Subskrybuj nas na Youtube
Dyrektor generalny chce powołać jednego z pracowników służby cywilnej na stanowisko kierownicze. Czy po odwołaniu wróci on na poprzednie stanowisko?
/>
Tak. Ustawa z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1559 ze zm.) – przewiduje, że powołanie na wyższe stanowisko w administracji rządowej jest równoznaczne z nawiązaniem stosunku pracy na podstawie powołania, w rozumieniu przepisów kodeksu pracy.
W przypadku, w którym osoba powołana na takie stanowisko była urzędnikiem mianowanym lub pracownikiem korpusu w urzędzie, urlopu bezpłatnego udziela jej kierownik. Ustawa o służbie cywilnej nie wymaga złożenia przez osobę zainteresowaną wniosku o udzielenie urlopu bezpłatnego. Jednak dyrektor generalny urzędu przed udzieleniem tego urlopu powinien upewnić się, że jego pracownik został powołany na wyższe stanowisko w służbie cywilnej. Informacja ta może pochodzić od samego powołanego jak i od pracodawcy, który go powołał.
W przypadku powoływania na wyższe stanowisko w tym samym urzędzie dyrektor generalny może udzielić urlopu bezpłatnego bez żadnej inicjatywy ze strony pracownika. W przypadku dyrektora generalnego powołanego na wyższe stanowisko w służbie cywilnej urlopu bezpłatnego udziela mu kierownik urzędu, w którym był on dotychczas zatrudniony (art. 53a ust. 6–8 u.s.c.). Zauważyć należy, że ze względu na specyfikę stosunku pracy z powołania urlop bezpłatny jest udzielany na okres wyznaczony zajmowaniem konkretnego stanowiska, bez wskazywania jego daty końcowej. Dyrektor generalny musi wyznaczyć stanowisko w taki sposób, aby pracownik zgłaszający się do pracy po zakończeniu urlopu bezpłatnego mógł natychmiast przystąpić do pracy. Ma być ono zgodne z kwalifikacjami i umiejętnościami zawodowymi odwołanego pracownika (art. 53a ust. 9 u.s.c.).
Samo wyznaczenie konkretnego stanowiska pracy takiej osobie jest jednostronną czynnością pracodawcy. A więc zgoda pracownika lub jej brak nie ma znaczenia. Jest to polecenie, któremu pracownik ma obowiązek się podporządkować i przystąpić do pracy. Inaczej może to być uznane za naruszenie obowiązków pracowniczych, w szczególności podstawowego obowiązku, jakim jest świadczenie pracy. Tym niemniej zasadne wydaje się uwzględnienie doświadczenia nabytego w okresie zajmowania przez taką osobę jednego z wyższych stanowisk w służbie cywilnej.