 60 dni po zakończeniu pobierania świadczenia.
Ważne! Jeżeli ubezpieczony korzystał ze świadczenia rehabilitacyjnego w wymiarze krótszym niż 12 miesięcy, to w przypadku, gdy w tym okresie nie odzyskał zdolności do pracy, może złożyć kolejny wniosek o przyznanie świadczenia na dalszy okres.
Jeżeli po okresie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego w pełnym wymiarze ubezpieczony przystąpi do pracy, a następnie zachoruje i przerwa między dniem rozpoczęcia tej niezdolności, a dniem następnym po ostatnim dniu pobierania świadczenia przekracza okres 60 dni, należy rozpocząć nowy okres zasiłkowy. ©℗
Podstawa prawna
• art. 4 ust 1, art. 6 ust. 2, art. 7 – 9, art. 14 – 17 i art. 18 ust. 1–3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 501).