Każdej osobie zatrudnionej na podstawie umowy o pracę przysługuje - zależnie od stażu pracy - określony wymiar urlopu wypoczynkowego. Pracownik nabywa prawo do urlopu za dany rok kalendarzowy 1 stycznia lub też w dniu stanowiącym początek zatrudnienia w danym roku kalendarzowym.
Pracodawca ma przy tym obowiązek udzielić podwładnemu urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym ten uzyskał do niego prawo. Jeżeli dochodzi do zmiany pracodawcy w trakcie roku kalendarzowego, stosuje się przepisy dotyczące urlopu wypoczynkowego obliczonego proporcjonalnie. Zgodnie z nimi, w roku, w którym ustaje stosunek pracy, pracownikowi przysługuje urlop:
- u dotychczasowego pracodawcy - w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w roku ustania stosunku pracy, chyba że przed ustaniem tego stosunku pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze;
- u kolejnego pracodawcy - w wymiarze proporcjonalnym do okresu pozostałego do końca danego roku kalendarzowego (dotyczy zatrudnienia na okres nie krótszy niż do końca roku).
W przypadku, gdy pracownik został u nowego pracodawcy zatrudniony na okres krótszy niż do końca roku kalendarzowego, ma do wykorzystania urlop w wymiarze proporcjonalnym do całego okresu zatrudnienia u tego pracodawcy.
Ponadto, jeśli dana osoba u poprzedniego pracodawcy skorzystała z dni wolnych w wymiarze wyższym niż wynikający z powyższych wyliczeń, to w nowej firmie przysługuje jej odpowiednio niższy urlop.
Jak obliczamy proporcjonalny wymiar urlopu
Przy ustalaniu wymiaru urlopu proporcjonalnego przyjmuje się, że miesiąc kalendarzowy pracy odpowiada 1/12 wymiaru urlopu przysługującego pracownikowi.
Niepełny kalendarzowy miesiąc pracy zaokrągla się w górę do pełnego miesiąca, ale gdy zmiana pracodawcy następuje w trakcie tego samego miesiąca kalendarzowego, zaokrąglenia dokonuje tylko dotychczasowy pracodawca. Dodatkowo, przy ustalaniu wymiaru urlopu niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.
Wymiar urlopu należny pracownikowi w danym roku kalendarzowym nie może przekroczyć łącznego wymiaru urlopu przysługującego tej osobie (20 lub 26 dni w ciągu roku).
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141)