Prowadzę firmę reklamową. Ostatnio zgłosiłem prezydentowi miasta zamiar zainstalowania na froncie kamienicy siatki winylowej z nadrukiem reklamowym wraz z oświetleniem. Złożyłem także do urzędu wniosek, by wszystkie pisma w tym postępowaniu były wysyłane drogą elektroniczną na mój profil e-puap. Po dwóch tygodniach od zgłoszenia zamontowałem reklamę. Ku mojemu zdziwieniu kilka dni później tradycyjną pocztą otrzymałem sprzeciw prezydenta miasta, w którym stwierdził on, że nie wystarczy zgłoszenie, ale potrzebne jest pozwolenie na budowę. Czy pismo to jest skuteczne, skoro nie zostało doręczone drogą elektroniczną, tak jak wnioskowałem?
Tak, gdyż jeśli doręczenie decyzji do rąk adresata nastąpiło w formie papierowej, mimo że przedsiębiorca preferował bardziej nowoczesny sposób komunikacji, to nie można powiedzieć, że nie doszło do skutecznego doręczenia decyzji w jeden z przewidzianych przez kodeks postępowania administracyjnego sposobów.
Sposoby równoważne
Doręczona w ten sposób decyzja administracyjna wchodzi do obrotu prawnego, bowiem przedsiębiorca miał możliwość zapoznania się z jej treścią.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 lipca 2015 r. (sygn. akt II OSK 3013/13), doręczenie przez organ decyzji na piśmie, zamiast w formie dokumentu elektronicznego za pomocą środków komunikacji elektronicznej, nie wpływa na możliwość działania strony i wynik sprawy.
Zgodnie z art. 109 par. 1 k.p.a. decyzję administracyjną doręcza się stronom na piśmie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Doręczenie (np. decyzji) następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów ustawy z 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną, jeżeli strona lub inny uczestnik postępowania wystąpił do organu administracji publicznej o doręczenie albo wyraził zgodę na doręczenie mu pism za pomocą tych środków (art. 391 par. 1 k.p.a.).
Z regulacji tych wynika, że są dwa równoważne sposoby zakomunikowania stronie woli organu uzewnętrznionej w decyzji administracyjnej (pomijając ustne ogłoszenie decyzji), tj.:
● doręczenie decyzji w formie papierowej;
● doręczenie dokumentu elektronicznego, będącego decyzją, za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Każdy z tych sposobów prowadzi do skutecznego doręczenia decyzji – czyli takiego, w wyniku którego strona ma możliwość zapoznania się z jej treścią. Przepisy te nie przewidują bezskuteczności doręczenia decyzji w formie papierowej w sytuacji, gdy strona zawnioskowała o doręczenie decyzji za pomocą środków komunikacji elektronicznej w formie dokumentu elektronicznego.
Urząd nie może narzucić drogi e-mailowej
Niedopuszczalna byłaby natomiast sytuacja odwrotna – gdyby organ doręczył decyzję w formie dokumentu elektronicznego, mimo iż strona o to nie wnioskowała i nie uzyskano na to jej zgody. Takie doręczenie nie wywołałoby skutku, gdyż nie można byłoby uznać, że strona miała możliwość zapoznania się z decyzją. Regulacja art. 391 par. 1 k.p.a. stanowi dla strony postępowania gwarancję, że bez jej zgody lub bez jej wniosku nie będzie musiała korzystać ze środków komunikacji elektronicznej i utrzymywać infrastruktury niezbędnej do wymiany dokumentów elektronicznych z organem administracji.
Nadmierny pośpiech
W opisywanej sprawie czytelnik pośpieszył się z montażem reklamy. Wskazać trzeba, że w myśl art. 30 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, część inwestycji zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę wymaga zgłoszenia właściwemu organowi w terminie 30 dni przed zamierzonym terminem rozpoczęcia robót budowlanych. Do wykonania robót budowlanych można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie, w drodze decyzji sprzeciwu, i nie później niż po upływie dwóch lat od określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia. Właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli budowa lub wykonywanie robót budowlanych objętych zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub inne przepisy (wyrok WSA we Wrocławiu z 18 września 2013 r., sygn. akt II SA/Wr 420/13). ©?
WAŻNE Organ administracji nie może doręczyć decyzji w formie dokumentu elektronicznego, gdy strona o to nie wnioskowała i gdy nie uzyskał na to jej zgody.
Podstawa prawna
Art. 391 par. 1, art. 109 par. 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 23).
Art. 2 pkt 5 ustawy z 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1422 ze zm.).
Art. 30 ust. 5 i 6 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290).
