Teoretycznie na sporządzenie planów ewakuacji ludności wójtowie i starostowie mają czas do końca roku. W praktyce będzie go mniej, bo ten sam termin ustawa wyznacza dla analogicznych dokumentów krajowych i wojewódzkich, do których plany gmin i powiatów będą wkładem. Dlatego już teraz gminy powinny zacząć zbierać informacje niezbędne do ich sporządzenia.

Jednym z wyzwań, przed jakim stanęły w tym roku samorządy w Polsce, jest aktualizacja i uzupełnienie planów zarządzania kryzysowego. Obowiązki te wynikają z ustawy z 5 grudnia 2024 r. o ochronie ludności i obronie cywilnej (dalej: u.o.l.o.c.), która weszła w życie 1 stycznia br. Jednym z elementów tych planów są właśnie plany ewakuacji ludności.

Plan ewakuacji - co to za dokument

W dużym uproszczeniu na plan ewakuacji ludności składają się dokumenty i procedury opracowane w celu zapewnienia mieszkańcom bezpieczeństwa w sytuacjach kryzysowych, takich jak katastrofy naturalne, awarie technologiczne, ataki terrorystyczne lub inne zagrożenia. W dokumentach tych należy zaplanować przemieszczenie mieszkańców z obszarów narażonych na różnego rodzaju zagrożenia.

Plany ewakuacji ludności powinny m.in.: identyfikować zagrożenia, wyznaczyć trasy ewakuacyjne i miejsca zbiórek, ustalić procedury komunikacji, zarządzanie transportem, wsparcie dla szczególnych grup społecznych, szkolenia i ćwiczenia. Co do zasady organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie gminy jest wójt (burmistrz, prezydent miasta), a na obszarze powiatu – starosta.

Ustawa zakłada, że plany ewakuacji ludności powstaną na kilku poziomach:

Gminnym i powiatowym. W myśl art. 43 ust. 1 u.o.l.o.s.: „wójt (burmistrz, prezydent miasta) i starosta opracowują, odpowiednio dla obszaru gminy i powiatu, wkłady do wojewódzkiego planu ewakuacji ludności”.

Wojewódzkim. Plany ewakuacji dla gmin i powiatów zostaną wykorzystane przez wojewodów. Tak wynika z art. 42 ust. 1, zgodnie z którym „wojewoda opracowuje wojewódzki plan ewakuacji ludności na podstawie wkładów do planu ewakuacji przygotowanych przez wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) i starostów”. Doprecyzowaniem tego przepisu jest art. 43 ust. 2 u.o.l.o.c.: „Wojewoda określa obszary i kierunki ewakuacji ludności, w tym miejsca przyjęcia ludności. Wojewoda koordynuje przygotowanie wkładów do wojewódzkiego planu ewakuacji ludności przez wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) i starostów na obszarze województwa, wskazując zadania, o których mowa w art. 39 ust. 2, realizowane przez poszczególne gminy i powiaty”.

Krajowym. Na podstawie planów wojewódzkich dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa (RCB) opracuje krajowy plan ewakuacji, co ma zapewnić kompleksowe podejście do zarządzania kryzysowego na wszystkich szczeblach administracji. W myśl art. 40 u.o.l.o.c. dyrektor RCB opracowuje krajowy plan ewakuacji na okres trzech lat. Krajowy plan ewakuacji podlega aktualizacji stosownie do potrzeb.
Zatem gminne i powiatowe plany ewakuacji ludności będą nie tylko częścią gminnych planów zarządzania kryzysowego, ale jednocześnie mają stać się wkładem do wojewódzkich planów ewakuacji.

Informacje, które gminy mogą zacząć zbierać już teraz

Władze lokalne muszą zebrać i przeanalizować informacje niezbędne do sporządzenia planów ewakuacji. Chodzi m.in. o takie dane, jak:

Liczba osób do ewakuacji – plan powinien dokładnie określać, ile osób będzie ewakuowanych – co jest kluczowe, aby odpowiednio zaplanować zasoby i środki transportowe. Liczba osób, które trzeba będzie ewakuować będzie zależała m.in. od rodzaju zagrożenia (klęski żywiołowej, awarii technicznej lub wojny). Konieczne jest przy tym określenie priorytetów (np. dzieci, kobiety w ciąży, osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, domach dziecka, szpitalach, podopieczni opieki społecznej, osoby niezdolne do samodzielnego poruszania się lub o ograniczonej możliwości poruszania się).
W przypadku masowej ewakuacji gminy, np. związanej z zagrożeniem wojennym, należy przyjąć założenie, że część osób zrobi to samodzielnie, wykorzystując własne środki transportu. Na podstawie doświadczeń szacunków analityków Civil Defense, firmy doradczej w zakresie obronności i obrony cywilnej, można założyć, że nawet ok. 70 proc. mieszkańców danej gminy będzie w stanie się samodzielnie ewakuować, 20 proc. będzie wymagało zorganizowanej ewakuacji, a 10 proc. pozostanie na zagrożonym terenie.

Infrastruktura transportowa – należy zidentyfikować dostępne trasy transportu, takie jak drogi, rzeki i lotniska, które mogą być wykorzystane do przemieszczania ludzi. Precyzyjna identyfikacja infrastruktury transportowej ułatwi sprawną organizację ewakuacji w przypadku wystąpienia zagrożenia.

Miejsca zakwaterowania – plan powinien zawierać informacje o miejscach, gdzie ewakuowana ludność może zostać zakwaterowana tymczasowo.

Siły i środki transportowe – trzeba określić, jakie pojazdy i inne zasoby transportowe są potrzebne do przeprowadzenia ewakuacji, co pozwoli na efektywną organizację transportu.

Zabezpieczenie procesu ewakuacji – plan powinien uwzględniać również działania mające na celu ochronę ludzi oraz mienia, co jest niezbędne do zminimalizowania szkód w trakcie ewakuacji.

Osoby odpowiedzialne za koordynację – określenie ról i odpowiedzialności osób zaangażowanych w ewakuację jest kluczowe dla sprawnej organizacji działań i komunikacji podczas całego procesu. Za realizację tych zadań powinny odpowiadać wyznaczone osoby z urzędu miejskiego (urzędu gminy), w razie potrzeby wsparte przez przedstawicieli podmiotów ochrony ludności przeznaczonych do zabezpieczenia ewakuacji (wymienione w art. 17 u.o.l.o.c., m.in. zakładowe straże pożarne, zakładowe służby ratownicze, terenowe służby ratownicze, związek ochotniczych straży pożarnych).

Sposób powiadamiania ludności – plan powinien zawierać metody informowania mieszkańców o konieczności ewakuacji, co jest istotne, aby wszyscy byli świadomi sytuacji i wiedzieli, co robić. Sposób powiadamiania ludności uzależniony będzie od specyfiki, możliwości i zwyczajów przyjętych w danej gminie. Należy uwzględnić lokalne media, urządzenia nagłaśniające służb, takich jak policja czy straż pożarna, oraz syreny alarmowe. W komunikatach powinny znaleźć się najważniejsze informacje dotyczące ewakuacji, w tym: konieczność ewakuacji, obszary do ewakuacji ludzi, wyznaczone trasy ewakuacyjne, dopuszczalna ilość bagażu na osobę.

Ramka 1

Co zawiera plan ewakuacji

W myśl art. 39 ust. 2 u.o.l.o.c. plany ewakuacji ludności określają liczbę osób przewidzianych do ewakuacji na danym obszarze oraz wskazują:

1) infrastrukturę transportową lądową, wodną i powietrzną do wykorzystania podczas ewakuacji;

2) miejsca zakwaterowania przygotowane na potrzeby przyjęcia ludności w miejscach ewakuacji;

3) siły i środki transportu niezbędne do przeprowadzenia ewakuacji na danym obszarze;

4) siły i środki niezbędne do zabezpieczenia procesu ewakuacji oraz ochrony pozostawionego mienia;

5) osoby odpowiedzialne za koordynację i wsparcie działań związanych z przeprowadzeniem ewakuacji na danym obszarze;

6) sposób powiadamiania ludności o ewakuacji. ©℗

Ramka 2

Plan zarządzania kryzysowego

Co określa?

Plan zarządzania kryzysowego to zbiór dokumentów, które zawierają strategię na wypadek wystąpienia kryzysu (art. 5 ustawy z 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym).

Plan powinien jasno określać rolę i odpowiedzialność poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego oraz każdej osoby zaangażowanej w proces zarządzania kryzysem.

Jaki jest jego cel?

Głównym jego celem jest ograniczenie szkód oraz jak najszybsze przywrócenie normalnego funkcjonowania samorządu w sytuacjach kryzysowych lub po ich zakończeniu.

Co trzeba w nim uwzględnić?

Zgodnie z art. 38 u.o.l.o.c. organy ochrony ludności (którymi są m.in. wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta, wojewoda, dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa) uwzględniają w tych planach:

procedury występowania o udzielenie pomocy humanitarnej i pomocy doraźnej oraz sposobu udzielania tej pomocy. ©℗

Plan ewakuacji gminy musi uwzględniać różne scenariusze – w zależności od rodzaju i skali zagrożenia (w tym ewakuacji w czasie wojny, na podstawie wytycznych wojewody). Ewakuacja musi być zatem planowana w kontekście np. zagrożeń chemiczno-ekologicznych, pożarowych, meteorologicznych, wojennych, związanych z lokalnymi zakładami produkcyjnymi. Każda z gmin umieszcza w planie i poddaje analizie tylko źródła zagrożeń faktycznie jej dotyczące.

Zebranie i analiza powyższych danych do planów to jedno z podstawowych działań, jakie obecnie musi wykonać samorząd, a jednocześnie jedno z najtrudniejszych. Analiza danych powinna być bowiem szeroka i skrupulatna. Gmina może skorzystać przy tym z pomocy firm specjalizujących się w tworzeniu planów zarządzania kryzysowego.

Wójt gminy powinien zlecić opracowanie planu ewakuacji poprzez wydanie zarządzenia. Gminne plany ewakuacji trzeba regularnie aktualizować oraz dostosowywać do zmieniających się warunków i potrzeb społeczności. Aktualizacji dokonuje się każdorazowo w przypadku istotnych zmian, np. zmian danych teleadresowych osób kierujących procesem ewakuacji.

Ważne! Plany ewakuacji ludności stanowią dokument jawny. Mieszkańcy danej gminy powinni zapoznać się z jego treścią.

Ważne! Poziom przygotowania lokalnych (gminnych, powiatowych) systemów ochrony ludności i obrony cywilnej (szerzej: systemów odporności) będzie zależał w dużej mierze od świadomości oraz zaangażowania wójtów, burmistrzów, starostów oraz stworzenia profesjonalnych warunków do realizacji zadań związanych z bezpieczeństwem.

►Skąd samorządy pozyskają środki na sporządzenie planów?

Ustawa o ochronie ludności i obronie cywilnej przewiduje, że na finansowanie zadań z zakresu ochrony ludności i obrony cywilnej państwo przeznaczać będzie corocznie środki w wysokości nie niższej niż 0,3 proc. produktu krajowego brutto.

Na poziomie gminy zadania ochrony ludności i obrony cywilnej będą finansowane z kilku źródeł, m.in. ze środków budżetów państwa i w ramach budżetu gminy. W myśl art. 154 ust. 3 u.o.l.o.c.: „Na finansowanie albo dofinansowanie zadań własnych z zakresu ochrony ludności i obrony cywilnej jednostki samorządu terytorialnego otrzymują środki w formie dotacji celowej z budżetu państwa”. Szczegółowy sposób finansowania zadań ochrony ludności i obrony cywilnej dotowanych z budżetu państwa określony będzie w Programie Ochrony Ludności i Obrony Cywilnej. Dokument ten ma być opracowywany przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Z budżetu gminy zadania mogą być finansowane w ramach rezerwy celowej przeznaczonej na zarządzanie kryzysowe.

►Ile czasu mają gminy na sporządzenie planów ewakuacji ludności?

Ustawodawca przewidział, że samorządy będą miały 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy na dostosowanie swoich planów zarządzania kryzysowego do wymogów ustawy (taki termin wskazuje art. 204 u.o.l.o.c.). Ustawa weszła w życie 1 stycznia 2025 r. Zatem teoretycznie gminy mają jeszcze nieco ponad dziewięć miesięcy. Przy czym warto zauważyć, że termin ten dotyczy wszystkich organów ochrony ludności i obrony cywilnej. Zważywszy, że plany gmin i powiatów będą wkładami do planu wojewódzkiego, który również do tego czasu powinien powstać, zatem w gminach prace powinny się zakończyć odpowiednio wcześniej (choć ustawa tego nie wskazuje). W praktyce sporządzenie dokumentu, w związku z koniecznością stworzenia analiz i zebrania dużej ilości danych, może potrwać kilka miesięcy. Zależy to m.in. od specyfiki danej gminy, infrastruktury, jaką posiada, jej rozmiarów. Dlatego warto jak najszybciej podjąć działania przygotowawcze do opracowania planów.

W myśl art. 6 ust. 2 Rada Ministrów co dwa lata będzie przedstawiała Sejmowi i Senatowi sprawozdanie z wykonania ustawy o ochronie ludności i obronie cywilnej – w terminie do końca kwietnia. Pierwsze takie sprawozdanie przedstawi do końca kwietnia 2026 r. (art. 210 u.o.l.o.c.). ©℗

Plany ochrony dóbr kultury

Przepisy dotyczące planów ochrony dóbr kultury wejdą w życie 1 stycznia 2026 r. Zgodnie z art. 211 u.o.l.o.c. pierwsze plany ochrony dóbr kultury na czas wojny, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 4, sporządza się do 31 grudnia 2026 r. i obowiązują one od 1 stycznia 2027 r. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, wykaz podmiotów zobowiązanych do sporządzenia planu ochrony dóbr kultury na czas wojny oraz tryb zgłaszania tych podmiotów w celu wpisania ich do wykazu, uwzględniając wartość i znaczenie obiektów i zbiorów tych podmiotów dla dziedzictwa narodowego (art. 45 ust. 9 u.o.l.o.c.). ©℗

Ramka 3

MSWiA przedstawiło zadania na 2025 rok

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji zaprezentowało na początku marca istotne cele, które zamierza zrealizować w 2025 r. w ramach ustawy dotyczącej ochrony ludności i obrony cywilnej. Wśród kluczowych zadań oprócz opracowania krajowego planu ewakuacji resort wskazał m.in. wdrożenie Programu Ochrony Ludności i Obrony Cywilnej, ponieważ będzie on stanowił podstawę do finansowania działań oraz do budowy systemu. Pierwszy program będzie obowiązywał przez dwa lata, natomiast kolejne będą miały czteroletni okres, z aktualizacją co dwa lata.

Wśród zadań MSWiA wskazał również m.in.:

szkolenia dla organów oraz personelu zajmującego się ochroną ludności.

Ponadto ministerstwo zapowiedziało, że do końca tego roku dostarczy do każdego domu poradnik kryzysowy, przygotowany we współpracy z MON i RCB. ©℗

Ramka 4

Przykładowe działy planu ewakuacji ludności

1. Informacja o podstawie opracowania.

2. Definicje.

3. Analiza zagrożeń.

4. Cel i zamiar ewakuacji (przyjęcia) ludności.

5. Wykaz osób kierujących ewakuacją ludności.

6. Sposoby powiadamiania ludności o zarządzonej ewakuacji.

7. Zestawienie elementów organizacji ewakuacji i czas ich rozwinięcia.

8. Zestawienie ludności planowanej do ewakuacji i zagrożonej zniszczeniem infrastruktury.

9. Zestawienie planowania niezbędnych środków transportowych do zabezpieczenia ewakuacji ludności.

10. Organizacja zabezpieczenia porządkowo-ochronnego i regulacji ludności.

11. Zadania i podział odpowiedzialności członków Gminnego Zespołu Zarządzania Kryzysowego w procesie ewakuacji.

12. Karta uzgodnień.

13. Karta zmian.©℗

Ramka 5

Rodzaje ewakuacji

W systemie zarządzania kryzysowego wyróżnia się trzy stopnie ewakuacji:

I stopień – polega na niezwłocznym przemieszczeniu ludności, zwierząt i mienia z miejsc, w których wystąpiło nagłe, nieprzewidziane bezpośrednie zagrożenie, poza strefę zagrożenia;

II stopień – polega na wcześniej przygotowanym, planowym przemieszczeniu ludności, zwierząt i mienia z rejonów przyległych do zakładów lub obiektów hydrotechnicznych, ze stref zalewowych oraz rejonów przyległych do innych obiektów stanowiących potencjalne zagrożenie dla ludności, zwierząt lub mienia w przypadku ich uszkodzenia lub awarii.

III stopień – polega na uprzednio przygotowanym przemieszczeniu ludności, zwierząt i mienia podczas stanu podwyższonej gotowości obronnej państwa.©℗