Kierowca nie musi mieć przy sobie prawa jazdy

Orzeczenie zaskarżył do Sądu Najwyższego rzecznik praw obywatelskich. Jak wskazywał, motocyklista miał uprawnienia do prowadzenia pojazdów, a jedynie nie odebrał samego dokumentu prawa jazdy.

RPO uważał, że sprawy nie powinno się rozstrzygać w trybie nakazowym. Jak bowiem podnosił, dowody dołączone do wniosku o ukaranie powinny wywołać wątpliwości sądu co do winy motocyklisty i spowodować skierowanie sprawy na rozprawę.

RPO poinformował, że z informacji odpowiedniego starostwa powiatowego wynika, że kierowcy 27 czerwca 2024 r. wydano prawo jazdy w kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, zaś dokument prawa jazdy kat. A zamówiono 27 czerwca 2024 r. i wtedy wydano decyzję o nadaniu mu uprawnienia. Odbiór dokumentu przez uprawnionego nastąpił 15 lipca 2024 r. i od tego dnia prawo jazdy widniało w Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców.

W ocenie RPO prawo jazdy nie stanowi dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, a jedynie potwierdza posiadanie takiego uprawnienia.

Orzeczenie Sądu Najwyższego

SN orzekł, że kasacja podlegała uwzględnieniu, uchylił wyrok sądu rejonowego i uniewinnił motocyklistę.

Jego zdaniem sąd rejonowy wadliwie uznał, że 13 lipca 2024 r. oskarżony nie posiadał uprawnień do kierowania motocyklem. „Uprawnienia te posiadał, co wynikło z decyzji starosty z dnia 27 czerwca 2024 r., a jedynie faktycznie w czasie przypisanego mu czynu nie posiadał dokumentu potwierdzającego to uprawnienie” – uzasadnił.

SN zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 94 par. 1 kodeksu wykroczeń brak wymaganych uprawnień występuje jedynie wówczas, gdy dana osoba w ogóle nie uzyskała uprawnień do prowadzenia pojazdu określonej kategorii w sposób wskazany ustawowo lub utraciła je w wyniku cofnięcia i musi ponownie ubiegać się o ich uzyskanie. Taka sytuacja może mieć miejsce także wówczas, gdy kierowca posiadając uprawnienia, nie może w danej chwili ich realizować i z nich korzystać z uwagi np. na ich czasowe zawieszenie, niepowodujące jednak ich definitywnej utraty. ©℗

orzecznictwo