Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Robert Stępień radca prawny, starszy prawnik w kancelarii Raczkowski Paruch:
Pracodawca może, a nawet powinien odmówić zatrudnionemu udzielenia urlopu na żądanie bezpośrednio po długotrwałym zwolnieniu lekarskim, trwającym dłużej niż 30 dni. Nie można bowiem skutecznie udzielić wypoczynku podwładnemu niezdolnemu do pracy. W przypadku tak długotrwałej absencji chorobowej pracownik powinien najpierw potwierdzić zdolność do wykonywania obowiązków poprzez wykonanie badań kontrolnych i przedstawienie zatrudniającemu stosownego zaświadczenia lekarskiego.
Powyższe zagadnienie było przedmiotem rozbieżnych poglądów w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Z jednej strony SN twierdził, że w przypadku wcześniej zaplanowanego urlopu albo udzielanego bezpośrednio po macierzyńskim, pracodawca nie musi kierować podwładnego na badania kontrolne (wyroki z 9 marca 2011 r., sygn. II PK 240/10 oraz z 20 marca 2008 r., sygn. II PK 214/07). Z drugiej strony wyraźnie wskazał, że ma obowiązek skierować pracownika na badania kontrolne po ponad 30-dniowej chorobie, jeżeli bezpośrednio po zakończeniu zwolnienia chce on skorzystać z urlopu na żądanie (wyroki z 28 października 2009 r., sygn. II PK 123/09, z 29 października 2007 r., sygn. II PK 54/07 oraz z 18 maja 2006 r., sygn. III PK 26/06).
Ostatecznie SN wyjaśnił tę kwestię w orzeczeniu z 26 października 2016 r. (sygn. III PK 9/16). Podzielił w nim pogląd, zgodnie z którym zatrudniający ma obowiązek najpierw skierować pracownika na badania kontrolne, zanim udzieli mu urlopu na żądanie. Niezdolność do pracy wyłącza bowiem możliwość skorzystania z wypoczynku zgodnie z jego przeznaczeniem. Pracodawca nie może zatem udzielić urlopu, jeżeli istnieje niepewność co do zdolności zatrudnionego do wykonywania obowiązków.
