Przepisy zrównają uprawnienia osób zatrudnionych terminowo i na czas nieokreślony.
Jedna z zasadniczych zmian zawartych w nowelizacji kodeksu pracy z 25 czerwca 2016 r. dotyczy okresów wypowiedzenia umów na czas określony (w tym również tych na zastępstwo). Zostały one uzależnione od stażu pracy i zrównane z tymi, które obowiązują przy kontraktach na czas nieokreślony. Zgodnie ze znowelizowanym art. 36 k.p. okres wypowiedzenia umów na czas określony (w tym na zastępstwo) i na czas nieokreślony wynosi:
● 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;
● 1 miesiąc, jeżeli zatrudnienie trwało co najmniej 6 miesięcy;
● 3 miesiące, jeżeli staż pracy wyniósł co najmniej 3 lata.
Zrównanie omawianych okresów oznacza w praktyce ich wydłużenie dla kontraktów na czas określony. Zgodnie z dotychczasowymi przepisami takie umowy można było bowiem wymawiać za dwutygodniowym wypowiedzeniem (lub trzydniowym przy umowach na zastępstwo). Trzeba jednak podkreślić, że do 22 lutego 2016 r. umowy terminowe były podzielone na dwie grupy – wypowiadalne i niewypowiadalne. Pierwsze to kontrakty, które trwają co najmniej 6 miesięcy i strony wprowadziły do ich treści klauzule o możliwości ich wypowiedzenia. Do drugich należy zaliczyć te umowy, które trwają krócej niż 6 miesięcy oraz trwające dłużej, ale niezawierające postanowień o możliwości wypowiedzenia. Po wejściu w życie nowelizacji z 25 czerwca 2015 r. każda ze stron może rozwiązać umowę o pracę za wypowiedzeniem (a więc każdą umowę o pracę będzie można wypowiedzieć).
Jak liczyć okresy wypowidzenia? / Dziennik Gazeta Prawna
Istotne znaczenie w omawianym kontekście mają jednak przepisy przejściowe. W przypadku umów trwających w dniu 22 lutego 2016 r., ale zawartych na krócej niż 6 miesięcy lub na dłużej, ale bez możliwości wypowiedzenia, należy stosować przepisy dotychczasowe. Oznacza to, że umowy takie trwają do dnia, do którego zostały zawarte. Jeżeli zaś strony wprowadziły zgodnie z dotychczas obowiązującymi regułami postanowienie umożliwiające wypowiedzenie umowy terminowej, w dniu 22 lutego 2016 r. zmieniają się zasady wypowiadania takich kontraktów – klauzula przestaje obowiązywać, a okres wypowiedzenia umowy o pracę uzależniony będzie od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy. Co ważne w przypadku umów terminowych trwających w dniu wejścia w życie nowelizacji okres zatrudnienia u danego pracodawcy, od którego będzie uzależniona długość okresu wypowiedzenia, liczony będzie od 22 lutego 2016 r. Dotyczy to jednak wyłącznie umów terminowych trwających w dniu 22 lutego 2016 r., a nie umów zawieranych po tej dacie. W przypadku tych ostatnich do stażu, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia, trzeba będzie wliczać także okres zatrudnienia sprzed wejścia w życie ustawy.
Jeżeli zatem firma zawrze umowę terminową np. w dniu 23 lutego 2016 r., a przed wejściem życie nowych przepisów (czyli przed 22 lutego) pracownik wykonywał już pracę w tym przedsiębiorstwie (nawet np. pięć lub dziesięć lat wcześniej), do stażu, od którego uzależniona jest długość okresu wypowiedzenia, wlicza się również okresy zatrudnienia przypadające czasem sprzed wielu lat (patrz infografika).