Zgodnie z art. 269 ust. 1 pkt 1 prawa wodnego za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej (na skutek przeprowadzania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 mkw. robót budowlanych, które mają na to wpływ przez wyłączenie więcej niż 70 proc. powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej) uiszcza się opłatę za usługi wodne. Nakłada się ją w drodze decyzji administracyjnej na podstawie danych posiadanych przez organy administracji publicznej, które były zawarte w pozwoleniach budowlanych i wodnoprawnych. Jej wysokość ustala wójt, burmistrz lub prezydent miasta w oparciu o odpowiednie przepisy prawa miejscowego. Często przysparza to jednak wielu problemów.
Brak ustawowej definicji niektórych pojęć związanych z nakładaniem tej opłaty, wątpliwości co do okresu, za który ma zostać wniesiona, oraz sposobu jej wyliczenia – z takimi problemami mierzą się gminy. Autorką tekstu jest dr Lucyna Staniszewska, adwokat w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski&Partners.
Pozostało
90%
treści
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama
