Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Krąg stron postępowania w sprawie pozwolenia na budowę co do zasady definiuje art. 28 ust. 2 ustawy – Prawo budowlane (dalej: p.b.). Są nimi: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Ustalenie tych ostatnich nie jest jednak proste m.in. z uwagi na definicję obszaru oddziaływania obiektu, która jest zawarta w art. 3 pkt 20 p.b. W szczególnych przypadkach stroną takiego postępowania może być organizacja ekologiczna (w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa lub w postępowaniu poprzedzonym decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach), a także strona postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (art. 28 ust. 3a i 4 p.b. oraz art. 44, 86g i 86h ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko).
obszar oddziaływania obiektu
Od 19 września 2020 r. w art. 3 pkt 20 p.b. wprowadzono bardzo istotną modyfikację definicji obszaru oddziaływania obiektu. Zmiana ta wywiera bezpośredni wpływ m.in. na ustalanie kręgu stron postępowania w sprawie pozwolenia na budowę.
Zgodnie z wcześniejszym brzmieniem omawianego przepisu przez obszar oddziaływania obiektu należało rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym w zabudowie tego terenu. Od 19 września 2020 r. nowa definicja stanowi, że przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zabudowie tego terenu.
Obecnie zatem przy ustalaniu obszaru oddziaływania obiektu brane są pod uwagę jedynie ograniczenia w zabudowie, a nie – jak wcześniej – wszystkie ograniczenia w zagospodarowaniu terenu. Ma to istotne znaczenie, bo pojęcie ograniczeń w zagospodarowaniu terenu miało znacznie szerszy zakres znaczeniowy od obecnie obowiązującego pojęcia ograniczeń w zabudowie terenu, ponieważ obejmowało także inne formy ograniczeń zagospodarowania terenu niż zabudowa, takie jak np. hałas, wibracje, zakłócenia elektryczne albo zanieczyszczenie powietrza, wody, gleby. Ograniczenia w zabudowie terenu były wcześniej wymienione tylko jako jeden z przykładów ograniczenia w zagospodarowaniu terenu.
Warto wiedzieć, że ograniczenia w zabudowie terenu odnoszą się do takiego wpływu na nieruchomość, który uniemożliwia lub ogranicza wykonywanie robót budowlanych (w tym budowę obiektów budowlanych) z uwagi na niespełnianie wymagań wynikających z przepisów techniczno-budowlanych i przepisów szczególnych (np. wymogów dotyczących odległości jednych obiektów budowlanych od innych). Innymi słowy, obszar oddziaływania obiektu budowlanego to obszar, w stosunku do którego obiekt ten wprowadza ograniczenia możliwości budowy innych obiektów budowlanych ze względu na wymogi przepisów odnoszące się do zabudowy, a nie ze względu na to, że obiekt wprowadzi jakiekolwiek subiektywne uciążliwości.
Dodatkowo definicja obszaru oddziaływania obiektu nakazuje wyznaczenie terenu w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych. Nie wskazano jednak jakich.
Na podstawie jakich przepisów odrębnych należy wyznaczyć teren w otoczeniu obiektu budowlanego?
Ustawodawca miał na myśli liczne regulacje przewidujące m.in. szczegółowe wymogi dla odległości w zabudowie i zagospodarowaniu terenu. Do przepisów odrębnych, w rozumieniu art. 3 pkt 20 p.b., należą więc m.in. regulacje rozporządzeń określających warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, oraz przepisy z zakresu ochrony środowiska, ochrony zabytków, ochrony przyrody, prawo wodne. Odrębnymi regulacjami mogą być także ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest aktem prawa miejscowego.
Jednak już ustalenia decyzji o warunkach zabudowy i decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie stanowią przepisów odrębnych w rozumieniu art. 3 pkt 20 p.b., gdyż nie są przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Potwierdzają to wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 kwietnia 2020 r. (sygn. akt II OSK 1488/19) i z 8 grudnia 2021 r. (sygn. akt II OSK 2011/21), a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 lutego 2022 r. (sygn. akt VII SA/Wa 2337/21).
Do omawianej definicji obszaru oddziaływania obiektu odnosi się również art. 5 ust. 1 pkt 9 p.b. nakazujący m.in. projektowanie i budowanie obiektu budowlanego (jako całości oraz poszczególnych części) z poszanowaniem występujących w obszarze oddziaływania obiektu uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym chodzi m.in. o zapewnienie dostępu do drogi publicznej. Naruszenie tego obowiązku może mieć wpływ na wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę.
kto wyznacza
Jednym z podstawowych obowiązków projektanta jest określenie obszaru oddziaływania obiektu (art. 20 ust. 1 pkt 1c p.b.), co umożliwia ustalenie kręgu stron postępowania w sprawie pozwolenia na budowę. Informację o obszarze oddziaływania obiektu ‒ zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 1 lit. e p.b. ‒ zamieszcza się m.in. w projekcie zagospodarowania działki lub terenu (będącym częścią projektu budowlanego).
Informacja o obszarze oddziaływania obiektu zawiera wskazanie przepisów prawa, na podstawie których dokonano określenia obszaru oddziaływania obiektu, oraz zasięg obszaru oddziaływania obiektu przedstawiony w formie opisowej lub graficznej. Może też zawierać informację o tym, że obszar oddziaływania obiektu mieści się w całości na działce lub działkach, na których został zaprojektowany (par. 18 rozporządzenia ministra rozwoju w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego).
Co powinien zrobić organ administracji architektoniczno-budowlanej w sytuacji, jeśli w projekcie budowlanym nie ma informacji o obszarze oddziaływania obiektu?
Jeżeli projektant nie zamieści w projekcie budowlanym informacji o obszarze oddziaływania obiektu bądź zamieści informację niepełną, organ – postanowieniem – powinien nałożyć obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając przy tym termin ich usunięcia (art. 35 ust. 3 w zw. z art. 35 ust. 1 pkt 3 p.b.).
Czy organ ma obowiązek weryfikować informację o obszarze oddziaływania obiektu?
Określenie obszaru oddziaływania obiektu w projekcie budowalnym przez projektanta co do zasady nie zwalnia organu administracji architektoniczno-budowlanej od weryfikacji tej czynności. Organy nie są związane obszarem oddziaływania obiektu wyznaczonym przez projektanta w projekcie budowlanym. Odróżnić bowiem należy obowiązek projektanta od obowiązku organu administracji architektoniczno-budowlanej w zakresie wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu.
Wyznaczenie obszaru oddziaływania obiektu w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę, rozumianego jako określenie kręgu stron postępowania, a także ustalenie obszaru oddziaływania obiektu, należy do organu administracji architektoniczno-budowlanej prowadzącego postępowanie. Organ administracji architektoniczno-budowlanej może zatem ustalić obszar oddziaływania obiektu w sposób odmienny od projektanta (patrz: wyrok WSA w Gdańsku z 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 119/17; wyrok WSA w Lublinie z 21 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Lu 1275/16).
jak to zrobić
W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że w procesie wyznaczania obszaru oddziaływania obiektu nie chodzi o wykazanie negatywnego wpływu inwestycji na znajdujące się w otoczeniu tego obiektu działki, lecz o możliwość spowodowania szkodliwego oddziaływania inwestycji na otoczenie z uwagi na cechy projektowanego obiektu i sposób zagospodarowania terenu otaczającego działkę inwestora. W związku z tym stwierdzenie tej możliwości jest już równoznaczne z naruszeniem interesu prawnego i podstawą uznania za stronę na podstawie art. 28 ust. 2 p.b. Potwierdził to WSA w Bydgoszczy w wyroku z 26 stycznia 2010 r. (sygn. akt II SA/Bd 1070/09).
I tu uwaga: do uznania, że dana nieruchomość znajduje się w obszarze oddziaływania inwestycji budowlanej, nie wystarczy stwierdzenie, że będzie ona faktycznie wpływała na sąsiednie działki. Niezbędne jest bowiem wskazanie normy prawnej, która reguluje taki wpływ przedsięwzięcia na otoczenie. Okoliczności te muszą mieć charakter obiektywny, ponieważ – co podkreślił również WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 8 grudnia 2021 r. (sygn. akt II SA/Go 823/21) – wyłącznie subiektywne przekonanie o oddziaływaniu zamierzenia budowlanego na sąsiednie tereny jest niewystarczające w świetle art. 3 pkt 20 p.b.
wznowienie
Jeśli jednak organ błędnie wyznaczy obszar oddziaływania obiektu i w konsekwencji nie zapewni udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę wszystkim uprawnionym podmiotom, to możliwe będzie wznowienie postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, albowiem strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu (patrz: art. 145 par. 1 pkt 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego; t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2000; dalej: k.p.a.).
W opinii WSA w Rzeszowie, wyrażonej w wyroku z 9 stycznia 2018 r. (sygn. akt II SA/Rz 1121/17), skoro w świetle art. 28 ust. 2 p.b. stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu, to podmiotami uprawnionymi do żądania wznowienia postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę – na podstawie art. 145 par. 1 pkt 4 k.p.a. – są tylko te podmioty, które zostały wskazane w ww. przepisie.
Organy badające istnienie podstawy wznowienia w sprawie pozwolenia na budowę z art. 145 par. 1 pkt 4 k.p.a. muszą niejako wtórnie (następczo) skontrolować prawidłowość wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu objętego wnioskiem o udzielenie pozwolenia na budowę, gdyż granice tego obszaru determinują ustalenie kręgu stron postępowania o wydanie pozwolenia na budowę. Z tego względu ocena prawidłowości wyznaczenia tego obszaru przesądza, czy żądanie wznowienia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę w związku pominięciem żądającego wznowienia jako strony tego postępowania jest uzasadnione, wymagając uchylenia decyzji.
Wyłącznie podmiot, który powinien być stroną postępowania zwykłego, może wystąpić z wnioskiem o wznowienie postępowania na podstawie wspomnianego wyżej przepisu. Nie dotyczy on więc sytuacji prawnej podmiotu, który stroną postępowania zwykłego nie był, a do ewentualnego naruszenia jego interesu prawnego doszło na skutek realizacji inwestycji w sposób niezgodny z projektem budowlanym i udzielonym pozwoleniem na budowę, co prowadzi do rozszerzenia obszaru oddziaływania obiektu. W takim bowiem przypadku powinno się toczyć odrębne postępowanie przed organami nadzoru budowlanego w zakresie odstępstw od udzielonego pozwolenia na budowę i w tym postępowaniu podmioty te będą miały zagwarantowaną ochronę prawną w ramach przysługującego im interesu prawnego (wyrok NSA z 9 lipca 2013 r., sygn. akt II OSK 607/12).
krąg uprawnionych
Jak już wspomniano, zgodnie z art. 28 ust. 2 p.b. inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu mogą być stronami postępowania administracyjnego w sprawie pozwolenia na budowę. Przytoczona regulacja jest szczególną w stosunku do wynikającej z art. 28 k.p.a. zasady, że stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Artykuł 28 k.p.a. ma zastosowanie w sprawie pozwolenia na budowę, ponieważ na jego podstawie posiłkowo ustala się interes prawny podmiotów wskazanych w art. 28 ust. 2 p.b. Regulacja ta nie wyeliminowała całkowicie zastosowania w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę przepisów k.p.a. Bez wątpienia aktualne pozostaje bowiem zagadnienie interesu prawnego, gdyż podmioty, które znalazły się w kręgu stron postępowania w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę, zostały wyodrębnione na podstawie kryterium ochrony ich interesu prawnego.
Artykuł 28 k.p.a. jest klauzulą generalną, dzięki której interes prawny może być zrekonstruowany na podstawie przepisów prawa, niekoniecznie prawa administracyjnego. Jak wyjaśnił NSA w wyroku z 13 października 2022 r. (sygn. akt II OSK 2262/19), dokonując oceny, czy nieruchomości znajdują się w obszarze oddziaływania projektowanego obiektu, należy mieć na uwadze, że istnienie interesu prawnego, jaki wynika z art. 28 ust. 2 p.b., nie jest uzależnione od tego, czy dana inwestycja będzie powodowała przekroczenie określonych norm, lecz czy istnieją przepisy nakazujące badać możliwość oddziaływania inwestycji na nieruchomości sąsiednie.
Jeżeli przepisy prawa materialnego nakładają na inwestora określone obowiązki lub ograniczenia związane z zabudową jego działki względem działki sąsiedniej, to tym samym właściciel (użytkownik wieczysty, zarządca) tej działki jest stroną postępowania o pozwolenie na budowę. I to niezależnie od tego, czy projekt budowlany w ocenie organu spełnia wymagania określone przepisami prawa materialnego oraz aktów wykonawczych i czy zachowane są odległości nakazane stosownymi przepisami prawa. Potwierdzają to wyroki sądów (patrz: wyrok NSA z 26 maja 2020 r., sygn. akt II OSK 2747/19; wyrok WSA w Warszawie z 11 września 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2/20).
W związku z tym w sprawach, w których nie jest to wyraźnie wykluczone przez przepisy prawa (np. art. 28 ust. 2 p.b.), art. 28 k.p.a. powinno się wykładać i stosować w ten sposób, aby zapewnić właścicielowi nieruchomości udział w postępowaniu, które dotyczy oceny tego, czy sąsiednia nieruchomość została zabudowa zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Potwierdził to NSA w wyroku z 8 września 2021 r. (sygn. akt II OSK 3182/18). Jednak w niektórych przypadkach, jak wyjaśniono w wyroku WSA w Gliwicach z 23 czerwca 2017 r. (sygn. akt II SA/Gl 373/17), jeśli oddziaływanie obiektu nie wykracza poza teren samej inwestycji, to właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy innych, nawet położonych w sąsiedztwie nieruchomości nie mają statusu strony w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę.
zarządca
W rozumieniu art. 28 ust. 2 p.b. zarządcą jest podmiot, który uzyskuje prawo zarządzania nieruchomością cudzą w imieniu własnym i z wyłączeniem właściciela. Zdarzeniem prawnym skutkującym powstaniem zarządu nieruchomością może być zarówno umowa cywilnoprawna (np. umowa ustanawiająca zarząd nieruchomością, umowa ustanawiająca zarząd nieruchomością wspólną, ale też umowa ustanawiająca na nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe w postaci użytkowania), jak i władczy akt administracyjny (np. oddanie nieruchomości w trwały zarząd) czy też orzeczenie sądu powszechnego (np. wszelkie przypadki ustanowienia zarządu przymusowego, względnie ustanowienia syndyka, gdy masa upadłości obejmuje nieruchomość).
reprezentanci
W orzecznictwie uznaje się, że stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę mogą być np.:
- wspólnota mieszkaniowa, a wyjątkowo właściciel lokalu;
- spółdzielnia mieszkaniowa, a wyjątkowo członek spółdzielni mieszkaniowej;
- osoba, której nieruchomość została oddana w użytkowanie (zgodnie z art. 252 i nast. kodeksu cywilnego).
W postępowaniu administracyjnym do reprezentowania interesu podmiotu zbiorowego – ogółu właścicieli odrębnych lokali tworzących wspólnotę mieszkaniową – co do zasady legitymację ma wspólnota mieszkaniowa, a nie poszczególni członkowie tej wspólnoty mieszkaniowej (wyrok WSA w Szczecinie z 2 czerwca 2021 r., sygn. akt II SA/Sz 334/21). Jeżeli członek wspólnoty mieszkaniowej wykaże swój indywidualny własny interes prawny, to może wystąpić jako strona zainteresowana w postępowaniu administracyjnym w sprawie, w której co do zasady występuje wspólnota mieszkaniowa. Uprawnienia wspólnoty mieszkaniowej i poszczególnego właściciela nie są wobec siebie konkurencyjne i nie wykluczają się wzajemnie. Warunkiem dopuszczenia właściciela wyodrębnionej nieruchomości lokalowej jako strony jest jednak wykazanie, że może dojść do negatywnego oddziaływania na jego nieruchomość, np. poprzez dopuszczenie do realizacji określonych robót budowlanych (wyrok WSA w Krakowie z 24 marca 2022 r., sygn. akt II SA/Kr 1424/21).
W sprawach dotyczących pozwolenia na budowę osoby, którym przysługuje własnościowe prawo do lokalu, są zasadniczo reprezentowane przez organy spółdzielni. Dopuszcza się udział właściciela lokalu w pewnych szczególnych sytuacjach, jeżeli wykaże, że realizacja planowanej inwestycji spowoduje konkretne ograniczenia czy naruszenie warunków korzystania z jego lokalu mieszkalnego, chronionych przepisami prawa materialnego. Właściciel lokalu spółdzielczego może zatem występować jako strona postępowania administracyjnego, pod warunkiem że wykaże własny, zindywidualizowany i skonkretyzowany interes prawny (wyrok NSA z 12 marca 2020 r., sygn. akt II OSK 1239/18).
Uwaga! Co do zasady interesu prawnego w postępowaniu o pozwolenie na budowę nie ma członek spółdzielni mieszkaniowej dysponujący własnościowym spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku leżącym w obszarze oddziaływania obiektu, gdy właścicielem gruntu, na którym jest posadowiony budynek mieszalny, jest gmina, a spółdzielni mieszkaniowej przysługuje prawo użytkowania wieczystego tego gruntu (wyrok WSA w Olsztynie z 6 lipca 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 132/10).
Podmioty korzystające z nieruchomości na podstawie jakiegokolwiek innego tytułu prawnego niż wymienione w art. 28 ust. 2 p.b., takiego jak np. dzierżawa czy najem, a tym bardziej podmioty, które nie mają żadnego prawa do nieruchomości, a są jedynie jej posiadaczami, nie mogą być obecnie stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, a ochrony swych interesów prawnych mogą domagać się jedynie przed sądem powszechnym (wyrok WSA w Warszawie z 25 czerwca 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 234/21).
Czy podmiot zajmujący się profesjonalnie zarządzaniem nieruchomościami, powołany na podstawie umowy o zarządzanie, może być stroną w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę?
Nie, status strony postępowania w sprawie pozwolenia na budowę nie powinien przysługiwać zarządcy nieruchomości w rozumieniu art. 184a ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.) – a więc przedsiębiorcy, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością wykonuje czynności zarządzania nieruchomością określone w art. 184b u.g.n.
rola najbliższych sąsiadów inwestycji
Samo położenie nieruchomości w sąsiedztwie działki, na której będzie realizowana inwestycja, nie przemawia za automatycznym uznaniem, że właściciel nieruchomości sąsiedniej jest stroną postępowania w sprawie pozwolenia na budowę. Bliskie sąsiedztwo nie zawsze oznacza, że właściciel gruntu będzie posiadał legitymację strony w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę. Znajdowanie się nieruchomości w sferze oddziaływania obiektu należy rozumieć w ten sposób, że przez oddziaływanie to naruszone zostają konkretne normy prawa materialnego, z których dany podmiot wywodzi swój interes prawny jako strona postępowania administracyjnego. Ograniczenia, które nie są wynikiem istnienia przepisów prawnych, nie dają podstawy do uznania danego podmiotu za stronę postępowania w sprawie, której przedmiotem jest wydanie pozwolenia na budowę. Innymi słowy: do uznania, że dana nieruchomość znajduje się w obszarze oddziaływania inwestycji budowlanej, nie wystarczy stwierdzenie, że będzie ona faktycznie wpływała na sąsiednie działki, lecz niezbędne jest wskazanie normy prawnej, która reguluje taki wpływ przedsięwzięcia na otoczenie (wyrok WSA w Szczecinie z 24 lutego 2022 r., sygn. akt II SA/Sz 1178/21).
Z innej strony – brak bezpośredniego sąsiedztwa pomiędzy nieruchomościami nie musi automatycznie oznaczać braku przymiotu strony, gdyż obszar oddziaływania obiektu może obejmować także tereny dalej położone, ale pozostające w zasięgu wpływów planowanej inwestycji. Nie można wykluczyć tego rodzaju przypadku, chociaż oddziaływanie takie wiąże się zazwyczaj z bliskim usytuowaniem nieruchomości i jej bezpośrednim wpływem (wyroki NSA z: 16 lipca 2020 r., sygn. akt II OSK 742/20; 2 września 2021 r., sygn. akt II OSK 3076/18; 23 sierpnia 2022 r., sygn. akt II OSK 1041/21).
tryby nadzwyczajne
Jak słusznie wskazał NSA w wyroku z 5 kwietnia 2007 r. (sygn. akt II OSK 598/06), sprawy o stwierdzenie nieważności pozwolenia na budowę lub o wznowienie postępowania w takiej sprawie są prowadzone tylko w nadzwyczajnych trybach postępowań administracyjnych, lecz nie zmienia to ich zasadniczego przedmiotu, czyli kwestii udzielenia pozwolenia na budowę. A zatem zarówno w sprawie o takie pozwolenie prowadzone w trybie zwykłym, jak i w trybach nadzwyczajnych krąg podmiotów uznanych za stronę powinien być identycznie ustalony na podstawie art. 28 ust. 2 p.b. będącego normą szczególną w stosunku do art. 28 k.p.a. W postępowaniu o stwierdzenie nieważności stroną mogą być nie tylko podmioty uznane za strony w postępowaniu zwykłym zakończonym wydaniem kwestionowanej decyzji, lecz każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczyć mogą skutki stwierdzenia nieważności decyzji (np. osoba niesłusznie pominięta w postępowaniu zwykłym). Niemniej jednak krąg tych podmiotów powinien być ustalony na podstawie art. 28 ust. 2 p.b., co wyraźnie podkreślono w wyroku WSA w Warszawie z 9 czerwca 2022 r. (sygn. akt VII SA/Wa 756/22). ©℗
wAŻNE Jeśli organ błędnie wyznaczy obszar oddziaływania obiektu i w konsekwencji nie zapewni udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę wszystkim uprawnionym podmiotom, to możliwe będzie wznowienie postępowania w sprawie pozwolenia na budowę.
Podstawa prawna
art. 3 pkt 20, art. 5 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 pkt 1c, art. 28 ust. 2, 3a i 4, art. 34 ust. 3 pkt 1 lit. c, art. 35 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2351; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 2206)
art. 44, art. 86g i 86h ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1029; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 2185)
art. 14 ust. 8 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 503; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 2185)
par. 18 rozporządzenia ministra rozwoju z 11 września 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1679)
art. 28, art. 145 par. 1 pkt 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. ‒ Kodeks postepowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2000; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 2185)
art. 252 i nast. ustawy z 23 kwietnia 1964 r. ‒ Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360)
art. 184a i 184b ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1899; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 2185)
