Jeśli wynika z przepisów – np. prawa budowlanego czy dotyczącego zagospodarowania przestrzennego – organy publiczne muszą ze sobą współdziałać. Może się jednak zdarzyć, że będzie ono zależało wyłącznie od woli strony. Wówczas nie można go traktować jako typowego uzgodnienia administracyjnego. Autorkami artykułu są Agata Fornalik, adwokat w Kancelarii Adwokatów i Radców Prawnych P.J. Sowisło & Topolewski S.K.A i Angelika Borowiak, aplikant radcowski w tej kancelarii.
Podstawową regulacją nakładającą na organy administracji publicznej obowiązek współdziałania, czy to w formie uzgodnienia, opinii czy innego stanowiska, jest art. 106 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.). Przepis ten nie stanowi jednak samodzielnej podstawy do jego zastosowania, więc każdorazowo trzeba sięgać do prawa materialnego. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lipca 2017 r. (sygn. akt I OSK 2824/16), w którym czytamy: „Przepis art. 106 par. 1 k.p.a. stanowi o spoczywającym na organie obowiązku zwrócenia się o opinię, zgodę lub wyrażenie stanowiska, w sytuacji gdy obowiązek taki wynika z przepisu prawa materialnego. Unormowanie to nie tworzy samoistnej podstawy do współdziałania z innym organem przy załatwianiu konkretnej sprawy”.
Uzgodnienie jest z kolei formą wpływu jednego organu na drugi, bo uzależnia możliwości wydania aktu od akceptacji jego treści przez organ uzgadniający (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 grudnia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2419/15). Co ważne, ma charakter wiążący w stosunku do organu administracji publicznej decydującego w sprawie głównej – inaczej niż w przypadku opinii [ramka]. Podkreślić należy, że stanowisko organu uzgadniającego może przesądzić o treści decyzji administracyjnej, która jest wydawana po uzgodnieniu przez organ decydujący. Zakres uzgodnienia, którego dokonuje organ uzgadniający, obejmuje więc treść decyzji, jaką ma wydać organ prowadzący postępowanie główne. A to oznacza, że organ prowadzący postępowanie główne jest związany stanowiskiem organu uzgadniającego i tym samym decyzja w postępowaniu głównym nie może być sprzeczna ze stanowiskiem tego organu. Przypomnijmy, że wydanie decyzji bez zgody organu uzgadniającego stanowi podstawę do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 6 k.p.a. Z kolei jeżeli decyzja zostałaby wydana wbrew treści uzgodnienia, to doszłoby do naruszenia prawa – niewykluczone, że w stopniu rażącym, co stanowiłoby podstawę do wyeliminowania decyzji z obrotu prawnego w trybie postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji z uwagi na rażące naruszenie prawa (art. 156 par. 1 pkt 6 k.p.a.).
Pozostało
91%
treści
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama