Radwan: Najpierw dokładne regulacje, potem resocjalizacja przez pracę w szkole

Rodzice uczniów i przedszkolaków po przeczytaniu w ubiegłym tygodniu w DGP artykułu o tym, że więźniowie pracują w placówkach oświatowych, podzielili się tak samo, jak zwolennicy i przeciwnicy „dobrej zmiany”. Jedni są zbulwersowani, że osoby odbywające karę za niepłacenie alimentów, mandatów, jazdę pod wpływem alkoholu lub drobne kradzieże wyręczają woźnych, sprzątaczki i kucharki, a nawet są asystentami nauczycieli. Inni zwracają uwagę, że tego typu resocjalizacja jest prowadzona w wielu krajach na świecie. Na pewno zwolennikami poszukiwania kadr w aresztach śledczych są samorządy i dyrektorzy placówek oświatowych, którzy zatrudniają skazanych, by zaoszczędzić na etatach administracyjnych.

Starając się zrozumieć racje obu stron, pewien jestem jednego. Przede wszystkim nie może być tak, że rodzice dowiadują się z gazet, że na co dzień i na dodatek w normalnych godzinach funkcjonowania placówki oświatowej pracują skazani.

Z kolei wpuszczenie więźniów do placówek oświatowych powinno być poprzedzone dokładnym uregulowaniem tej kwestii w przepisach. Tymczasem jak do tej pory wszystko odbywa się na zasadzie wolnej amerykanki. Ot tak, „po polskiemu” – najpierw robimy, potem myślimy.

Sprawdź, jak rodzic może odwołać się od wyników naboru do szkoły lub przedszkola

Pojawiają się także inne wątpliwości. Weźmy na przykład taką sytuację: nauczyciel, którego przyłapano na jeździe pod wpływem alkoholu i skazano na karę pozbawienia wolności w zawierzeniu, automatycznie jest zwalniany ze szkoły, bo sieje zgorszenie. Do szkoły przychodzi za to skazany, który pracuje na stanowisku asystenta nauczyciela. Ktoś może zapytać, dlaczego nauczyciel w ramach resocjalizacji nie może dalej pracować, zwłaszcza że uczniowie go lubią i jest świetnym matematykiem, skoro można w taki sam sposób przyjąć innego skazanego do pracy w szkole.

Te i inne kwestie powinien uregulować resort edukacji. Z pewnością musi też rozstrzygnąć, czy dyrektor przedszkola lub szkoły powinien informować rodziców o przebywaniu na terenie placówki skazanych, czy lepiej trzymać to w tajemnicy przed nimi, a czasami nawet nauczycielami.

Zdecydowanie jestem większym zwolennikiem współpracy z rodzicami niż dezinformacji i tworzenia niepotrzebnego strachu. Trzymam więc za słowo minister Annę Zalewską, która obiecała w rozmowie z DGP, że stworzy ramy prawne określające szczegółowe zasady zatrudniania więźniów.