Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Część komentatorów uważa, że zawarcie umowy o wolnym handlu na Pacyfiku może być najważniejszym osiągnięciem prezydentury Baracka Obamy. Mimo że amerykańska uwaga odwracana jest przez wojnę na Bliskim Wschodzie i ekspansywne działania Rosji, to Waszyngton konsekwentnie przesuwa punkt ciężkości swojej polityki na Pacyfik. Militarna obecność uzupełniona będzie teraz w o wiele większym stopniu przez obecność gospodarczą.
Dla Europy może to oznaczać większą swobodę manewru w handlowych negocjacjach – Amerykanie potrzebują nas jako bezpiecznego zaplecza. Z tej szansy będziemy mogli skorzystać tylko wtedy, gdy rozmawiać będziemy z Waszyngtonem jak równy z równym. A to oznacza konieczność solidarnego poradzenia sobie z kryzysem, reform strukturalnych i skoordynowanej polityki zagranicznej.
Niestety, pewnie się na to nie zdobędziemy. A to może oznaczać, że w kolejnym odcinku handlowego serialu zagramy główne role. Jednak nie jako jedna wiodąca gwiazda, lecz jako zbiorowy bohater – grupa krajów swobodnie przez Amerykanów rozgrywana, stawiająca swoje partykularne interesy ponad wspólnotę.
