ZUS stwierdził, że nie przysługuje mi prawo do renty, ponieważ komisja lekarska uznała, że jestem zdolny do pracy. Biegli z różnych specjalizacji powołani w toku procesu przed sądem okręgowym, do którego trafiło moje odwołanie od decyzji organu rentowego, wskazali, że cierpię na dysfunkcję serca oraz chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa krzyżowo-lędźwiowego z dyskopatią. Podali ponadto, że wprawdzie utraciłem możliwość wykonywania pracy zarobkowej w znacznym stopniu, jednak mogę realizować lekkie prace fizyczne, które dotychczas świadczyłem. Sąd okręgowy na podstawie ich opinii oddalił moje odwołanie, co podtrzymał następnie sąd apelacyjny. Nie zgadzam się z tym wyrokiem sądu II instancji, ponieważ w aktach sprawy znajduje się moja dokumentacja medyczna wskazująca na znaczny stopień naruszenia sprawności organizmu. Czy są zatem podstawy do wniesienia skargi kasacyjnej?
W świetle art. 12 ustawy. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezdolnym do pracy jest ten, kto całkowicie albo częściowo utracił zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania tej zdolności nawet po przekwalifikowaniu.
Przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo ta, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 13 ust. 1 ww. ustawy).
Gdy więc dojdzie do częściowej niezdolności do pracy, zachodzi domniemanie częściowego zachowania zdolności do wykonywania pracy zgodnej z kwalifikacjami (dotychczasowej lub innej) w zakresie niższym niż znaczny. Pojęcie częściowej niezdolności do pracy należy zatem oceniać pod kątem rodzaju i charakteru pracy zgodnej z kwalifikacjami, poziomem wykształcenia, wiekiem i predyspozycjami psychofizycznymi, ale niekoniecznie pracy dotychczas świadczonej. Sąd ocenia również, czy ubezpieczony może podjąć inną pracę.
W przypadku czytelnika biegli wprawdzie stwierdzili określone schorzenia, które skutkują utratą możliwości wykonywania pracy zarobkowej w znacznym stopniu, jednak równocześnie nie wykluczyli, że może on wykonywać lekkie prace fizyczne, które dotychczas świadczył.
Niezdolność do realizacji dotychczasowej pracy nie wystarczy do nabycia prawa do renty, jeżeli wiek, poziom wykształcenia i predyspozycje psychofizyczne uzasadniają rokowanie, że ubezpieczony może podjąć inną pracę w tym samym zawodzie albo po przekwalifikowaniu.
Tak też uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 21 kwietnia 2015 r., sygn. akt I UK 308/14.
W mojej ocenie nie ma zatem podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej przez czytelnika.
Podstawa prawna
Art. 12, art. 13 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.).
