Jeśli są błędy w deklaracji, trzeba je poprawić. Gdy podatnik zawyżył swoje zobowiązanie, pozwoli mu to odzyskać większą nadpłatę, a jeśli zaniżył – uniknąć wysokich odsetek od zaległości.

Czy błędny formularz wymaga korekty

Małżonkowie rozliczyli się wspólnie na PIT-36. Oboje osiągali wyłącznie dochody z pracy na etacie, ale wybrali ten formularz, gdyż doliczyli do swoich zarobków dochód niepełnoletniej córki z praktyki uczniowskiej. Czy popełnili błąd i powinni skorygować zeznanie?
Dochody małoletnich dzieci (własnych i przysposobionych) co do zasady dolicza się do dochodów rodziców i wykazuje w zeznaniu PIT-36 wraz z dołączonym do niego załącznikiem PIT/M. Od tej zasady są jednak istotne wyjątki. Z dochodami rodziców nie sumuje się dochodów dzieci z ich pracy, stypendiów oraz z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku. Tego rodzaju dochody podlegają osobnemu rozliczeniu.
Polega ono na złożeniu na imię i nazwisko małoletniego dziecka zeznania podatkowego, które podpisuje rodzic. Jeżeli nastolatek osiąga zarówno dochody podlegające kumulacji z dochodami rodziców (m.in. z renty, praw majątkowych, kapitałów pieniężnych, najmu, innych źródeł – jeżeli ojcu i matce przysługuje prawo do pobierania pożytków z tego tytułu), jak i dochody rozliczane odrębnie, w zeznaniu składanym na imię dziecka ujmuje się wyłącznie te drugie.
Córka podatników uzyskała dochód z praktyk uczniowskich. Należy go traktować jako przychód z pracy, a zatem podlegający rozliczeniu na osobnym PIT. Dochody dziecka z pracy rozumie się bowiem szeroko. Będzie to więc nie tylko pensja wypłacana na podstawie stosunku pracy, lecz także wynagrodzenie z umów cywilnoprawnych, np. zlecenia czy o dzieło, a także staży czy praktyk uczniowskich.
Podatnicy powinni zatem poprawić swoje zeznanie podatkowe. Korektę sporządzają na PIT-37, a zatem na druku, który jest właściwy przy rozliczaniu wyłącznie dochodów z pracy na etacie. Dołączają do niej pisemne uzasadnienie przyczyn wyboru niewłaściwego formularza.
Jednoczenie powinni w imieniu córki złożyć PIT-37. Jeśli zrobią to po 30 kwietnia, a więc już po terminie rocznego rozliczenia, warto, aby dołączyli do niego tzw. czynny żal. Jest to pismo, w którym podatnik informuje o tym, że składa zeznanie roczne z opóźnieniem i wyjaśnia tego powody. Złożenie czynnego żalu pozwoli uniknąć kary grzywny za wykroczenie skarbowe – tak bowiem jest traktowane niezłożenie deklaracji podatkowej w terminie.
Podstawa prawna
Art. 7 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Art. 56 par. 4 ustawy z 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 186).

Czy zmiana jest możliwa w trakcie postępowania

Podatniczka rozliczyła się już z fiskusem za 2012 r. Okazuje się jednak, że będzie musiała skorygować swoje zeznanie, gdyż niezasadnie odliczyła ulgę rehabilitacyjną. Od miesiąca prowadzone jest w stosunku do niej postępowanie podatkowe dotyczące rozliczeń PIT za lata 2009–2010. Czy w tych okolicznościach, jeszcze w trakcie trwania tego postępowania, możliwe jest złożenie korekty deklaracji za 2012 r.?
Uprawnienie do skorygowania zeznania ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli, jednak tylko w zakresie objętym tymi czynnościami. Prawo to przysługuje nadal po zakończeniu kontroli lub postępowania. W tym ostatnim przypadku korekta możliwa jest jednak wyłącznie w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego. Oznacza to, że zasadniczo nie można skutecznie poprawić deklaracji, gdy toczą się czynności kontrolne w stosunku do podatnika. Trzeba jednak pamiętać o jednej ważnej rzeczy. Zawieszenie prawa do korekty odnosi się do deklaracji dotyczących podatków i okresów, które są objęte danym postępowaniem lub kontrolą. Jeżeli zatem przedmiotem tych postępowań jest podatek dochodowy za konkretny rok, uprawnienie do skorygowania zeznania przysługuje w odniesieniu do innych lat lub innych danin płaconych przez daną osobę.
W opisanej sytuacji podatniczka może więc poprawić swoje roczne zeznanie PIT za 2012 r.
Podstawa prawna
Art. 81, art. 81b, art. 272, art. 274 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Czy jest wymagany wniosek o nadpłatę podatku

Podatnik ma władzę rodzicielską nad małoletnią córką, która mieszka z jego byłą żoną. Dowiedział się, że miał prawo do odliczenia ulgi na dziecko. Chciałby więc skorygować zeznanie za ubiegły rok. Na skutek poprawek zwiększy się u niego wysokość nadpłaty podatku. Czy musi złożyć wniosek o jej stwierdzenie?
Jeżeli skutkiem korekty deklaracji jest wystąpienie nadpłaty, dodatkowo należy dołączyć wniosek o jej stwierdzenie. Składają go m.in. podatnicy, którzy w zeznaniu rocznym wykazali zobowiązanie podatkowe w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek lub ci, którzy wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Tutaj mamy do czynienia z tą drugą sytuacją – w wyniku złożenia korekty zeznania rocznego zwiększyła się kwota nadpłaty, którą organ ma obowiązek zwrócić podatnikowi.
Wniosek o stwierdzenie nadpłaty składany wraz z korektą powinien zawierać: imię i nazwisko (lub nazwę podatnika), identyfikator podatkowy (NIP lub PESEL), określenie rodzaju podatku i okresu, którego wniosek dotyczy, wysokość nadpłaty, uzasadnienie wniosku, ewentualnie dokumenty potwierdzające informacje zawarte w uzasadnieniu, wskazanie sposobu zwrotu nadpłaty.
W przypadku gdy złożony wniosek jest prawidłowy pod względem formalnym i zasadność skorygowanego zeznania nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwróci nadpłatę bez wydawania decyzji w tej sprawie. W pozostałych przypadkach najpierw wszczyna postępowanie podatkowe, a następnie wydaje stosowną decyzję.
Jeżeli organ uzna, że wydawanie decyzji w sprawie nadpłaty nie jest konieczne, zwróci ją podatnikowi nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku. Jeżeli natomiast decyzja jest niezbędna, urząd powinien ją wydać w ciągu miesiąca od dnia wszczęcia postępowania, a w sprawach szczególnie skomplikowanych – nie później niż w ciągu dwóch miesięcy. Zwrot nadpłaty w takiej sytuacji następuje w terminie 30 dni od wydania decyzji.
Podstawa prawna
Art. 75 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Czy urzędowe poprawki trzeba potwierdzać

Podatnik otrzymał od fiskusa uwierzytelnioną kopię swojego zeznania skorygowanego przez urząd skarbowy wraz z informacją, że w wyniku tej korekty wysokość podatku do zwrotu uległa zmniejszeniu o 50 zł. Przyznaje, że popełnił błąd rachunkowy, przeliczając koszty uzyskania przychodów. Czy w takiej sytuacji powinien wysłać do urzędu pismo, że zgadza się z korektą?
Nie będzie takiej potrzeby. Mamy tu do czynienia z urzędową korektą deklaracji, do której organ podatkowy uprawniony jest na podstawie art. 274 par. 2 Ordynacji podatkowej. Dotyczy to wyłącznie sytuacji, gdy w trakcie czynności sprawdzających urząd skarbowy stwierdza, że zeznanie zawiera błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki albo że wypełniono je niezgodnie z ustalonymi wymaganiami. Zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub wysokości straty w wyniku takiej korekty nie może przekroczyć 1000 zł. Jeśli więc podatnik, sporządzając deklarację, popełnił błędy o charakterze formalnym, np. źle przeliczył swoje zobowiązanie przy prawidłowo określonej podstawie opodatkowania, to urząd skarbowy może sam dokonać poprawek, o ile w ich wyniku kwota podatku, nadpłaty lub straty nie przekroczy wskazanej powyżej granicy.
Organ podatkowy, który skorzysta z możliwości korekty urzędowej, przesyła podatnikowi uwierzytelnioną jej kopię. Jeśli ktoś się z nią nie zgadza, to w ciągu 14 dni może wnieść do urzędu skarbowego sprzeciw, co automatycznie skutkuje anulowaniem korekty. W opisanym przypadku podatnik przyznaje się jednak do pomyłki w obliczeniach.
Niewniesienie przez niego sprzeciwu oznaczać więc będzie, że wyraża zgodę na korektę. Nie ma potrzeby, aby dodatkowo wysyłał do urzędu skarbowego pismo informujące o tym, że ją akceptuje.
Podstawa prawna
Art. 274 par. 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Czy można nie wyjaśniać przyczyn korekty

Podatnik musi skorygować roczne zeznanie PIT, w którym nie ujął wszystkich uzyskanych w ubiegłym roku przychodów. Czy samo złożenie poprawionego zeznania wystarczy, aby uznać, że korekta jest skuteczna?
Przepisy Ordynacji podatkowej wyraźnie mówią, że poprawienie zeznania następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn. Podatnik wyjaśnia zatem organowi podatkowemu, gdzie popełnił błąd i z jakiego powodu. Nie ma specjalnego urzędowego druku takiego pisma, więc jego forma zależy od osoby składającej korektę.
Jeśli ktoś wysyła deklarację korygującą za pomocą środków komunikacji elektronicznej, do sporządzenia pisemnego uzasadnienia przyczyn może wykorzystać interaktywny formularz ORD-ZU.
Złożenie prawnie skutecznej korekty deklaracji ma istotne skutki w przypadku, gdy wiąże się z koniecznością dopłaty podatku fiskusowi. Podatnik ma wówczas prawo do zastosowania obniżonych odsetek od zaległości podatkowych, które obecnie wynoszą 8,63 proc. rocznie (stawka podstawowa to 11,50 proc.).
Niższą stawkę odsetek można zastosować pod warunkiem zapłaty całości zaległości w ciągu 7 dni od dnia złożenia korekty deklaracji. Preferencja jest wyłączona, w przypadku złożenia korekty po doręczeniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej lub po jej zakończeniu oraz gdy jest dokonywana w ramach czynności sprawdzających.
Podstawa prawna
Art. 81 par. 2, art. 56 par. 1a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.).