Podstawową regulacją nakładającą na organy administracji publicznej obowiązek współdziałania, czy to w formie uzgodnienia, opinii czy innego stanowiska, jest art. 106 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.). Przepis ten nie stanowi jednak samodzielnej podstawy do jego zastosowania, więc każdorazowo trzeba sięgać do prawa materialnego. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lipca 2017 r. (sygn. akt I OSK 2824/16), w którym czytamy: „Przepis art. 106 par. 1 k.p.a. stanowi o spoczywającym na organie obowiązku zwrócenia się o opinię, zgodę lub wyrażenie stanowiska, w sytuacji gdy obowiązek taki wynika z przepisu prawa materialnego. Unormowanie to nie tworzy samoistnej podstawy do współdziałania z innym organem przy załatwianiu konkretnej sprawy”.
Uzgodnienie jest z kolei formą wpływu jednego organu na drugi, bo uzależnia możliwości wydania aktu od akceptacji jego treści przez organ uzgadniający (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 grudnia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2419/15). Co ważne, ma charakter wiążący w stosunku do organu administracji publicznej decydującego w sprawie głównej – inaczej niż w przypadku opinii [ramka]. Podkreślić należy, że stanowisko organu uzgadniającego może przesądzić o treści decyzji administracyjnej, która jest wydawana po uzgodnieniu przez organ decydujący. Zakres uzgodnienia, którego dokonuje organ uzgadniający, obejmuje więc treść decyzji, jaką ma wydać organ prowadzący postępowanie główne. A to oznacza, że organ prowadzący postępowanie główne jest związany stanowiskiem organu uzgadniającego i tym samym decyzja w postępowaniu głównym nie może być sprzeczna ze stanowiskiem tego organu. Przypomnijmy, że wydanie decyzji bez zgody organu uzgadniającego stanowi podstawę do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 6 k.p.a. Z kolei jeżeli decyzja zostałaby wydana wbrew treści uzgodnienia, to doszłoby do naruszenia prawa – niewykluczone, że w stopniu rażącym, co stanowiłoby podstawę do wyeliminowania decyzji z obrotu prawnego w trybie postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji z uwagi na rażące naruszenie prawa (art. 156 par. 1 pkt 6 k.p.a.).