Pracodawcy od lat narzekają na mało elastyczne formy zatrudniania i nadmierną ochronę pracowników w Polsce, z kolei związkowcy bronią przywilejów zatrudnionych i chcieliby je jeszcze rozszerzyć. Obydwie strony chętnie powołują się przy tym na przykłady innych krajów. Sprawdziliśmy więc, jak się zwalnia pracowników w wybranych krajach UE.
KLIKNIJ NA ZDJĘCIE, ABY PRZEJŚĆ DO GALERII.
1
Niemcy
W Niemczech, jeśli pracodawca zatrudnia co najmniej 10 pracowników, to wszystkich pracowników, których stosunek pracy trwa dłużej niż 6 miesięcy, obowiązuje powszechna ochrona przed wypowiedzenie - to znaczy, że można ich zwolnić tylko w uzasadnionych przypadkach, dokładnie związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, osobą pracownika czy zachowaniem pracownika.
Umowę można wypowiedzieć pracownikowi z 4-tygodniowym okresem wypowiedzenia do 15 dnia miesiąca lub do końca miesiąca. Okres wypowiedzenia wydłuża się w przypadku dłuższego stażu pracy pracownika i wynosi:
- jeden miesiąc w przypadku co najmniej 2-letniego stażu pracy,
- 2 miesiące w przypadku co najmniej 5-letniego stażu pracy,
- 3 miesiące w przypadku co najmniej 8-letniego stażu pracy,
- 4 miesiące w przypadku co najmniej 10-letniego stażu pracy,
- 5 miesięcy w przypadku co najmniej 12-letniego stażu pracy,
- 6 miesięcy w przypadku co najmniej 15-letniego stażu pracy,
- 7 miesięcy w przypadku co najmniej 20-letniego stażu pracy.
Pracodawca nie musi przy tym w ogóle wypłacać odprawy pracownikowi.
>>Czytaj też: Renty i emerytury za pracę w getcie dla polskich obywateli. Zapłacą Niemcy
ShutterStock
<br>
<br>
<a href="http://serwisy.gazetaprawna.pl/praca-i-kariera/artykuly/846861,wychodzisz-10-minut-wczesniej-z-pracy-zobacz-jak-mozesz-zostac-za-to-ukarany.html" title=""><font color="#C9C9C9">>>Czytaj też: Wychodzisz 10 minut wcześniej z pracy? Zobacz, jak możesz zostać za to ukarany</font></a>
2
Szwecja
W Szwecji pracodawca, który rozstaje się z pracownikiem, powinien rzeczowo uzasadnić wypowiedzenie. Rozwiązanie umowy o pracę następuje z upływem okresu wypowiedzenia i znowu jego długość zależy od stażu pracy. Minimalnie trwa miesiąc, a przy dłuższym okresie pracy:
- 2 miesiące dla osób zatrudnionych minimum 2 lata, ale nie dłużej niż 4 lata,
- 3 miesiące dla osób zatrudnionych minimum 4 lata, ale nie dłużej niż 6 lat,
- 4 miesiące dla osób zatrudnionych minimum 6 lat, ale nie dłużej niż 8 lat,
- 5 miesięcy dla osób zatrudnionych minimum 8 lat, ale nie dłużej niż 10 lat,
- 6 miesięcy dla osób zatrudnionych minimum 10 lat.
W czasie okresu wypowiedzenia pracownik ma prawo do wynagrodzenia oraz pozostałych wcześniej otrzymywanych przywilejów.
Odprawa pracownicza wypłacana jest pracownikom, jeśli strony dojdą do porozumienia i wynosi od 6 do 15 pensji.
>>Czytaj też: Nie każdy powód jest dobry. Zobacz, kiedy można dyscyplinarnie zwolnić pracownika
ShutterStock
3
Wielka Brytania
Pracownik, który traci pracę w Wielkiej Brytanii, ma prawo do zachowania minimalnego okresu wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę. Wynosi on:
- jeden tydzień dla pracowników, którzy pracowali u danego pracodawcy przez co najmniej jeden miesiąc, ale krócej niż dwa lata;
- dwa tygodnie dla pracowników, którzy przepracowali u danego pracodawcy co najmniej dwa lata plus dodatkowo jeden tydzień za każdy pełen rok przepracowany u danego pracodawcy, w sumie jednak nie więcej niż dwanaście tygodni.
Jeśli pracodawca zwalnia pracownika, który jest w firmie ponad rok, musi mieć konkretny powód. Może to być zaniedbywanie przez zatrudnionego obowiązków czy niezdolność do pracy, a także redukcja zatrudnienia wynikająca na przykład z likwidacji zakładu pracy. W tym ostatnim przypadku pracownikowi przysługuje też odprawa, która zależy od stażu pracy u danego pracodawcy, wieku pracownika oraz wysokości tygodniowego wynagrodzenia. Odprawa wynosi więc:
- równowartość połowy wynagrodzenia tygodniowego za każdy rok pracy przepracowany przed ukończeniem 22 lat,
- równowartość wynagrodzenia tygodniowego za każdy rok pracy przepracowany po ukończeniu 22 lat, ale przed ukończeniem 41 lat,
- równowartość 1,5 wynagrodzenia tygodniowego za każdy pełen rok pracy przepracowany po ukończeniu 41 lat.
Niektóre umowy lub aneksy do umów mogą przewidywać wyższą odprawę od standardowej.
>>Czytaj też: Wielka Brytania: Zaniżanie płac i warunków pracy poprzez eksploatację imigrantów przestępstwem?
ShutterStock
4
Belgia
Pracodawca w Belgii nie musi podawać przyczyny wypowiedzenia i nie musi wypłacać pracownikom odprawy.
Natomiast na okres wypowiedzenia wpływ ma jedynie staż pracy u danego pracodawcy. Jeżeli umowę rozwiązuje pracodawca, każdy nowy pracownik ma od razu prawo do dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Okres jest następnie przedłużany o 1 lub 2 tygodnie za każdy kwartał, tak że po 6 m-s pracy wynosi 6 tygodni, po roku - 8 tygodni, a po 2 latach pracy - 12 tygodni. Przy czym począwszy od 5 do 19 lat stażu pracy dochodzą 3 tygodnie okresu wypowiedzenia za każdy rok pracy (aż do 60 tygodni okresu wypowiedzenia). Osoby ze stażem pracy 20 lat mają maksymalny okres wypowiedzenia 62 tygodnie.
>>Czytaj też: Wychodzisz 10 minut wcześniej z pracy? Zobacz, jak możesz zostać za to ukarany
ShutterStock
5
Czechy
Pracodawca w Czechach może złożyć wypowiedzenie pracownikowi tylko z jednego z powodów określonego w Kodeksie Pracy, w tym w razie likwidacji zakładu czy niezdolności do pracy danej osoby.
Okres wypowiedzenia wynosi co najmniej 2 miesiące. Ponadto w przypadku zwolnienia nie z winy pracownika, pracodawca musi wypłacić mu odstępne, obliczane na podstawie średniego wynagrodzenia miesięcznego.
>>Czytaj też: Ile kosztuje pozwanie pracodawcy do sądu
ShutterStock
6
Polska
Wreszcie polski pracodawca - jeśli chce zwolnić pracownika zatrudnionego na podstawie umowy na czas nieokreślony, musi wskazać na piśmie przyczyny wypowiedzenia.
Okres wypowiedzenia jest uzależniony od okresu zatrudnienia, czyli od długości stażu pracy u danego pracodawcy, i wynosi:
- 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
- 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
- 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.
Ponadto, jeżeli wyłączną przyczynę rozwiązania stosunku pracy stanowią przyczyny niedotyczące pracownika - czyli firma (zatrudniająca ponad 20 pracowników) rozstaje się zatrudnionym nie z jego winy - może on liczyć na odprawę w formie jednorazowego świadczenia pieniężnego. Wysokość odprawy pieniężnej także zależy od stażu pracy u danego pracodawcy i wynosi:
- wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata,
- wysokość dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy przez okres od 2 do 8 lat,
- wysokość trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy przez okres ponad 8 lat.
Maksymalna kwota odprawy pieniężnej nie może przy tym przekroczyć kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.
>>Czytaj też: Nie każdy powód jest dobry. Zobacz, kiedy można dyscyplinarnie zwolnić pracownika
ShutterStock
Powiązane
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama
Reklama