Subskrybuj nas na Youtube
Kodeks pracy zapewnia trwałość zatrudnienia osobom, którym brakuje mniej niż czterech lat do osiągnięcia wieku emerytalnego, jednak pod warunkiem, że z osiągnięciem tego wieku okres zatrudnienia będzie umożliwiał im uzyskanie prawa do emerytury.
Uprawnienie to przysługuje wyłącznie osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę - bez znaczenia, czy jest to kontrakt zawarty na czas określony, nieokreślony czy na okres próbny. Co więcej, nie liczy się także wymiar etatu, może więc to być nawet 1/4. Dodatkowo, jeśli dana osoba jest zatrudniona jednocześnie u kilku pracodawców, korzysta z ochrony u każdego z nich.
Od 1 stycznia 2013 roku zaczęto podwyższać wiek emerytalny, jednak osoby, które przed tą datą zostały objęte ochroną przed zwolnieniem, mogą z niej korzystać aż do osiągnięcia podwyższonego wieku uprawniającego do emerytury nawet wtedy, gdy potrwa to więcej niż 4 lata. W praktyce dotyczy to kobiet urodzonych w latach 1953-1956 oraz mężczyzn urodzonych w latach 1948-1951.
Ochrona przedemerytalna nie obowiązuje jednak, jeśli pracownik uzyskał prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ochrona nie obowiązuje również w przypadku ogłoszenia upadłości lub likwidacji zakładu pracy.
Ponadto pracodawca może nie stosować się do zasad ochrony, jeśli zaistnieją podstawy do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Szczegółowo o tym, kiedy można zwolnić pracownika w wieku przedemerytalnym, przeczytasz tutaj>>
W przypadku, gdy pracodawca wypowiedział umowę o pracę w okresie trwania ochrony przedemerytalnej, a pracownik czuje się z tego powodu poszkodowany, może złożyć odwołanie do sądu pracy i żądać odszkodowania lub przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach. Jeśli zostanie przywrócony do pracy, przysługuje mu wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez zatrudnienia.