Córka pani Elżbiety niebawem wychodzi za mąż, przygotowania do wesela idą pełną parą. Pani Elżbieta zaplanowała, że w przeddzień przyjęcia nie pójdzie do pracy i dopnie wszystko na ostatni guzik. Niestety, szef oznajmił jej, że właśnie zamykają projekt i jest w pracy niezbędna, zwolnić jej na piątek nie zamierza. Na protesty pani Elżbiety, że dzień wolny z okazji ślubu jedynaczki jej się należy, dodał, że nie widzi problemu, skoro ślub jest w sobotę, czyli w dzień wolny od pracy. – Czy firma ma prawo odmówić mi zwolnienia z pracy z okazji ślubu mojej jedynej córki? – pyta nasza czytelniczka
Nie. Pracodawca powinien zwolnić pracownika z obowiązków służbowych na jeden dzień w związku ze ślubem jego dziecka. Wystarczy zwrócić się do firmy o udzielenie urlopu okolicznościowego. Co więcej, wolnego dnia nie trzeba wykorzystywać dokładnie w dniu ślubu, a w dowolnie wybranym terminie, na przykład na załatwianie niezbędnych spraw przed wydarzeniem albo po nim. Zwolnienie związane z ważnymi okolicznościami rodzinnymi jest płatne na takich samych zasadach jak urlop wypoczynkowy. Urlop okolicznościowy przysługuje pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w związku z różnymi obowiązkami rodzinnymi, a mianowicie:
● 2 dni zwolnienia przysługują w razie: własnego ślubu, urodzenia się dziecka, zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy;
● 1 dzień zwolnienia z powodu: ślubu dziecka, zgonu i pogrzebu siostry bądź brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.
Nie ma zwolnienia na ślub lub pogrzeb innych bliskich osób, np. szwagra lub bratowej. By w nich uczestniczyć, na ogół trzeba wykorzystać urlop wypoczynkowy, czasem urlop na żądanie. Mamy prawo do czterech dni takiego urlopu w ciągu roku bez wcześniejszego uzgodnienia z pracodawcą. Pracodawca może, ale już nie musi, dać wolne pracownikowi, który ma ważną potrzebę załatwienia innych spraw osobistych. Może on poprosić o przerwę w pracy, która nie zostanie wliczona do czasu pracy (urlop bezpłatny) lub porozumieć się w sprawie odpracowania nieobecności. Prawo do dwu dni płatnego zwolnienia w ciągu roku mają osoby wychowujące dzieci, które nie ukończyły 14 lat. Zwolnienia nie trzeba ani planować, ani uzasadniać. Te dwa dni można wykorzystać razem lub osobno. Mogą z nich skorzystać albo matka, albo ojciec dziecka, albo każde z nich może wykorzystać po jednym dniu.
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. z 1996 r. nr 60, poz. 281)
Art. 297–298 ustawy – Kodeks pracy z 26 czerwca 1974 r. (Dz.U. 1974 nr 24, poz. 141)

Anna Ochremiak