Nowelizacja ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach uchwalona przez Sejm 1 lipca 2011 r. zainicjowała rewolucję odpadową, która trwa do dziś. Istotnie zmienione wówczas przepisy ustawy czystościowej na przestrzeni kolejnych ponad 10 lat były ponownie wielokrotnie nowelizowane, zaś każda kolejna nowelizacja jest źródłem kolejnych wątpliwości i sporów interpretacyjnych. Na tym swoistym polu minowym muszą się odnaleźć samorządowcy mający świadomość newralgicznego charakteru zadań związanych z gospodarką odpadami – ich realizacja w wielu przypadkach budzi spore emocje wśród mieszkańców. Zbliżające się wybory samorządowe oraz stale rosnące koszty systemów odpadowych (co najlepiej obrazuje szeroko komentowany w mediach przykład Wrocławia) sprawiają, że w wielu gminach na nowo rozgorzała dyskusja na temat kształtu systemu odpadowego.
W dyskusjach tych bardzo często porusza się temat zakresu usług świadczonych przez gminy w zamian za opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Przy ograniczonych środkach budżetowych niełatwym zadaniem jest ustalenie odpowiedniej częstotliwości odbioru odpadów, mobilnych zbiórek czy zasad funkcjonowania PSZOK. Równie często padają pytania o to, kto powinien odpowiadać za wyposażenie nieruchomości w pojemniki lub worki, oraz o to, jaki zakres usług powinien wiązać się ze zwolnieniem kompostownikowym. Samorządowcy mają świadomość, że raz wprowadzoną usługę publiczną trudno jest później wycofać, co nie wyklucza jednak możliwości modyfikacji zasad jej świadczenia.