Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Mam kłopoty z kolanem. Ponieważ dostanie się do ortopedy z NFZ graniczy z cudem, poszedłem do specjalisty przyjmującego prywatnie – opowiada pan Zbigniew. – Ten zasugerował, że prawdopodobnie konieczna będzie operacja, ale żeby postawić ostateczną diagnozę, zlecił kilka badań. Wytłumaczył też, że z wystawionym przez niego skierowaniem mogę wybrać dowolny szpital, który ma kontrakt z NFZ, i operacja zostanie wykonana bezpłatnie, ale za badania diagnostyczne muszę zapłacić. Czy to prawda?
Tak. Generalną zasadą udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest, że honorowane są tylko skierowania na badania i zabiegi ambulatoryjne wystawiane przez lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego, czyli albo posiadających własne kontrakty z NFZ, albo przyjmujących w przychodniach (zakładach opieki zdrowotnej), które takie kontrakty podpisały.
Wyjątek od tej reguły stanowi leczenie szpitalne. Prawo do leczenia szpitalnego przysługuje każdemu ubezpieczonemu, gdy jego cel nie może zostać osiągnięty na drodze leczenia ambulatoryjnego. Aby zostać przyjętym do szpitala, wystarczy skierowanie od dowolnego lekarza, niekoniecznie z ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowanie do szpitala z prywatnego gabinetu, nieposiadającego kontraktu z NFZ, powinno być zatem honorowane na równi z innymi. Zawsze jednak trzeba udokumentować zasadność skierowania i temu właśnie – oprócz postawienia prawidłowej diagnozy – służą badania specjalistyczne. Lekarz kierujący pacjenta do szpitala ma obowiązek dołączyć do skierowania wyniki niezbędnych badań umożliwiające potwierdzenie wstępnego rozpoznania, zgodnie z aktualną wiedzą i praktyką medyczną. Badania zleca ten lekarz, który prowadzi leczenie. Powszechną praktyką jest w takiej sytuacji odwiedzanie lekarza pierwszego kontaktu z prośbą o przepisanie skierowania na badania. Jednak zasadą jest, że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej zleca badania pozostające w związku z prowadzonym przez niego leczeniem i nie ma obowiązku kierowania na badania zlecone przez innego lekarza udzielającego świadczeń poza ubezpieczeniem zdrowotnym – ma prawo odmówić przepisania skierowania. Wtedy za badania trzeba zapłacić.
Podstawa prawna
Art. 20, 30, 32 i 58 27 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027). Par. 12 ust. 1 rozporządzenia ministra zdrowia z 6 maja 2008 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz.U. nr 81, poz. 484).
