Osoby pracujące za granicą: Jakie muszą wypełnić załączniki w PIT?

Podatnicy, którzy zarabiali w zeszłym roku w innych krajach, nie zawsze muszą rozliczać się w Polsce. Chyba, że tu też uzyskiwali dochody.

Polacy najczęściej wyjeżdżają do pracy do Niemiec, Wielkiej Brytanii i Irlandii. Jeśli w danym roku nie osiągnęli w kraju żadnych opodatkowanych dochodów, nie muszą składać zeznania rocznego. Wynika to z zawartych z wymienionymi krajami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z nimi dochody uzyskane w tych państwach z pracy najemnej są u nas zwolnione z podatku.

Obowiązkowe rozliczenie

Jeśli jednak nasz rodak chce się rozliczyć w kraju wspólnie z małżonkiem albo jako osoba samotnie wychowująca dziecko lub też poza wypracowanymi w Niemczech, Wlk. Brytanii czy Irlandii zarobkami, może się pochwalić także dochodami uzyskanymi w ojczyźnie, musi złożyć zeznanie tak jak wszyscy – do 30 kwietnia.

W takim wypadku zastosowanie ma przewidziana we wspomnianych umowach i opisana w art. 27 ust. 8 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 3 kwietnia 2012 r. poz. 361) metoda unikania podwójnego opodatkowania – wyłączenia z progresją. Polega ona na tym, że w rozliczeniu uwzględnia się wszystkie swoje dochody, zarówno krajowe, jak i zagraniczne – na potrzeby ustalenia właściwej stawki podatku. Ustala się ją w następujący sposób: kwotę podatku obliczonego według skali i właściwego dla sumy dochodów z kraju i zagranicy dzieli się przez kwotę całkowitego dochodu i następnie mnoży przez sto procent. Tak ustaloną stawkę podatku stosuje się jedynie do dochodów uzyskanych w Polsce i wylicza właściwy podatek (przykład nr 1).

Inny kraj, inna metoda

W innej sytuacji będzie Polak, który zarobił pieniądze w Holandii, Belgii czy też Islandii. W takim wypadku zawsze trzeba złożyć zeznanie roczne w kraju, nawet jeśli nie osiągnięto tu żadnego dochodu. Zgodnie bowiem z wybraną w umowach z tymi państwami metodą unikania podwójnego opodatkowania (proporcjonalnego odliczenia) od osiągniętego w nich dochodu z pracy najemnej płaci się podatek w Polsce, ale proporcjonalnie odlicza się od niego daninę zapłaconą za granicą.

Ustala się to następująco: kwotę podatku obliczonego według skali od całkowitego dochodu (polskiego i zagranicznego) mnoży się przez kwotę zagranicznego dochodu podzieloną przez kwotę całkowitego dochodu. Następnie tak uzyskaną wartość zagranicznej daniny do odliczenia odejmuje się od podatku obliczonego według skali dla sumy dochodów. W efekcie wiemy, ile wynosi należny podatek (przykład nr 2).

Ulga rehabilitacyjna w PIT: dojazdy na zabiegi mogą obniżyć podatek

Wybór formularzy

Podatnik, który pracował za granicą i z różnych względów rozlicza się w Polsce, powinien to zrobić na druku PIT-36. Musi jednak dołączyć załącznik PIT ZG, w którym uwzględni wszystkie dochody zagraniczne. Jeśli pracował w więcej niż jednym obcym kraju, złoży odpowiednią liczbę formularzy PIT ZG.

Czy każdy Polak musi – o ile zachodzą przesłanki wskazane wyżej – rozliczyć się w ojczyźnie? Tak, jeśli jest polskim rezydentem, tj. przebywa w Polsce ponad 183 dni w ciągu roku podatkowego lub ma na jej terenie centrum interesów życiowych (chodzi o wiązanie swojej przyszłości z Polską, np. posiadanie tu domu, rodziny czy też prowadzenie działalności gospodarczej). Wystarczy, że spełniony jest jeden warunek, aby fiskus uznał podatnika za polskiego rezydenta.