TEZA: Nakłanianie pracownika do zmiany pracodawcy – rozumiane jako namawianie, przekonywanie, agitowanie – jest co do zasady dozwolone. Tym samym nie jest to czyn nieuczciwej konkurencji.
ikona lupy />
Linia orzecznicza / Dziennik Gazeta Prawna
Sygn. akt I ACa 594/14, WYROK SĄDU APELACYJNEGO W BIAŁYMSTOKU z 12 grudnia 2014 r.
STAN FAKTYCZNY
W.M. był wspólnikiem spółki jawnej, która od 2002 roku produkuje meble. Oświadczeniem z 18 grudnia 2012 r. W.M. wypowiedział umowę spółki i rozpoczął własną działalność gospodarczą, również polegającą na wyrobie mebli. Część pracowników spółki w styczniu 2013 r. przeszła do niego do pracy.
Pozostali wspólnicy wystąpili do Sądu Okręgowego w Olsztynie m.in. o nakazanie W.M. zaniechania czynów nieuczciwej konkurencji polegających na namawianiu pracowników spółki do niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków pracowniczych, w szczególności przechodzenia na zwolnienia lekarskie w celu wykonywania czynności na jego rzecz. Sąd Okręgowy oddalił to powództwo. W uzasadnieniu stwierdził, że nie potwierdziły się zarzuty spółki wobec pozwanego. Z zeznań świadków wynikało bowiem, że W.M. ograniczał się jedynie do przekazywania oferty pracy w swojej nowo powstałej firmie (często w formie telefonicznej). Sąd I instancji zauważył, że samo składanie oferty pracy (nawet konkurencyjnej) pracownikowi innego przedsiębiorcy nie wyczerpuje znamion nakłaniania do niewykonywania lub nienależytego wykonywania pracy u dotychczasowego pracodawcy, co stanowi delikt z art. 12 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu czynów nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 153, poz. 1503 ze zm.; dalej: u.z.c.n.k.). Oferowanie lepszych warunków pracy na konkurencyjnym rynku – według sądu I instancji – co do zasady nie jest ani nieuczciwe, ani nieetyczne. Pracownicy mają prawo poszukiwać lepszych warunków zatrudnienia i korzystniejszych ofert, przedsiębiorcy zaś mają prawo poszukiwać lepszych pracowników.
Wyrok ten zaskarżyła spółka. Sąd II instancji apelację oddalił.
Ujawnianie zarobków to działanie na szkodę pracodawcy?
Ujawnianie zarobków to działanie na szkodę pracodawcy?

Zobacz również
UZASADNIENIE
Na gruncie art. 12 ust. 1 u.z.c.n.k. zakazane jest nakłanianie do niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków pracowniczych. Odmiennie zatem niż w art. 12 ust. 2 u.z.c.n.k. nie zabrania się namawiania zatrudnionych do wypowiadania angaży. Kierowanie oferty pracy na korzystniejszych warunkach do pracowników konkurencyjnego przedsiębiorstwa należy do codziennej praktyki i pozostaje w zgodzie z zasadami prawidłowej gospodarki rynkowej. Podstawowym prawem pracownika jest podjęcie decyzji, dla kogo i na jakich warunkach świadczy pracę. Nie negując tego, że przejęcie pracowników konkurencyjnego przedsiębiorcy może czasem przybierać postać czynów nieuczciwej konkurencji, przyjąć należy, że zawężone to być powinno do takich przypadków, w których rywalizujący przedsiębiorca posługuje się nieuczciwymi metodami (oszustwem, podstępem, wprowadzeniem w błąd), bądź gdy nieuczciwy jest cel, do którego dąży. Jako przykład tego ostatniego można podać przejęcie pracowników z zamiarem doprowadzenia do bankructwa innego przedsiębiorcy i zwolnienia tych pracowników po osiągnięciu tego celu. Takie działania po stronie pozwanego jednak nie zaistniały. Wskazywane przez skarżącą spółkę okoliczności nakłaniania pracowników do zmiany zatrudnienia (wielokrotne telefony i rozmowy) nie wyczerpują w ocenie sądu apelacyjnego znamion czynów zabronionych przez ustawę.