Stażystka, która została zatrudniona w przedszkolu na podstawie umowy o pracę na czas określony, pod koniec roku szkolnego otrzymała kolejny stopień nauczyciela kontraktowego. Dyrektor, zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta nauczyciela (tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 191), powinien zatrudnić ją obligatoryjnie na czas nieokreślony. Zaproponowano jej jednak kolejną umowę czasowa (do 31 sierpnia 2011 r.), przy czym nie wspomniano w niej, że kobieta jest zatrudniona na zastępstwo na stanowisko innego, nieobecnego pedagoga. Tymczasem przepisy tylko w takiej sytuacji dopuszczają możliwość zatrudnienia nauczyciela kontraktowego na czas określony.
Nauczycielka nie domagała się zmiany umowy na czas nieokreślony, bo w arkuszu organizacyjnym na rok 2011/2012 została ujęta jako pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy. Dopiero po 31 sierpnia 2011 r. dowiedziała się, że jej stosunek wygasł.
Maturzyści z Dynowa przyznali się do odpisywania

Zobacz również
Kobieta odwołała się do sądu I instancji, który uznał, że nauczyciel kontraktowy powinien być zatrudniony na podstawie umowy na czas nieokreślony (art. 10 ust. 4 Karta nauczyciela). W ocenie sądu nie było przesłanek dla zatrudniania jej na czas określony. Nie została ona przecież zatrudniona na zastępstwo nieobecnego nauczyciela, równolegle z nią przyjęto do pracy także dwie inne osoby. Ponadto organizacja nauczania także nie wymuszała tej formy zatrudnienia. Sąd nakazał zatrudnienie jej więc na czas nieokreślony.
Sprawa trafiła do sądu II instancji, który uznał, że po 1 września 2011 r. obie strony – zarówno dyrektor, jak i nauczycielka – nie wskazywały na chęć kontynuowania stosunku pracy. Zmienił więc zaskarżony wyrok i oddalił żądanie nauczycielki.
Pełnomocnik pracownicy wniósł skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Ten orzekł, że nauczyciel miał prawo żądać ustalenia istnienia stosunku pracy. W ocenie SN orzecznictwo jasno wskazuje, że zatrudnienie pedagoga kontraktowego na czas określony jest niezgodne z przepisami i skutkuje przekształceniem w stałe zatrudnienie. Wyjątek od tej zasady stanowi umowa na zastępstwo. SN uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego z 4 kwietnia 2014 r., sygn. akt I PK 234/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia