Gmina może poszerzyć swój budżet o dodatkowe wpływy poprzez egzekwowanie opłaty reklamowej. Jej wprowadzenie musi nastąpić w drodze uchwały z inicjatywy rady gminy. Zgodnie z nowelą ustawy opłata reklamowa pobierana jest od tablic lub urządzeń reklamowych. Pobiera się ją od właścicieli nieruchomości obiektów budowlanych, z wyłączeniem nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste.
Taką opłatę uiścić muszą także użytkownicy wieczystych nieruchomości gruntowych, posiadacze samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych, a także posiadaczy obiektów będących własnością Skarbu Państwa jeśli posiadanie to wynika z umowy zawartej z właścicielem. Warunkiem poboru opłaty jest- rzecz jasna- umieszczenie na tych nieruchomościach tablic reklamowych bez względu na to, czy jest na nich eksponowana reklama. Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany, na których zlokalizowana jest tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe, jest przedmiotem współwłasności lub pozostaje w posiadaniu dwóch lub więcej osób, obowiązek w zakresie wniesienia opłaty reklamowej ciąży solidarnie odpowiednio na wszystkich współwłaścicielach lub współposiadaczach.
Kiedy gmina nie pobierze opłaty reklamowej? Właściciel nieruchomości uniknie jej uiszczenia w przypadku gdy tablice reklamowe nie są widoczne z przestrzeni publicznej. Jeśli wyeksponowany zostaje szyld, a nie tablica reklamowa lub jeśli przekazywane treści mają cel informacyjny gmina odstąpi od egzekwowania opłaty. Czym wobec tego powinna wyróżniać się informacja, by nie można było uznać jej za reklamę? Ustawodawca wskazuje na tablice reklamowe trwale upamiętniające osoby, instytucje lub wydarzenia. To też informacje o charakterze religijnym, związanym z działalnością kościołów lub innych związków wyznaniowych. W ostatnim przypadku warunkiem jest umieszczenia takiej tablicy w granicach terenów użytkowanych jako miejsca kultu i działalności religijnej oraz cmentarzy.
Wysokość opłaty reklamowej zależy m.in. od kształtu urządzenia reklamowego i powierzchni wyznaczonej na ekspozycję. Zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłaty określa, w drodze uchwały, rada gminy.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
