Subskrybuj nas na Youtube
Przed organem administracji samorządowej zawisła moja sprawa, ale wszystkie pisma procesowe podpisuje w imieniu starosty pracownik jednostki. Czy takie pisma, postanowienia i decyzje wydane jedynie przez upoważnionego urzędnika są ważne?
Tak. Zgodnie z art. 268a kodeksu postępowania administracyjnego organ administracji publicznej może upoważniać w formie pisemnej pracowników obsługujących ten organ do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie – w szczególności dotyczy to wydania decyzji, postanowień i zaświadczeń. W orzecznictwie podnosi się, że jest to przepis umożliwiający dekoncentrację wewnętrzną zadań, co nie powoduje utraty przez organ kompetencji do załatwienia sprawy, bowiem pracownik samorządowy działa w jego imieniu (por. wyrok NSA z 10 stycznia 2012 r., sygn. akt I OSK 1563/11, LEX nr 1107463). Warto podkreślić, że w większych urzędach taka praktyka jest powszechna i bardzo często dyrektorzy czy kierownicy wydziałów działają z upoważnienia osoby pełniącej funkcję organu. Upoważnienie musi mieć formę pisemną z określeniem daty, do której obowiązuje, oraz precyzować, czy dotyczy jedynie określonych spraw czy ma charakter ogólny. Ponadto tego typu dokument dotyczy zawsze konkretnie wskazanego pracownika (por. wyrok NSA z 24 stycznia 2008 r., sygn. akt I OSK 1413/06, LEX nr 456349), który automatycznie nie staje się organem administracji, a jedynie tzw. nosicielem kompetencji (zob. postanowienie NSA z 30 września 2010 r., sygn. akt I OZ 722/10, LEX nr 741977).
Artykuł 268a k.p.a. odnosi się do pojęcia pracowników samorządowych, przez których należy rozumieć każdą osobę, która znajduje się względem organu administracji w relacji podległości służbowej i podporządkowania hierarchicznego, niezależnie od tego, czy relacje te oparte są na stosunku pracy (por. post. NSA z 26 października 2011 r., sygn. akt I OZ 785/11 LEX nr 984402). Co istotne działanie pracownika bez upoważnienia lub z przekroczeniem jego zakresu pociąga zawsze za sobą nieważność decyzji, bowiem uznaje się, że decyzję wydano bez podstawy prawnej.