Obowiązująca od 11 września 2015 r. ustawa krajobrazowa (czyli ustawa z 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu; Dz.U. poz. 774) pozwala m.in. radom gmin określić w formie uchwał lokalne zasady umieszczania reklam. W uchwałach samorządy mogą decydować nie tylko, gdzie i jakie reklamy można umieszczać, lecz także, jaka będzie wysokość opłat za nie. Do tego gminy mogą karać grzywną za niestosowanie lokalnych przepisów.
Pełna nazwa uchwał reklamowych to „zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonywane”. Sama nazwa określa dosyć szczegółowo przedmiotowy zakres tego rodzaju uchwał. W szczególnym stopniu odnosić się one będą przede wszystkim do tablic reklamowych i urządzeń reklamowych. Jako tablicę reklamową ustawodawca zdefiniował przedmioty materialne przeznaczone lub służące ekspozycji reklamy wraz z ich elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, o płaskiej powierzchni służącej ekspozycji reklamy. Tablicami takimi mogą być w szczególności banery reklamowe, reklamy naklejane na okna budynków czy też reklamy umieszczane na rusztowaniu, ogrodzeniu lub wyposażeniu placu budowy (z wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem). Urządzeniem reklamowym jest z kolei przedmiot materialny przeznaczony lub służący do ekspozycji reklamy wraz z jego elementami i zamocowaniami konstrukcyjnymi, inny niż tablica reklamowa.
Nie budzi wątpliwości to, że lokalizowanie tego typu urządzeń jest ważne i potrzebne z perspektywy wielu podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i chcących taką działalność rozpropagować. Dlatego też podjęcie przez radę danej gminy uchwały reklamowej powinno stanowić ich przedmiot zainteresowania i analizy. Uchwała taka stanowi akt prawa miejscowego (jest więc powszechnie wiążąca) i musi się odnosić zawsze do obszaru całej gminy. Tym niemniej w ramach takiej gminy dla różnych jej obszarów obostrzenia i ograniczenia mogą być zróżnicowane.
Do tej pory podobne ograniczenia mogły się znajdować (i w wielu przypadkach wciąż się znajdują) w również stanowiących akty prawa miejscowego miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Ponadto uchwała krajobrazowa, podobnie jak plany miejscowe, jest fakultatywna. Jednak cechą odróżniającą uchwałę krajobrazową od planu miejscowego są związane z nią skutki fiskalne. Po pierwsze, po podjęciu uchwały krajobrazowej gmina może również pobierać za reklamy nową opłatę (określoną w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych). Wysokość tej opłaty może być różnicowana – tak jak w przypadku podatku od nieruchomości. Po drugie, jednak wprowadzono instytucję kary pieniężnej. Jeżeli w określonym (w uchwale reklamowej) terminie konkretna reklama nie zostanie dostosowana do przygotowanych nowych wytycznych, wówczas za każdy dzień takiej sprzeczności wójt/burmistrz/prezydent miasta będzie mógł wymierzyć reklamodawcy (a przy niemożności jego ustalenia – właścicielowi lub posiadaczowi nieruchomości) karę pieniężną w formie decyzji administracyjnej. Tak więc zwłaszcza w perspektywie długookresowej utrzymywanie na danym obszarze tablic i urządzeń reklamowych wbrew nowym wytycznym może się okazać dosyć kosztochłonne.
W związku z powyższym przedsiębiorcy będą musieli zmierzyć się z różnymi nowymi dylematami dotyczącymi uchwał reklamowych oraz ich skutków finansowych i prawnych. Główne problemy mogą dotyczyć:
woceny tego, czy ograniczenia wprowadzone przez uchwałę są adekwatne dla naszej nieruchomości (i uzasadnione, zwłaszcza w kontekście ograniczeń dla innych terenów),
wwykładni postanowień uchwały reklamowej,
wkwalifikacji, kiedy który podmiot zobowiązany będzie do zapłaty kary pieniężnej,
wwyjątków od ustawowych zakazów i ograniczeń,
wrelacji między uchwałą reklamową a obowiązującymi dotychczas miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego.
PYTANIE 1. DO JAKIEGO STOPNIA MOŻNA RÓŻNICOWAĆ OGRANICZENIA
Uchwała reklamowa zabrania lokalizowania na mojej nieruchomości jakichkolwiek tablic i urządzeń reklamowych. Na sąsiednich nieruchomościach ograniczenia nie są już tak daleko idące. W jakim przypadku będę mógł próbować zakwestionować postanowienia uchwały reklamowej?
Uchwała reklamowa stanowi akt powszechnie wiążący odnoszący się do możliwości zagospodarowania konkretnych nieruchomości. Z tego względu jej skutki można oceniać w sposób podobny jak miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Przy tych ostatnich akcentowana jest natomiast wielokrotnie zasada proporcjonalności. Sprowadza się ona do założenia, że o ile dokonywane są w planie miejscowym ograniczenia prawa własności, o tyle muszą być obiektywnie uzasadnione jakimiś względami. Nie może być tak, że konkretny zakaz zabudowy zawarty jest w planie miejscowym w sposób zupełnie uznaniowy.
Zasadę tę należy odnieść do uchwał reklamowych. Zgodnie z art. 37a ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 778 ze zm.) jedynym kryterium różnicowania ograniczeń i zakazów w gminach jest kryterium obszarowe. Czyli podstawową kwestią będzie określenie w sposób jednoznaczny granic poszczególnych obszarów gminy. Ustawodawca nie doprecyzowuje jednak tego, jak duże mogą być te obszary. W związku z powyższym pamiętać trzeba o tym, że celem ustawy krajobrazowej i zawartych w niej ograniczeń jest ochrona krajobrazu, czyli przestrzeni zawierającej elementy przyrodnicze lub wytwory cywilizacji, ukształtowanej w wyniku działalności czynników naturalnych lub działalności człowieka. I ograniczenia zawarte w uchwale reklamowej muszą zmierzać do ochrony tej przestrzeni.
W sytuacji gdy zdaniem przedsiębiorcy wymóg ten nie jest spełniony, może on spróbować skierować tego rodzaju zarzut względem przedmiotowej uchwały do właściwego sądu administracyjnego. Podkreślić trzeba, że część zagadnień będzie interpretowana przez sąd dosyć uznaniowo, ale nie budzi wątpliwości fakt istnienia przy tej okazji samej podstawy prawnej podważania uchwały. Tutaj bowiem również powinny się liczyć prawa właścicieli nieruchomości.
Ograniczenia zawarte w uchwale nie mogą znaleźć zastosowania do ogrodzeń autostrad, dróg ekspresowych i linii kolejowych oraz informacji wyłącznie upamiętniających osoby, instytucje lub wydarzenia lub też do informacji o charakterze religijnym związanych z działalnością kościołów lub innych związków wyznaniowych. W tym przypadku podejmowanie w uchwale reklamowej jakichkolwiek ograniczeń związanych z tymi kwestiami należy uznać za przesłankę dla stwierdzenia jej nieważności.
Firmy mogą wpaść w pułapkę reklamacji
Firmy mogą wpaść w pułapkę reklamacji

Zobacz również
PRZYKŁAD 1
Całkowity zakaz do podważenia
W uchwale reklamowej wprowadzono zakaz sytuowania tablic i urządzeń reklamowych dla całej gminy.
Ograniczenie to należałoby uznać za sprzeczne z całą ustawą. Celem uchwały reklamowej jest bowiem określenie zasad sytuowania poszczególnych obiektów i urządzeń reklamowych. W takiej sytuacji uchwała wprowadzająca wyłącznie (lub nawet w przeważającym zakresie) zupełne zakazy w zakresie sytuowania reklam mogłaby zostać podważona.
PYTANIE 2. CZY SZYLD ŁAMIE ZAKAZ REKLAMY
W mojej gminie planowana jest uchwała reklamowa, która ma określać m.in. zasady sytuowania tablic reklamowych i urządzeń reklamowych. Na niektórych obszarach w uzasadnionych przypadkach ma nawet zupełnie ich zabronić. Czy to oznacza, że jeżeli będę chciał prowadzić na jakiejś nieruchomości działalność gospodarczą i na tablicy poinformować tylko o tej działalności, to gminna uchwała reklamowa może mi tego zabronić?
Nie. Taki zakaz byłby sprzeczny z przepisami ustawowymi dotyczącymi uchwały reklamowej.
W ustawie krajobrazowej w zakresie, w jakim nowelizuje ona ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zdefiniowano, co należy rozumieć przez pojęcie szyldu. Jest do definicja wiążąca przede wszystkim w kontekście postanowień uchwały reklamowej. Otóż, szyldem jest tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe informujące o działalności prowadzonej na nieruchomości, na której ta tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe się znajdują. Tak więc szyld stanowi szczególną formę tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego.
Zakres uchwały reklamowej określa art. 37a znowelizowanej (przez wspomnianą ustawę krajobrazową) ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z jej ust. 3 rada gminy może w uchwale ustalić zakaz sytuowania ogrodzeń, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych z wyłączeniem szyldów. Wprost więc wskazano, że zakaz sytuowania nie może dotyczyć szyldów. Z kolei w ust. 2 analizowanego artykułu wskazano, że w uchwale reklamowej określa się zasady i warunki sytuowania szyldów oraz liczbę szyldów, które mogą być umieszczone na danej nieruchomości przez podmiot prowadzący na niej działalność.
Oznacza to, że nigdy, w żadnej uchwale nie można zabronić sytuowania na danej nieruchomości szyldu. Przedsiębiorca musi mieć możliwość usytuowania na nieruchomości co najmniej jednego. Uchwała reklamowa może mu tylko ograniczyć dopuszczalną liczbę możliwych do usytuowania szyldów, czyli np. może określić, że takich szyldów na nieruchomości nie może być więcej niż jeden, dwa, trzy itd. Jednocześnie w uchwale można szczegółowo określić, jakie mogą one mieć gabaryty (i do tego przedsiębiorca musi się bezwzględnie dostosować).
Warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną interesującą dla przedsiębiorców kwestię. Otóż prowadzenie działalności gospodarczej na nieruchomości (która stanowi podstawę do uznania danej tablicy lub urządzenia za szyld) należy rozumieć szeroko. Tak więc na danej nieruchomości nie musi się koniecznie znajdować siedziba danego przedsiębiorcy. Wystarczy, że w tym miejscu działalność gospodarcza będzie regularnie wykonywana.
PRZYKŁAD 2
Co jest dozwolone
Na nieruchomości jej właściciel chce umieścić trzy tablice reklamowe. Pierwsza z nich informuje o działalności gospodarczej prowadzonej w ramach tej nieruchomości. Druga informuje o kolejnej działalności gospodarczej prowadzonej przez jej właściciela na innej nieruchomości. Trzecia z tablic informuje o innej działalności gospodarczej prowadzonej przez inny podmiot na innej nieruchomości.
Szyld stanowi tylko pierwsza z tablic. Tak że nawet jeżeli w uchwale zakazano wznoszenia i sytuowania tablic reklamowych – nie dotyczy to przedmiotowej tablicy. W pozostałym zakresie właściciel musi się do uchwały reklamowej dostosować.
PYTANIE 3. CZY PO UCHWALENIU NOWYCH WYTYCZNYCH MUSI BYĆ OKRES DOSTOSOWAWCZY
Uchwała reklamowa określa wytyczne dla tablic reklamowych na danym obszarze. Są one odmienne od tych, które obowiązują obecnie. Podjęcie uchwały spowoduje więc konieczność dostosowania istniejących tablic do nowych wytycznych. Nie będzie też można wznosić tablic i urządzeń reklamowych w sposób sprzeczny z przepisami uchwały. Kto będzie płacił kary pieniężne za ewentualne rozbieżności między nowym stanem prawnym a stanem faktycznym?
Uchwała reklamowa, określając nowe wytyczne, powinna wyznaczyć również okres dostosowawczy. Nie może być on krótszy niż 12 miesięcy od jej wejścia w życie. Nie ma natomiast żadnych przeciwwskazań, aby był to okres dłuższy (to zależy od rady gminy).
Jednak po jego upływie wójt/burmistrz/prezydent wymierza karę pieniężną. Czyni to w dwóch decyzjach administracyjnych. W pierwszej decyzji określona jest wysokość kary pieniężnej za okres od dnia wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie do dnia wydania decyzji. Ponadto w decyzji tej wyrażony jest obowiązek dostosowania tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego do nowych wytycznych. I w tym ostatnim zakresie podlega ona natychmiastowemu wykonaniu (także również poprzez postępowanie egzekucyjne). Warto podkreślić, że kara pieniężna może być naliczana tylko za okres od wszczęcia postępowania, a nie za cały okres rozbieżności między stanem prawnym a stanem faktycznym. Następnie w drugiej decyzji administracyjnej wymierzana jest kara pieniężna za kolejny okres. Liczy się go od wydania decyzji w sprawie do dnia doprowadzenia stanu faktycznego do zgodności z wytycznymi wynikającymi z uchwały reklamowej. I oczywiście okres przejściowy na dostosowanie do wymogów uchwały nie może być w żaden sposób doliczany przy okazji ustalania kary pieniężnej.
Osobnym problemem jest to, kto będzie zobowiązany do zapłacenia kary pieniężnej. W pierwszej kolejności obciążony będzie nią podmiot, który umieścił tablicę lub urządzenie niezgodnie z przepisami uchwały reklamowej. Jeżeli tego podmiotu nie da się ustalić, do zapłacenia zobowiązany będzie właściciel, użytkownik wieczysty lub też w ostateczności posiadacz samoistny nieruchomości lub obiektu budowlanego, na którym wzniesiono tablicę lub urządzenie reklamowe. Problematyczne zapewne będzie określenie tego, kiedy nie da się ustalić podmiotu, który wzniósł daną tablicę lub urządzenie w sposób sprzeczny z przepisami uchwały. Organ administracji publicznej powinien w tym zakresie przeprowadzić osobne postępowanie, wykorzystując wszelkie możliwe dowody (np. zeznania świadków, ewentualne umowy zawarte przez reklamodawcę z właścicielem nieruchomości itd.).
Można zasygnalizować, że niniejszy przepis jest nieprecyzyjny i nie ma powodów, aby np. właściciel, któremu wymierzono karę pieniężną, nie mógł kierować względem organu administracji publicznej zarzutu, iż ten nie zrobił w danym przypadku wszystkiego, aby ustalić pierwotnego płatnika. Warto również zauważyć, że w powołanym przepisie jest mowa o właścicielach lub posiadaczach samoistnych nie tylko nieruchomości, ale też obiektów budowlanych. Także czasem do zapłaty będzie zobowiązany np. samoistny posiadacz nieruchomości budynkowej oddanej w użytkowanie wieczyste innemu podmiotowi.
PRZYKŁAD 3
Dwie decyzje wójta
Pierwsza decyzja administracyjna została wydana przez wójta w ciągu 20 dni, licząc od dnia wszczęcia postępowania. Urządzenie reklamowe dostosowano po 30 dniach, licząc od dnia wydania pierwszej decyzji. W związku z tym w pierwszej decyzji kara pieniężna zostanie naliczona za 20 dni, a w drugiej decyzji – za 30 dni.
PYTANIE 4. JAK OBLICZYĆ OPŁATY I KARĘ ZA KILKA TABLIC
Na mojej nieruchomości znajduje się kilka tablic reklamowych. Niektóre z nich są sprzeczne z wytycznymi planowanej uchwały reklamowej. W jaki sposób będzie się naliczać opłaty reklamowe za te tablice oraz ewentualne kary pieniężne związane z rozbieżnością między stanem faktycznym a stanem prawnym ujętym w uchwale reklamowej?
Podstawą do obliczenia kary pieniężnej będzie przyjęta w danej gminie wysokość opłaty reklamowej. Tę ostatnią można wyznaczyć tylko w przypadku, gdy obowiązuje uchwała reklamowa. Warto podkreślić, że opłata reklamowa nie znajduje zastosowania wobec szyldów. Pobierana jest w pierwszej kolejności od właścicieli nieruchomości lub obiektów reklamowych, a w następnej – użytkowników wieczystych, posiadaczy samoistnych i posiadaczy zależnych nieruchomości lub obiektów stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.
Opłata reklamowa składa się z dwóch części. Pierwsza – część stała – ma wysokość niezależną od pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego. Nie może ona przekroczyć 2,50 zł dziennie (ale rada gminy może określić niższą stawkę).
Część zmienna opłaty reklamowej zależy od wielkości pola powierzchni tablicy lub urządzenia reklamowego, a właściwie tych ich części, które służą ekspozycji reklamy. Jej stawka nie może dziennie przekroczyć 0,20 zł od metra kwadratowego pola powierzchni tablicy lub urządzenia służącego ekspozycji reklamy.
Na podstawie stawki opłaty pieniężnej można obliczyć karę pieniężną. Stanowi ona iloczyn pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącej ekspozycji reklamy (wyrażonej w metrach kwadratowych) oraz czterdziestokrotności stawki części zmiennej opłaty reklamowej powiększony o czterdziestokrotność części stałej tej opłaty. Kwota taka jest wymierzana za każdy dzień niezgodności tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego z uchwałą reklamową.
Ujmując to inaczej, można całość przedstawić w ramach wzoru:
kara pieniężna za 1 dzień = powierzchnia x (40 stawka zmienna opłaty reklamowej) + 40 x stawka stała opłaty reklamowej
W sytuacji gdy rada gminy nie określiła stawki opłaty reklamowej, wysokość kary pieniężnej będzie stanowiła iloczyn pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącego ekspozycji reklamy i czterdziestokrotności maksymalnej stawki części zmiennej opłaty reklamowej powiększony o czterdziestokrotność maksymalnej stawki stałej opłaty reklamowej. Inaczej to ujmując, wyliczenie wygląda tak samo jak poprzednio, z zastrzeżeniem, że są stosowane stawki maksymalne opłat reklamowych.
PRZYKŁAD 4
Liczy się powierzchnia i czas
Za jeden metr tablicy reklamowej (służącej ekspozycji reklamy) dziennie należałoby zapłacić maksymalnie 2,70 zł. Kwota ta będzie odpowiednio rosła w skali miesięcznej lub rocznej.
Za jeden dzień i jeden metr kwadratowy przy stawkach maksymalnych kara pieniężna wynosić będzie: 100 zł (opłata uwzględniającą stawkę zmienną) + 8 zł (opłata uwzględniająca stawkę stałą), czyli 108 zł.
PYTANIE 5. CO WAŻNIEJSZE: MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA CZY UCHWAŁA
Przed wejściem uchwały reklamowej w życie zasady związane z usytuowaniem tablic reklamowych i urządzeń reklamowych szczegółowo określał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Były to zasady bardzo rygorystyczne. Następnie weszła w życie uchwała reklamowa, która na tym samym obszarze wprowadziła zasady znacznie mniej restrykcyjne. Niemniej jednak plan miejscowy wciąż obowiązuje. Które przepisy w takim przypadku będą wiążące dla danej nieruchomości?
Przedmiotowe zasady normują przepisy przejściowe zawarte w ustawie krajobrazowej (konkretnie jej art. 11–12). Zgodnie z nimi miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, które obowiązują w dniu wejścia ustawy krajobrazowej (11 września 2015 r.), co do zasady zachowują swoją moc. Niemniej regulacje tych planów zawierające zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonywane, zachowują moc jedynie do dnia wejścia w życie uchwały reklamowej. W przypadku gdy jakaś gmina takiej uchwały nie podejmuje (a nie ma takiego obowiązku) – plany miejscowe mogą przez wiele lat obowiązywać w niezmienionym zakresie. Jednak uchwalenie (w dowolnym momencie) uchwały krajobrazowej zasadę tę zmienia i część reklamowa planu miejscowego traci wówczas swoją moc. Wtedy może dojść do sytuacji, że postanowienia uchwały reklamowej będą się znacząco różnić od wcześniejszych – odnoszących się do danego terenu – postanowień z uchwały reklamowej. I tak wtedy te ostatnie będą wiążące.
Pamiętać trzeba również o tym, że zasada ta dotyczy również planów miejscowych, względem których procedura sporządzania została rozpoczęta przed dniem wejścia w życie ustawy krajobrazowej, a zakończona dopiero po tym dniu. W takim przypadku plany te powinny zawierać odpowiednią część dotyczącą zasad sytuowania tablic reklamowych i urządzeń reklamowych i część ta będzie wiążąca do czasu podjęcia uchwały reklamowej. Jeżeli natomiast jakaś procedura związana ze sporządzeniem planu miejscowego została rozpoczęta dopiero po wejściu w życie ustawy krajobrazowej (czyli – powtórzmy – po 11 września 2015 r.), to wówczas w planie tym nie będą znajdowały się zasady sytuowania tablic i urządzeń reklamowych. W nowym stanie prawnym dokumentem określającym te zasady będzie bowiem uchwała reklamowa i przepisy w tym zakresie nie mogą się dublować. Jeżeli jakaś gmina pomimo to wyznaczyłaby w takim planie wskazane zasady – powinny zostać one uznane za nieważne.
PRZYKŁAD 5
Uchwała może czasem złagodzić plan
Plan miejscowy przewiduje w danym miejscu zakaz sytuowania tablic reklamowych. W uchwale reklamowej dozwolone jest natomiast sytuowanie na tej samej nieruchomości tablic reklamowych o określonych gabarytach.
W tym przypadku wiążące są przepisy zawarte w uchwale reklamowej i wcześniejszy zakaz został wyłączony.
PYTANIE 6. NA ROZSTRZYGANIE CZEGO W UCHWALE NIE POZWALA USTAWA
W uchwale reklamowej wprowadzony został zakaz sytuowania szyldów: 1) w sposób zasłaniający okna i drzwi oraz charakterystyczne detale architektoniczne budynku (takie jak gzyms, parapet, balustrada, okiennica), 2) o jaskrawej kolorystyce, 3) więcej niż jednego na elewacji budynku, w którym prowadzona jest działalność i na terenie prowadzonej działalności. Wydaje mi się, że wykładnia tych przepisów może powodować problemy interpretacyjne. Czy są podstawy, by treść uchwały podważyć?
Przy okazji wykładni postanowień poszczególnych uchwał reklamowych może się pojawić dużo wątpliwości w zakresie uchwalonych przepisów. Zresztą wątpliwości te zauważają zarówno władze gmin (przeciągając z tego powodu wprowadzanie uchwał w życie), jak i organy nadzoru. Powyżej przedstawiono przepisy, które mogą pojawić się w konkretnych uchwałach. Przedsiębiorca dokonujący ich interpretacji będzie musiał w odpowiedni sposób zadbać o ochronę swoich interesów. I tak warto zwrócić m.in. uwagę na zakres zastosowanego pojęcia charakterystycznych detali architektonicznych budynku. Skoro w uchwale zostały one wskazane w nawiasie (przy założeniu, że nie zdefiniowano ich wcześniej), należałoby się trzymać tego, iż wymieniono ich zamknięty katalog i na dalszym etapie nie można do wymienionej grupy dołączyć żadnych innych elementów. Można się również zastanawiać nad tym, co dokładnie oznacza określenie zakazu zasłaniania wskazanych elementów. Zgodnie z zasadą, że wszelkie wątpliwości trzeba wyjaśniać na korzyść właścicieli nieruchomości, trzeba się oprzeć na konkluzji, iż chodzi o bezpośrednie, fizyczne zasłanianie danego elementu (np. okna). Jeżeli natomiast dana tablica lub urządzenie reklamowe zasłaniałoby np. okiennicę w sposób pośredni, tylko z jakiejś perspektywy widokowej, zawarty w uchwale zakaz nie będzie podstawą dla dokonywania i stosowania ograniczeń.
Z kolei przy ograniczeniach dotyczących liczby szyldów pamiętać trzeba o jeszcze jednej sprawie. W ustawie wskazano, że uchwała reklamowa nie może wprowadzać zakazu sytuowania szyldów na nieruchomości, ale może określać ich liczbę. Ponadto wskazuje, że uchwała reklamowa określa liczbę szyldów, które mogą być założone na nieruchomości przez podmiot prowadzący na niej działalność. W związku z powyższym należy więc wnioskować, że:
wustawodawca nie różnicuje rodzajów nieruchomości i nie można zakazać sytuowania szyldów na wszystkich rodzajach nieruchomości (w tym gruntowych zabudowanych, budynkowych i lokalowych),
wkażdy podmiot prowadzący działalność na nieruchomości ma prawo do posadowienia co najmniej jednego szyldu. W praktyce może więc dojść do sytuacji, że jeżeli kilka podmiotów prowadzi działalność na jednej nieruchomości, każdy musi mieć prawo do posadowienia na niej szyldu.
Właśnie w taki sposób należy interpretować niejasne ograniczenia dotyczące szyldów zawarte w uchwałach reklamowych. Powyższe dwa elementy muszą być podstawą dokonywania wykładni, a jeżeli literalna treść uchwały jest z nimi sprzeczna, powinna zostać podważona.
WAŻNE
Jeżeli uchwała reklamowa wprost przewiduje możliwość lokalizacji tylko jednego szyldu na nieruchomości, niezależnie od liczby prowadzonych tam działalności gospodarczych, to należy ją uznać za wadliwą.