Instytut badawczy chce zatrudnić na stałe pracownika naukowego, z którym współpracował w ramach czasowego kontraktu. Czy musi przeprowadzić konkurs?
Nie, ale tylko po spełnieniu pewnych warunków.
Co prawda zgodnie z art. 43 ust. 7 ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1095) zatrudnienie pracownika naukowego powinno być poprzedzone konkursem, a jego tryb określa statut instytutu. W praktyce wydawane są regulaminy, które precyzują tę ogólną zasadę. Wymogu tego nie stosuje się jednak m.in. w przypadku zatrudnienia na czas określony pracownika naukowego na tym samym stanowisku, jeżeli poprzednia umowa o pracę była zawarta na czas nie krótszy niż trzy lata.
Mogą się jednak pojawić problemy praktyczne w sytuacji, gdy umowa na czas nieokreślony poprzedzona jest umową na okres próbny oraz umową na czas określony. Pojawia się więc pytanie, czy kolejną umowę – na czas określony lub na czas nieokreślony – można zawrzeć na stanowisko naukowe bez dodatkowych procedur konkursowych i opinii rady naukowej?
Przeprowadzenie konkursu i zatrudnienie na podstawie umowy na okres próbny, a następnie kontynuacja zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony, a dalej na czas nieokreślony z uwzględnieniem ewentualnego awansu pracownika, nie oznacza, że przy podpisywaniu kolejnego kontraktu mamy do czynienia z „nowym” zatrudnieniem. Chcąc kontynuować współpracę z danym pracownikiem naukowym i jednocześnie działać w zgodzie z powołanym wyżej przepisem, należy podpisywać stosowne aneksy – zmieniając terminowe warunki zatrudnienia: umowę o pracę zawartą na okres próbny na umowę na czas określony. Ta sama zasada dotyczy zmiany warunków zatrudniania z umowy terminowej na czas nieokreślony. Oznacza to więc, że nie powinno być przerw w zatrudnieniu. W trakcie trwania stosunku pracy podpisujemy aneksy, zmieniając warunki zatrudnienia. W przeciwnym razie zajdzie konieczność przeprowadzenia konkursu.