W sytuacji gdy środowiskowy dom samopomocy (ŚDS) nie przywozi uczestników na zajęcia, transport może zorganizować gmina lub powiat, który prowadzi placówkę.
Taką możliwość wskazuje Paweł Zgórzyński, wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej, w odpowiedzi na interpelację nr 1359 posłanki Anny Dąbrowskiej-Banaszek z PiS. Poruszyła w niej ona problem dotyczący usług realizowanych przez ŚDS. Obowiązujące przepisy rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 9 grudnia 2010 r. w sprawie ŚDS (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 249), nie przewidują obligatoryjnego dowożenia osób niepełnosprawnych na zajęcia. To zaś powoduje, że niektórzy z nich nie mogą w nich uczestniczyć w sytuacji, gdy ich opiekunowie sami nie mogą ich przywieźć. Dlatego posłanka zapytała Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, czy dostrzega ono potrzebę zmiany przepisów w tej kwestii. Dodatkowo chciała się dowiedzieć, czy w związku z tym, że ŚDS realizują działania podobne jak warsztaty terapii zajęciowej (WTZ) – zapewniają pobyt dzienny, rehabilitację społeczną, przygotowują do życia w społeczeństwie – dotacja, jaką otrzymuje dom na jednego uczestnika zajęć, zostanie podniesiona do takiego poziomu, jaki przysługuje warsztatom.
Paweł Zgórzyński potwierdza, że usługa transportowa nie jest wymaganym standardem w ośrodkach wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi (do takich jest zaliczany ŚDS). W sytuacji gdy nie świadczy on tego rodzaju usług, dowóz uczestników, dla których jest on niezbędny, może zapewniać gmina lub powiat prowadzący taką jednostkę lub zlecający jej prowadzenie. W takim przypadku samorząd pokrywa koszty transportu w ramach zadań własnych. Innym możliwym rozwiązaniem, gdy ŚDS nie dowozi osób niepełnosprawnych na zajęcia, jest zorganizowanie odpłatnego transportu – na wniosek zainteresowanych uczestników.
Z kolei, odnosząc się do postulatu zrównania wysokości środków dla ŚDS i WTZ, wiceminister Zgórzyński podkreśla, że stanowią one odrębne typy jednostek, które różnią się między sobą celem i zasadami funkcjonowania oraz źródłem finansowania. Nie jest więc zasadne ich zrównywanie. Przypomina, że domy są prowadzone przez samorządy w ramach zadania zleconego przez administrację rządową i są finansowane przez budżet państwa. Natomiast koszty działalności warsztatów są współfinansowane przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz powiat. ©℗
