W 2018 zaczną obowiązywać nowe stawki określające wysokość opłaty miejscowej (klimatycznej). Zgodnie z obwieszczeniem ministra finansów, za dzień pobytu na obszarach ochrony uzdrowiskowej zapłacimy maksymalnie 3,14 zł. Wzrośnie również stawka na pozostałych obszarach.

Czym jest opłata miejscowa? W powszechnym użyciu funkcjonuje ona częściej jako opłata klimatyczna. Jej wysokość uchwalana jest przez radę gminy, która może ustanowić ją w ramach widełek ustalanych corocznie przez ministra finansów.

Opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych, które przebywają dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach, które:

• cechują się korzystnymi właściwościami klimatycznymi, krajobrazowymi i mają warunki umożliwiające pobyt we wskazanych celach;
• mają status obszaru ochrony uzdrowiskowej.

Opłatę klimatyczną pobiera się za każdą rozpoczętą dobę pobytu w danej miejscowości. Należy więc mieć na uwadze, że gdy wybieramy się do miejsc objętych opłatą wraz z czteroosobową rodziną, faktyczna cena za dobę wzrosnąć może nawet o około 10 zł.

Gdzie można pobierać opłatę miejscową

Gmina może ustanowić pobór opłaty klimatycznej, tylko wtedy, gdy spełnia minimalne warunki klimatyczne i krajobrazowe. Oznacza to, że na terenie takiej gminy znajdować muszą się np: parki narodowe, rezerwaty przyrody czy parki krajobrazowe, skały lub grupy skał, wodospady, muzea, wąwozy, osobliwości fauny lub flory, punkty widokowe czy skanseny. Szczegółowe wymagania określone zostały w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową.

Dodatkowo, na terenie gminy musi znajdować się odpowiednia baza noclegowa w obiektach hotelarskich lub innych obiektach, która mogę świadczyć usługi hotelarskie.

Zgodnie z jego obwieszczeniem ministra finansów, na 2018 r. wysokość maksymalna opłaty miejscowej wynosić może 2,22 zł dziennie (nie dotyczy uzdrowisk ani obszarów ochrony uzdrowiskowej).

Wyższa opłata na obszarach ochrony uzdrowiskowej

Aby dany obszar mógł zostać objęty ochroną uzdrowiskową, musi spełniać łącznie kilka warunków:

- posiadać złoża naturalnych surowców leczniczych o potwierdzonych właściwościach leczniczych na zasadach określonych w ustawie o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych;

- posiadać klimat o właściwościach leczniczych potwierdzonych na zasadach określonych w ustawie;

- spełniać określone w przepisach o ochronie środowiska wymagania w stosunku do środowiska;

- posiadać posiada infrastrukturę techniczną w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej, w zakresie transportu zbiorowego, a także prowadzi gospodarkę odpadami.

Na terenie obszarów ochrony uzdrowiskowej maksymalna opłata klimatyczna w 2018 roku będzie mogła wynosić 3,14 zł za dzień.

Opłaty miejscowej nie pobiera się:
• pod warunkiem wzajemności – od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
• od osób przebywających w szpitalach;
• od osób niewidomych i ich przewodników;
• od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową albo uzdrowiskową;
• od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.




Opłata miejscowa nie będzie pobierana także od osób, które zapłaciły opłatę uzdrowiskową – jej maksymalna stawka w 2018 wyniesie 4,33 zł za dzień.