W przypadku pogorszenia stanu zdrowia osoba przebywająca na urlopie poza miejscem zamieszkania ma prawo do natychmiastowej pomocy lekarskiej. W stanach nagłych świadczenia opieki zdrowotnej udzielane są niezwłocznie i bez skierowania.
W sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta, np. utraty przytomności, zatrucia czy ukąszenia, należy wezwać karetkę pogotowia ratunkowego (nr 999 lub 112 z tel. komórkowego). Bezpośrednim ratowaniem zdrowia i życia zajmują się lekarze, pielęgniarki i ratownicy medyczni. Po przyjeździe na miejsce wezwania udzielają choremu pierwszej pomocy i – gdy jest taka potrzeba – zawożą go do szpitala.
W przypadku subiektywnego poczucia zagrożenia życia lub w sytuacjach nagłych pacjent ma prawo skorzystać z pomocy doraźnej w najbliższym szpitalu. Do izby przyjęć może zgłosić się bez skierowania. Zostanie tam zabezpieczony medycznie, np. lekarz opatrzy mu ranę lub nastawi zwichnięty staw. Pomoc lekarska jest tam udzielana przez całą dobę. Pacjentowi przysługuje także transport do innej, specjalistycznej placówki.
Osoba w stanie zagrożenia zdrowia i życia może się też zgłosić do szpitalnego oddziału ratunkowego. Nie jest wymagane skierowanie i nie obowiązuje rejonizacja.
W przypadku pogorszenia stanu zdrowia można zgłosić się do przychodni lekarza rodzinnego działającej w miejscu wakacyjnego pobytu. Tutaj także nie obowiązuje rejonizacja.
