Ile kosztuje pobyt w DPS w 2025 roku? Ceny mogą zwalić z nóg

Ceny pobytu w domach pomocy społecznej potrafią przyprawić o zawrót głowy. W 2024 roku za państwowy DPS zapłacimy od 4500 zł do nawet 12 000 zł miesięcznie, a w prywatnych placówkach kwoty sięgają 15 000 zł lub więcej. Dla większości seniorów i ich rodzin to wydatek przekraczający możliwości finansowe. Sprawdź konkretne kwoty i zobacz kto może być zwolniony z opłat.

Koszt pobytu w domu opieki społecznej (DPS) jest jednym z najważniejszych czynników, który brany jest pod uwagę przy wyborze odpowiedniej placówki dla osoby starszej lub niepełnosprawnej. Wysokość opłat zależy od wielu czynników, takich jak lokalizacja DPS-u, standard świadczonych usług, czy też status majątkowy mieszkańca. Ile kosztuje miesięczny pobyt w DPS-ie państwowym, a ile w prywatnym? Okazuje się, że niewielu seniorów stać na taki wydatek.

Jak oblicza się opłatę za DPS?

Mieszkaniec DPS-u może przeznaczyć maksymalnie 70% swojego dochodu na pokrycie kosztów pobytu. Jeśli koszt utrzymania przekracza tę kwotę, pozostałą część muszą uiścić kolejne osoby zobowiązane. Przykładowo, jeśli mieszkaniec ma emeryturę w wysokości 3500 zł, to 70% tej sumy (2450 zł) przeznacza na opłatę. Gdy koszt pobytu wynosi 5000 zł, pozostałe 2550 zł muszą pokryć małżonek, zstępni lub gmina.

Nowe progi dochodowe w 2025 roku

Od stycznia 2025 roku wzrosły progi dochodowe, które wpływają na obowiązek partycypowania w kosztach pobytu w DPS-ie. W 2024 roku 300% kryterium dochodowego wynosiło 2328 zł dla osoby samotnie gospodarującej i 1800 zł dla osoby w rodzinie. W 2025 roku kwoty te wzrosły odpowiednio do 3030 zł i 2469 zł. Oznacza to, że osoby z dochodem poniżej tych progów są zobowiązane do pokrycia kosztów pobytu mieszkańca w DPS-ie.

Co wpływa na wysokość opłat w DPS-ach?

Opłaty za pobyt w DPS-ach są dość mocno zróżnicowane. Dotyczy to zarówno placówek państwowych, jak i prywatnych. Wysokość opłat zależy od kilku czynników:

• standard usług: im wyższy standard usług oferowany przez DPS, tym zazwyczaj wyższe są koszty pobytu
• lokalizacja: DPS-y położone w dużych miastach lub w atrakcyjnych turystycznie regionach często są droższe niż te położone w mniejszych miejscowościach
• rodzaj pokoju: pokoje jednoosobowe są droższe od wieloosobowych
• dodatkowe usługi: koszt pobytu może wzrosnąć, jeśli mieszkaniec korzysta z dodatkowych usług, takich jak rehabilitacja, opieka pielęgniarska czy specjalistyczne diety. Droższe są domy dla osób wymagających szczególnej, specjalistycznej opieki, np. dla osób z zaburzenia psychicznymi czy uzależnionych od alkoholu.

Ile kosztuje pobyt w państwowym DPS-ie w 2025 roku?

Średni miesięczny koszt utrzymania w DPS-ie jest ustalany przez organ prowadzący placówkę. Państwowe DPS-y są finansowane częściowo przez gminy, a częściowo przez mieszkańców lub ich rodziny. W 2024 roku kwoty te wynosiły od 4750 zł do nawet 12 087 zł, w zależności od lokalizacji i typu placówki. Przykładowo:

• Domy Pomocy Społecznej w Krakowie - ok. 6800 zł do 10 200 zł (dom dla uzależnionych od alkoholu)
• Domy Pomocy Społecznej w Szczecinie - od 6252,40 zł do 9439,21 zł
• Domy Pomocy Społecznej w Warszawie - od 6485,32 zł do 12 087,88 zł
• Domy Pomocy Społecznej w Białymstoku - od 4750 zł do 8141 zł
• Domy Pomocy Społecznej we Wrocławiu - od 5353,26 zł do 10 198,13 zł (dom dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie)
• Domy Pomocy Społecznej w Łodzi - od 5530 zł do 8410 zł.

Akty prawne regulujące średnie koszty utrzymania w państwowych domach opieki społecznej zwykle uchwalane są w I i II kwartale roku. Możemy jednak spodziewać się niewielkich podwyżek, związanych z inflacją oraz wzrostem kosztów utrzymania placówek. Szacuje się, że ceny wzrosną o około 5-10%, co oznacza, że średni koszt pobytu w państwowym DPS-ie może wynieść od 4700 zł do 13 000 zł. Warto śledzić informacje w Biuletynach Informacji Publicznej (BIP), aby poznać dokładne kwoty za 2025 rok.

Ile kosztuje pobyt w prywatnym DPS-ie w 2025 roku?

W powszechnej opinii prywatne usługi są droższe od państwowych. W przypadku opłat za pobyt w domach opieki społecznej bywa podobnie, choć nie jest to regułą - możemy znaleźć placówki, w których opłaty będą wręcz niższe od tych, które trzeba uiścić za państwowe DPS-y.

Chociaż trudno podać jednoznaczną odpowiedź na pytanie o koszty pobytu w prywatnym DPS-ie, to można przyjąć, że średnie ceny wahają się od około 4 000 do 10 000 złotych miesięcznie. W dużych miastach, zwłaszcza w przypadku placówek o podwyższonym standardzie, oferujących szeroki zakres usług dodatkowych (np. specjalistyczne rehabilitacje, całodobową opiekę medyczną), koszty mogą sięgać nawet 15 000 złotych miesięcznie.

Oto kilka przykładów:

• Dom Seniora Mariella w Konstancinie - ceny zaczynają się od 8000 zł
• Dom Opieki Oliwska 5 w Warszawie - ceny od 4000 do 5500 zł (w zależności od pokoju)
• Dom Opieki Willa Kraków - od 5500 do 6500 zł (w zależności od pokoju)
• Dom Seniora "Pod Dębami" w Łodzi - od 6600 zł do 7100 zł

Warto dodać, że prywatne placówki - obok pobytów długoterminowych - oferują tez możliwość skorzystania z pobytów krótkoterminowych, np. na kilka dni, tygodni lub miesięcy (tutaj koszty obliczane są za 1 dzień i np. w Łodzi wynoszą od 220 do 250 zł za dzień).

Zwolnienie z opłat za DPS – kto może skorzystać?

Ustawa o pomocy społecznej przewiduje możliwość zwolnienia z części lub całości opłat za DPS. Z wnioskiem mogą wystąpić zarówno mieszkańcy, jak i osoby zobowiązane do płatności. Decyzję podejmuje ośrodek pomocy społecznej na podstawie wywiadu środowiskowego. Zwolnienie może dotyczyć sytuacji, takich jak:

• długotrwała choroba,
• bezrobocie,
• niepełnosprawność,
• straty materialne spowodowane klęskami żywiołowymi.

Kto płaci za pobyt w domu pomocy społecznej?

Podstawę prawną dla ustalania opłat za pobyt w DPS-ie stanowi ustawa z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej. Zgodnie z jej przepisami, obowiązek pokrycia kosztów spoczywa na:

• mieszkańcu DPS-u (lub jego przedstawicielu ustawowym, jeśli jest niepełnoletni),
• małżonku oraz zstępnych przed wstępnymi,
• gminie, z której osoba została skierowana do DPS-u.

W pierwszej kolejności opłatę pokrywa mieszkaniec, a jeśli jego dochody są niewystarczające, do płatności zobowiązane są kolejne osoby z hierarchii. Zstępni to potomkowie (np. dzieci), a wstępni to przodkowie (np. rodzice).