Renty rodzinne dla żyjących małżonków lub sierot w krajach UE są wypłacane niezależnie od tego, gdzie mieszka pobierający świadczenie.
Zasada koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego we Wspólnocie nie oznacza, że renty rodzinne i inwalidzkie są ustalane w taki sam sposób. We wszystkich krajowych systemach można jednak wyróżnić dwa rodzaje świadczeń. W wielu państwach renty inwalidzkie są obliczane w ten sam sposób co emerytury. To oznacza, że jej wysokość zależy od długości okresu ubezpieczenia. W takim przypadku przyznanie ich nie zależy od tego, czy zainteresowany był faktycznie ubezpieczony w chwili wystąpienia inwalidztwa. W innych państwach wysokość renty jest niezależna od długości okresów ubezpieczenia. Uprawnienia do niej zależą jednak od faktycznego ubezpieczenia w chwili powstania niepełnosprawności. Co istotne osoba ubiegająca się o takie świadczenie nie traci go, jeśli zmieniła miejsce zamieszkania. Instytucja państwa, w którym występuje się z wnioskiem o przyznanie renty, uwzględnia bowiem okresy ubezpieczenia osiągnięte w ramach ustawodawstwa wszystkich innych państw członkowskich. Co więcej osoba z prawem do takiego świadczenia będzie je otrzymywać niezależnie od tego, czy mieszka lub przebywa na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinu, Norwegii lub Szwajcarii.
Wsparcie w różnych krajach

We Francji, aby uzyskać prawo do renty inwalidzkiej, osoba zainteresowana musi udowodnić, że posiada wymagany okres składkowy oraz liczbę przepracowanych godzin (przed pójściem na zwolnienie lekarskie). W Hiszpanii prawo do takiej formy wsparcia mają osoby zgłoszone do ubezpieczenia, które nie mają jednak prawa do emerytury. Z kolei w Holandii o to świadczenie można się ubiegać dopiero po roku od wystąpienia niezdolności do pracy. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w serwisie internetowym MISSOC.