Zwolnienie lekarskie wystawione tylko na weekend powiększy wypłatę pracownika

Pracownik przepracował cały grudzień oprócz ostatniego weekendu, tj. 30 i 31 grudnia. 29 grudnia, już po pracy, był uczestnikiem kolizji drogowej i lekarz wystawił mu zwolnienie lekarskie na weekend. Pracownik zgodził się na to zwolnienie, chociaż są to dla niego dni wolne od pracy. Czy i jak należy obliczać świadczenie za te dni? Czy wpłynie to na obniżenie jego wynagrodzenia?

Skoro pracownik przepracował cały należny wymiar w danym miesiącu, przysługuje mu wynagrodzenie za cały miesiąc oraz dodatkowo świadczenie chorobowe (zasiłek lub wynagrodzenie) za zwolnienie lekarskie podczas weekendu. Nie liczymy w takiej sytuacji wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca, skoro został przepracowany cały miesiąc. Nie ma bowiem przepisu, który zabraniałby lekarzowi wystawienia zwolnienia lekarskiego tylko na weekend, nawet gdy dla danego pracownika są to dni wolne od pracy. Przepisy nie przewidują też specjalnych zasad obliczania zasiłku lub wynagrodzenia chorobowego za zwolnienie obejmujące weekend. Należy zatem zastosować w tym przypadku zasady ogólne.

Wynagrodzenie albo zasiłek

Za czas niezdolności do pracy pracownik ma prawo w pierwszej kolejności do wynagrodzenia chorobowego (za okres 33 dni lub w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia – za 14 dni), a następnie do zasiłku z ubezpieczenia społecznego. Wysokość tych świadczeń wynosi co do zasady 80 proc. ich podstawy wymiaru (przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia uzyskanego za okres 12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy lub za okres pełnych miesięcy ubezpieczenia). Świadczenia chorobowe przysługują za każdy dzień absencji, nie wyłączając dni wolnych od pracy.

Świadczenie chorobowe (wynagrodzenie za czas choroby albo zasiłek chorobowy) zostanie wyliczone zgodnie z zasadami wyliczania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych uwzględnia się przychód pracownika, od którego jest odprowadzana składka na ubezpieczenie chorobowe, po pomniejszeniu o potrącone pracownikowi składki na ubezpieczenia społeczne (13,71 proc.).

Zdarza się, że pracodawca przyznaje swoim pracownikom składnik wynagrodzenia na określony czas. Może to dotyczyć dodatków (np. specjalnych, służbowych, motywacyjnych) na okres zwiększonych obowiązków lub dodatkowych zadań. Są one przyznawane przez pracodawcę na jeden okres albo na kolejne okresy, bez przerwy lub z przerwami między poszczególnymi okresami przyznania składnika. Przyznanie składnika na określony czas wynika z warunków określonych w umowie o pracę lub innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy.

Warto dodać, że w podstawie wymiaru zasiłków nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, jeżeli postanowienia układów zbiorowych pracy lub przepisy o wynagradzaniu nie przewidują zmniejszania ich za okres pobierania zasiłku. Zasada ta ma zastosowanie także przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy przysługującego na podstawie art. 92 kodeksu pracy oraz innych zasiłków w razie choroby i macierzyństwa, tj. zasiłku opiekuńczego, zasiłku macierzyńskiego i świadczenia rehabilitacyjnego. Dotyczy ona nie tylko premii, lecz także nagród, dodatków i innych składników wynagrodzenia przysługujących pracownikowi za okresy miesięczne, kwartalne, roczne itp.

Z 12 ostatnich miesięcy

Ustalając podstawę wymiaru świadczeń w razie choroby i macierzyństwa, uwzględnia się wynagrodzenie miesięczne, które pracownik otrzymał za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy. Jeżeli pracownik był u pracodawcy zatrudniony przez okres krótszy niż 12 miesięcy kalendarzowych, podstawę wymiaru zasiłku ustala się, uwzględniając wynagrodzenie pracownika z krótszego, faktycznego okresu zatrudnienia, za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia. Te same zasady ustalania podstawy wymiaru stosuje się do wynagrodzenia za okres choroby, wypłacanego pracownikom na podstawie art. 92 k.p.

Wysokość wynagrodzenia za czas chorobowego lub zasiłku chorobowego z ogólnego stanu zdrowia wynosi 80 proc. podstawy wymiaru. ©℗