Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobie, która jest nie tylko niezdolna do pracy, lecz także ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów oraz nie ma ustalonego prawa do emerytury z FUS lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.
Z kolei renta z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje ubezpieczonemu, który stał się częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy z powodu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. Renta ta należy się niezależnie od stażu pracy ubezpieczonego (jako warunku niezbędnego do ustalenia prawa) oraz bez względu na datę powstania niezdolności. Tak więc przy ustalaniu uprawnień do tej renty nie bada się stażu ubezpieczeniowego wnioskodawcy ani też nie ustala się daty powstania niezdolności do pracy. Oczywiste jest natomiast, że staż ubezpieczeniowy będzie miał istotny wpływ na wysokość renty. Przy ustalaniu uprawnień do renty wypadkowej istotne jest tylko stwierdzenie, że niezdolność do pracy ubezpieczonego pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.