Pracownik, który był chory, w lutym 2014 r. nie przepracował ani jednego dnia. Ma wynagrodzenie z umowy o pracę w wysokości 3900 zł brutto. Choroba trwała od 3 lutego 2014 r. do 19 marca 2014 r. Z wyliczeń ZUS wyszło, że powinien dostać wynagrodzenie za czas pracy 189,94 zł brutto. Nie zgadzam się z tą kwotą. Moim zdaniem jest to 520 zł brutto. W marcu 2014 r. naliczona kwota to 2894 zł brutto, która moim zdaniem też jest błędna. Powinno być 1430 zł. Wynagrodzenie za czas choroby się zgadza. Jakie są prawidłowe wyliczenia?
Faktycznie, kwoty wynagrodzeń za przepracowaną część miesiąca, zarówno lutego, jak i marca 2014 r. nie zgadzają się. Za luty wynagrodzenie wynosi 520 zł, a za marzec – 1430 zł.
Aby obliczyć wynagrodzenie za przepracowaną część miesiąca, gdy jest ono określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości, a za pozostałą część tego miesiąca pracownikowi wypłacono wynagrodzenie chorobowe na podstawie art. 92 kodeksu pracy (dalej: k.p.) - miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.
Taki sam wzór na obliczenie wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca stosuje się w przypadku nieobecności pracownika w pracy, w okresie której przysługuje mu zasiłek przewidziany w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub w przepisach o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
Wynagrodzenie za luty 2014 r. powinno wynosić:
3900 zł : 30 dni = 130 zł
130 zł x 26 dni choroby = 3380 zł
3900 zł – 3 380 zł = 520 zł
Wynagrodzenie za marzec 2014 r. powinno wynosić:
3900 zł : 30 dni = 130 zł
130 zł x 19 dni choroby = 2470 zł
3900 zł – 2470 zł = 1430 zł
Trudno ustalić, w wyniku jakiego działania otrzymano podane w treści pytania kwoty, tj. 189,94 zł za luty i 2894 zł za marzec.
Zdarza się, szczególnie w miesiącach z liczbą dni kalendarzowych wynoszącą 31 oraz w lutym, który jest krótszy i ma 28 lub 29 dni, że określony w powołanym rozporządzeniu sposób obliczenia wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca się nie sprawdza. Przykładowo, pracownik w styczniu, marcu czy maju choruje przez 30 dni (na tyle dni jest orzeczona niezdolność do pracy w zaświadczeniu ZUS ZLA), a jeden dzień przepracuje. Wówczas stosując powyższą metodę, otrzymuje się wynik 0 zł, co oznacza, że pracownikowi nie przysługuje żadne wynagrodzenie mimo przepracowanej jednej dniówki. Jest to sprzeczne z zasadą, że pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę wykonaną (art. 80 k.p.).
Z kolei jeśli choruje przez cały luty, tj. pełne 28/29 dni, to zgodnie ze wzorem powinien otrzymać wynagrodzenie, mimo że pracy w ogóle nie świadczył. W takich sytuacjach, gdy odgórna metoda nie daje właściwego rezultatu, dopuszcza się, by kwotę wynagrodzenia ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości podzielić przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu i stawkę godzinową pomnożyć przez liczbę godzin przepracowanych. Można by stwierdzić, że skoro w lutym 2014 r. pracownik nie przepracował ani jednego dnia, to wynagrodzenie mu nie przysługuje.
Jednak sytuacja jest tu nieco inna. Niezdolność do pracy przypadła bowiem na okres od 3, a nie od 1 lutego. Zwolnienie lekarskie nie objęło więc pierwszych dwóch dni tego miesiąca, tj. soboty i niedzieli, kiedy pracownik zapewne miał wolne zgodnie z rozkładem czasu pracy. Ze względu na to, że wynagrodzenie w stawce miesięcznej w stałej wysokości przysługuje niezależnie od liczby dni kalendarzowych miesiąca i przypadającej w nim liczby dni wolnych, część miesiąca wykraczająca poza okres zwolnienia lekarskiego powinna być płatna. W tym przypadku zastosowanie ma par. 11 powołanego rozporządzenia. Ewentualny spór co do prawa do wynagrodzenia mógłby rozstrzygnąć sąd pracy.
Podstawa prawna
Par. 11 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy (Dz.U. z 1996 r. nr 62, poz. 289 ze zm.).