Chodzi o to, by każdy korzystający z tego rodzaju usługi miał pełną świadomość, że sprzedawca za nakłonienie do zawarcia umowy dostaje np. prowizję (uwzględnioną w składce ubezpieczeniowej).
Ma to być odpowiedź na szerzące się nieprawidłowości. Bo nadal wielu klientom wydaje się, że darmowa pomoc przy wyborze produktu tak naprawdę nic nie kosztuje. Podczas gdy wielokrotnie wpływa na wydatki realnie ponoszone przez ubezpieczonego.
W projekcie przewidziano też, że jeszcze przed zawarciem umowy dystrybutor powinien określić wymagania i potrzeby klienta. A następnie czytelnie przedstawić mu swoje ustalenia oraz pokazać, czym tak naprawdę jest produkt. W założeniu projektodawców służyć to powinno zredukowaniu ryzyka występowania tzw. misselingu, czyli sprzedaży usług i produktów nieodpowiadających potrzebom klientów.
Nowa ustawa w istotnej mierze ma być implementacją unijnej dyrektywy w sprawie dystrybucji ubezpieczeń ( IDD). W związku z tym musi wejść w życie 23 lutego 2018 r. Taki termin wyznaczono państwom członkowskim na wdrożenie przepisów.
Etap legislacyjny
Projekt przyjęty przez rząd
