Każdy pacjent ma prawo do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji na temat jego stanu zdrowia, w tym przebytych chorób, zastosowanych kuracji, terapii, rehabilitacji, zastosowanych leków itp. Wszystkie osoby wykonujące zawody medyczne i udzielające świadczeń zdrowotnych, ale też tylko pracujące w placówkach świadczących opiekę medyczną, nie mogą, co do zasady, rozpowszechniać żadnych informacji związanych ze stanem zdrowia pacjenta, uzyskanych w związku z pracą zawodową.
Od tego obowiązku można odejść tylko w nielicznych przypadkach, to znaczy gdy:
- zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób,
- pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyrażą wyraźną (nie domniemaną) zgodę na ujawnienie tajemnicy wobec konkretnych osób lub okoliczności,
- zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innym osobom wykonującym zawody medyczne i uczestniczącym w procesie leczenia,
- obowiązek ujawnienia tajemnicy nakładają inne ustawy.
Tajemnica obowiązuje także po śmierci pacjenta. Dostęp do informacji i dokumentacji medycznej ma jednak osoba upoważniona przez zmarłego za życia.
A zatem jedynym sposobem na pozyskanie informacji na temat stanu zdrowia koleżanki jest uzyskanie jej upoważnienia. Powinna ona złożyć oświadczenie w tej sprawie podczas przyjmowania do szpitala. Jeśli tego nie zrobiła, może uzupełnić to także w trakcie kuracji. Upoważnienie może dotyczyć zarówno prawa do informacji, jak i wglądu w dokumentację medyczną (a także jej odbierania i kopiowania). Osobom samotnym doradza się, by takie upoważnienie, wskazujące bliską im osobę, nosiły zawsze przy sobie. Należy wtedy zaznaczyć, że jest ono bezterminowe i że dotyczy wszystkich placówek medycznych.
Warto na marginesie zaznaczyć, że możliwe jest też przeciwne oświadczenie woli – można zastrzec, by dokumentacja i informacje o stanie zdrowia nie były udzielane nikomu (nawet samemu choremu).
Podstawa prawna
Art. 13, art. 14, art. 26 ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta (Dz.U. z 2016 r. poz. 186). Art. 31 ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2015 r. poz. 464). Art. 23 kodeksu etyki lekarskiej.