Jeśli ustawa budżetowa nie przewiduje wzrostu wskaźnika, od którego wielokrotności jest ustalana pensja urzędników, to nie mają oni możliwości prawnej dochodzenia podwyżki od pracodawcy. Tak orzekł Sąd Najwyższy.
Sprawa dotyczyła kobiety zatrudnionej na stanowisku kuratora zawodowego specjalisty. Wniosła ona pozew przeciwko pracodawcy, który przez kilka lat z rzędu nie podwyższał jej pensji. W uzasadnieniu zatrudniona wskazała, że zgodnie z przepisami ustawy z 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 795 ze zm.) jej wynagrodzenie w latach 2011–2013 powinno być podwyższane wskaźnikiem inflacji, który w poszczególnych latach kształtował się na poziomie: 102,3 proc. w 2011 r., 102,8 proc. w 2012 r. oraz 102,7 proc. w 2013 r.
Przy czym zgodnie z art. 14 ust. 1b ustawy o kuratorach sądowych oraz art. 6 ust. 1 ustawy z 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 966) mechanizm podwyżek polega na określaniu wynagrodzenia na dany rok budżetowy na podstawie wynagrodzenia z roku poprzedniego po jego zwaloryzowaniu średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń ustalonym w ustawie budżetowej.
Sądy obu instancji uznały jednak roszczenie kobiety za nieuzasadnione, ponieważ uchwalone przez parlament ustawy budżetowe na lata 2011–2013 oraz 2015 rok pozostawiały średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na dotychczasowym poziomie 100 proc., co sprawiało, że określane przy zastosowaniu wynagrodzenia nie rosły. I choć składy orzekające zwróciły uwagę, że parlament zamrażając wskaźnik, doprowadził tym samym do kolizji z ustawami o kuratorach sądowych oraz o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej, to zgodnie stwierdziły, że w tej sytuacji pracodawca nie miał innego wyjścia, jak zastosować zapisy ustawy budżetowej.
Pełnomocnik kobiety wniósł skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Ten orzekł, że przepisy dotyczące wynagradzania kuratorów sądowych mają charakter ustawowy, a ich wynagrodzenie zasadnicze jest równe i stanowi odpowiednio do rangi stopnia służbowego wielokrotność kwot bazowej, której wysokość ustalona jest w ustawie budżetowej.
W ocenie Sądu Najwyższego, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w sferze budżetowej, wskaźnik waloryzacji jest ustalany corocznie w kolejnych ustawach budżetowych. A to oznacza, że nie ma podstaw do ukształtowania waloryzacji wynagrodzeń kuratorów sądowych z pominięciem lub w oderwaniu od średniorocznego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń corocznie ustalanego w kolejnych ustawach budżetowych. Sąd Najwyższy oddalił więc skargę kasacyjną.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego z 22 listopada 2016 r., sygn akt. III PK 15/16.
