Jeśli nie można ustalić miejsca zamieszkania osoby przebywającej w szpitalu, to potwierdzenie jej prawa do bezpłatnej opieki zdrowotnej wydaje ten organ samorządowy, na terenie którego powstało zdarzenie prawne inicjujące postępowanie w sprawie.
W tym przypadku jest to miasto, w którym funkcjonuje placówka medyczna, a nie miejscowość, na terenie której osoba chora kiedyś była zameldowana. Tak Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął spór o właściwość między prezydentami Bielska-Białej i Oświęcimia. Wniosek o rozstrzygnięcie sporu złożył do sądu włodarz tego pierwszego miasta. Uważał, że zgodnie z ustawą z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) dokument potwierdzający prawo do nieodpłatnego leczenia w przypadku osób innych niż ubezpieczone wydaje wójt (burmistrz, prezydent) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy. Jeśli więc osoba przebywająca w szpitalu była kiedyś zameldowana w Bielsku-Białej, ale później sprzedała mieszkanie i od 1992 roku przebywała w Oświęcimiu, to właśnie tam jest jej centrum interesów życiowych. Tym samym to prezydent Oświęcimia jest właściwy do wydania decyzji.
W rozpoznawanej sprawie ze względu na zły stan zdrowia chorego nie można było jednak ustalić, jakie jest faktyczne jego miejsce zamieszkania. Trudno też było odtworzyć przebieg życia pacjenta. Sędzia Barbara Adamiak podkreśliła, że do takiej specyficznej sytuacji przepisy ustawy się nie odnoszą. Jednak trzeba w tym przypadku posłużyć się przepisami kodeksu postępowania administracyjnego i zastosować posiłkowo kryterium miejsca zdarzenia prawnego. Tym miejscem jest Oświęcim, gdzie funkcjonuje szpital, który pytał o prawo pacjenta do bezpłatnej opieki medycznej.
Dlatego też organem właściwym do wydania decyzji potwierdzającej prawo do świadczeń z NFZ jest prezydent miasta Oświęcimia. Orzeczenie jest prawomocne.
Zgodnie z ustawą zdrowotną, w przypadku potwierdzenie prawa do opieki w drodze decyzji organu, musi on dostarczyć kopię tej decyzji właściwemu oddziałowi wojewódzkiemu NFZ. Prawo do opieki zdrowotnej na podstawie takiej decyzji przysługuje przez 90 dni od dnia określonego w decyzji. Jest nim dzień złożenia wniosku, a w przypadku udzielania świadczeń w stanie nagłym – dzień udzielenia świadczenia.
ORZECZNICTWO
Postanowienie NSA z 4 września 2012 r., sygn. akt I OW 100/12