Proekologiczny sprzęt – rozporządzenie ministra gospodarki z 9 maja 2013 r. uchylające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących ograniczenia wykorzystywania w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym niektórych substancji mogących negatywnie oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 10 maja 2013 r. poz. 546)

Niebezpieczne substancje – rozporządzenie ministra gospodarki z 8 maja 2013 r. w sprawie zasadniczych wymagań dotyczących ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.U. z 10 maja 2013 r. poz. 547)

Omówienie: Chodzi o SSE, czyli sprzęt elektryczny i elektroniczny, którego prawidłowe działanie jest uzależnione od dopływu prądu elektrycznego lub od obecności pola elektromagnetycznego, mogącego służyć do wytwarzania, przesyłania i pomiaru prądu lub pola elektromagnetycznego i zaprojektowanym do użytkowania przy napięciu elektrycznym nieprzekraczającym 1000 V dla prądu przemiennego oraz 1500 V dla prądu stałego. Tak więc SSE, podobnie jak ich części zamienne i przewody nie mogą zawierać substancji trujących ponad maksymalną dopuszczalną wartość stężenia wagowego w materiałach jednorodnych wynosi:

●0,1 proc. dla:

– ołowiu,

– rtęci,

– sześciowartościowego chromu,

– polibromowanego bifenylu oznaczonego symbolem „PBB”,

– polibromowanych eterów difenylowych oznaczonych symbolem „PBDE”,

●0,01 proc. w przypadku kadmu.

Na SEE umieszcza się:

●nazwę typu, numer partii lub serii, względnie inną informację umożliwiającą identyfikację sprzętu, a jeżeli ze względu na wielkość lub charakter SEE nie jest to możliwe – informacje te umieszcza się na opakowaniu albo dołączonym dokumencie,

●nazwisko lub nazwę producenta, zarejestrowaną nazwę towarową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres kontaktowy, a jeżeli ze względu na wielkość lub charakter SEE jest to niemożliwe, to informacje te umieszcza się na opakowaniu lub dołączonym dokumencie,

●nazwisko lub nazwę importera, zarejestrowaną nazwę towarową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres kontaktowy, a jeśli ze względu na wielkość lub charakter SEE nie jest to możliwe – informacje te umieszcza się na opakowaniu lub dołączonym dokumencie.

Ratownictwo morskie – rozporządzenie rady ministrów z 8 kwietnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu wykonywania zadań poszukiwania i ratowania życia na morzu przez Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa oraz sposobu realizacji uprawnień członków ochotniczych drużyn ratowniczych (Dz.U. z 10 maja 2013 r., poz. 552)

Omówienie: Jednostki organizacyjne Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa (SAR) w celu niezwłocznego podjęcia działań poszukiwawczych i ratowniczych pełnią całodobowe pogotowie. Są wówczas obowiązane do przestrzegania reżimów gotowości ustalonych w regulaminie określającym w szczególności:

●minimalne normy wyposażenia w specjalistyczny sprzęt i urządzenia,

●minimum zapasów paliwa, wody i prowiantu,

●dopuszczalny najdłuższy czas od momentu otrzymania informacji o potrzebie udziału w akcji ratowniczej do chwili opuszczenia portu pełnienia pogotowia albo bazy przez jednostkę Służby SAR.

Kapitanowie morskich statków ratowniczych, kapitanowie specjalnych statków morskich do zwalczania zanieczyszczeń oraz pełniący dyżur ratownicy brzegowych stacji ratowniczych podczas pełnienia pogotowia muszą przede wszystkim:

●utrzymywać stałą łączność z Morskim Ratowniczym Centrum Koordynacyjnym (MRCK),

●prowadzić stały nasłuch na częstotliwości VHF przeznaczonej do odbioru sygnałów o niebezpieczeństwie na morzu,

●informować MRCK o każdej zmianie miejsca postoju w porcie pełnienia pogotowia statku lub o zdarzeniach uniemożliwiających udział tych statków albo brzegowej stacji ratowniczej w działaniach ratowniczych.

Ryczałt za udział w akcjach poszukiwawczych i ratowniczych oraz szkoleniach organizowanych przez Służbę SAR jest wypłacany ze środków tej służby do wysokości 1/175 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzednim, za każdą godzinę udziału w działaniu lub szkoleniu ratowniczym. Członkowi ochotniczej drużyny ratowniczej służbową odzież ochronną przydziela i wydaje, na warunkach określonych przez dyrektora Służby SAR uprawniony pracownik.

Środki ochrony roślin – rozporządzenie ministra rolnictwa i rozwoju wsi z 8 maja 2013 r. w sprawie szkoleń w zakresie środków ochrony roślin (Dz.U. z 10 maja 2013 r. poz. 554)

Omówienie: Podmiot prowadzący szkolenia w zakresie środków ochrony roślin:

●zapewnia pomieszczenia umożliwiające prowadzenie zajęć, w tym wykorzystywanie w ich trakcie pomocy audiowizualnych,

●wykorzystuje w trakcie szkoleń pomoce audiowizualne, w tym prezentacje multimedialne lub filmy szkoleniowe,

●przekazuje uczestnikom szkolenia materiały szkoleniowe.

Prowadzący szkolenia w zakresie doradztwa dotyczącego środków ochrony roślin powinni mieć ukończone studia wyższe na kierunku rolnictwo, ogrodnictwo, leśnictwo lub technika rolnicza i leśna, względnie studia wyższe, dla których program kształcenia lub zakres kształcenia obejmował treści związane z hodowlą roślin, uprawą roślin, ochroną roślin, hodowlą lasu, ochroną zasobów leśnych, lub z budową, obsługą lub oceną techniczną pojazdów, maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji roślinnej, w wymiarze łącznym co najmniej 120 godzin. Dopuszczalne jest również ukończenie studiów podyplomowych w tym zakresie.

Rybołówstwo – rozporządzenie ministra rolnictwa i rozwoju wsi z 22 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia zakazu prowadzenia połowów szprota w podobszarach 22–32 Morza Bałtyckiego (Dz.U. z 22 maja 2013 r. poz. 593)