Subskrybuj nas na Youtube
TEZA: Adresatem decyzji nakładającej karę pieniężną na podstawie art. 92a ustawy o transporcie drogowym może być wyłącznie ten przewoźnik, który popełnił delikt administracyjny, a nie przewoźnik, który jedynie zlecił wykonanie przewozu.
Sygn. akt II SA/Rz 641/15
WYROK WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W RZESZOWIE
z 2 grudnia 2015 r.
STAN FAKTYCZNY
Wojewódzki inspektor transportu drogowego nałożył na firmę transportową WB karę 5 tys. zł za wykonywanie przewozu autobusem, który nie odpowiada wymaganym warunkom technicznym. Przy czym ukarany przedsiębiorca nie wykonywał przewozu. Kilka tygodni wcześniej powierzył on bowiem wykonywanie przewozów na trasie, na której miała miejsce kontrola, firmie usługowo-handlowej MM. Jednakże organ kontrolujący uznał, że to WB ponosi odpowiedzialność za czynności przedsiębiorcy, któremu powierzył przewóz, jak za swoje własne.
Ponieważ główny inspektor transportu drogowego utrzymał w mocy rozstrzygnięcie, WB złożył skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego i wniósł o uchylenie obu decyzji.
UZASADNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie przyznał rację przedsiębiorcy. Uznał, że organy obu instancji błędnie zinterpretowały i zastosowały art. 5 ustawy z 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (Dz.U. z 2015 r. poz. 915; dalej: u.p.p.), przyjmując odpowiedzialność administracyjną skarżącego z tytułu naruszenia przepisów z ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm.; dalej: u.t.d.). W myśl tej regulacji przewoźnik może powierzać wykonanie przewozu innym przewoźnikom na całej przestrzeni przewozu lub jej części, jednakże ponosi odpowiedzialność za ich czynności jak za swoje własne. Sąd stwierdził, że organy nie uwzględniły charakteru powyższej regulacji, odpowiedzialność podmiotu powierzającego przewóz ogranicza się bowiem wyłącznie do odpowiedzialności cywilnoprawnej (art. 1 ust. 1 u.p.p.).
Ani ten przepis, ani postanowienia umowne nie mogą modyfikować publicznoprawnych reguł odpowiedzialności z tytułu niedotrzymania ustawowych warunków transportu drogowego, w tym reguły podstawowej, jaka zawarta jest w art. 92a u.t.d. Treść tego przepisu nie pozostawia wątpliwości, że adresatem kary pieniężnej może być wyłącznie ten, kto faktycznie wykonuje przewóz i narusza warunki ustalone w u.t.d.
Nie budzi wątpliwości, iż podmiotem, którego dotyczyła kontrola, nie był skarżący, lecz firma usługowo-handlowa MM, która faktycznie realizowała przewóz na podstawie umowy. Z tej przyczyny nałożenie na skarżącego kary pieniężnej, mimo że nie wykonywał on przewozu w rozumieniu przepisów u.t.d., oznacza skierowanie decyzji do osoby niebędącej stroną w niniejszej sprawie – art. 156 par. 1 pkt 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267). Nie budzi wątpliwości, iż adresatem decyzji nakładającej karę pieniężną na podstawie art. 92a u.t.d. może być wyłącznie ten przewoźnik, który popełnił delikt administracyjny, nie zaś przewoźnik, który jedynie zlecił wykonanie przewozu.
