Katalog osób uprawnionych do 1000 zł dodatku do pensji powinien zostać rozszerzony o tych pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, którzy zajmują się zadaniami wynikającymi z ustaw innych niż ustawa o pomocy społecznej.

O wprowadzenie takiego rozwiązania apeluje zarząd Śląskiego Związku Gmin i Powiatów (ŚZGiP) w swoim stanowisku. Chodzi w nim o jedną z trzech uchwał przyjętych przez rząd w czerwcu br. Przewiduje ona wypłacanie od 1 lipca dodatku motywacyjnego w wysokości 1000 zł brutto miesięcznie dla osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej (pozostałe uchwały dotyczą pracowników pieczy zastępczej i opieki nad dziećmi w wieku 0–3 lat). Problem w tym, że ta dodatkowa gratyfikacja finansowa nie przysługuje wszystkim pracownikom instytucji należących do systemu pomocy społecznej, bo wspomniana uchwała – a w zasadzie program, który jest jej treścią – nie obejmuje osób, które realizują zadania podlegające ustawom innym niż ta o pomocy społecznej (pisaliśmy o tym: „Pracownicy dodatkiem podzieleni – na lepszych i gorszych”, DGP nr 127/24). W efekcie, jak wskazuje ŚZGiP, w przypadku ośrodków pomocy społecznej z uzyskania dodatku do wynagrodzenia zostali wykluczeni np. pracownicy działów świadczeń rodzinnych, dodatków mieszkaniowych czy pomocy osobom niepełnosprawnym.

Zdaniem śląskich samorządów jest to sytuacja dyskryminująca i demotywująca dla znacznej części pracowników. Dodatek motywacyjny, jak sama nazwa wskazuje, ma mobilizować do pracy, tymczasem zapisy rządowej uchwały wywołały odwrotny skutek i spowodowały duże poczucie niesprawiedliwości. ŚZGiP podkreśla, że realizacja przez pracowników zadań na podstawie różnych ustaw, ale w ramach jednej jednostki organizacyjnej pomocy społecznej, nie może być powodem różnicowania wynagrodzenia za pracę. Osoby zatrudnione w ośrodkach pomocy społecznej, choć mają powierzone różne zadania, wykonują pracę o jednakowej wartości, związaną z porównywalnymi odpowiedzialnością i wysiłkiem. Mają też podobne kwalifikacje zawodowe, potwierdzone odpowiednimi dokumentami lub praktyką i doświadczeniem zawodowym.

Dlatego ŚZGiP apeluje o rozszerzenie grona osób uprawnionych do dodatku motywacyjnego na wszystkich pracowników jednostek pomocy społecznej. W jego ocenie można się spodziewać, że na poziomie danej instytucji pojawią się takie praktyki jak wnioskowanie przez pracowników o zmianę zakresu czynności lub odmowa przyjęcia do realizacji zadań nieobjętych dodatkiem, np. bonu energetycznego czy dodatku do prądu dla osób niepełnosprawnych korzystających z respiratora lub koncentratora tlenu.

Co istotne, z podobną interwencją wystąpił Związek Powiatów Polskich, na którego wniosek temat dodatków motywacyjnych był poruszany na ostatnim posiedzeniu zespołu ds. ochrony zdrowia i polityki społecznej Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. Jednak uczestnicząca w nim Katarzyna Nowakowska, wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej, poinformowała, że nie są planowane korekty w ustanowionym rządową uchwałą programie. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej stoi przy tym na stanowisku, że samorządy w przypadku realizacji przez ośrodki pomocy społecznej zadań, które nie należą do pomocy społecznej, otrzymują na ten cel odpowiednią dotację na pokrycie kosztów ich obsługi, w tym na wynagrodzenia dla pracowników i ich ewentualne podwyżki.©℗