Subskrybuj nas na Youtube
Nie trzeba wypłacać chorobowego za 19 dni w roku w przypadku niezdolności do pracy zatrudnionego, który ukończył 50. rok życia.
Firmy zatrudniające osoby powyżej 50. roku życia mogą korzystać z ulg obniżających koszty pracy. Wśród ulg są zwolnienia z płacenia składek na Fundusz Pracy (FP) oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP). Dodatkowo przysługuje im preferencja dotycząca zasad wypłat wynagrodzenia chorobowego. Dzięki niej wypłacają to świadczenie krócej niż w przypadku pozostałych pracowników.
Chory pracownik
Zgodnie z obowiązującymi przepisami firmy zatrudniające pracowników mają obowiązek wypłaty wynagrodzenia chorobowego przez 33 dni w ciągu roku kalendarzowego. Jednak od tej generalnej zasady istnieje wyjątek, który dotyczy zatrudnionych, którzy ukończyli 50. rok życia.
W ich przypadku pracodawca wypłaca chorobowe tylko przez okres 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Za pozostały okres choroby świadczenie wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) i jest ono zależne od wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.
Przy czym krótszy okres finansowania przez pracodawcę chorobowego dotyczy niezdolności do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50. rok życia.
Roczna ulga
Właściciele firm często narzekają na obowiązek odprowadzania wysokich składek na FP i FGŚP. Przedsiębiorcom nie podoba się, że w przypadku obu tych funduszy muszą płacić do ZUS pieniądze bez żadnych ograniczeń. Nie stosuje się tutaj bowiem rocznego ograniczenie wymiaru składek. W praktyce to oznacza, że każdy przedsiębiorca musi odprowadzać te daniny nawet wówczas, gdy nie płaci za swoich podwładnych obciążeń na fundusze emerytalne i rentowe.
Obowiązek płacenia danin na oba fundusze (FG i FGŚP) nie dotyczy jednak nowo zatrudnionych starszych pracowników, którzy przed podjęciem pracy byli bezrobotni. Artykuł 104 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 674 ze zm.) i art. 9b ustawy z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 272 ze zm.) przewidują zwolnienie z obowiązku opłacania składek na FP i FGŚP za zatrudnionych pracowników po 50. roku życia. W takim przypadku przedsiębiorca nie musi płacić składek przez okres 12 miesięcy. Przy czym czas ten jest liczony, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę z osobą, która ma już ukończony 50. rok życia. Należy jednak pamiętać, że zwolnienie z tej daniny przysługuje tylko gdy zatrudniony w dniu nawiązania stosunku pracy miał ukończone 50 lat (te urodziny mogą przypaść najpóźniej w dniu nawiązania stosunku pracy). Równocześnie przyszły pracownik musiał pozostawać w ewidencji osób bezrobotnych powiatowego urzędu pracy przez co najmniej 30 dni przed zatrudnieniem. Zwolnienie z obowiązku opłacania składek na FP i FGŚP przysługuje pracodawcy tylko w odniesieniu do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
Najstarsi bez składek
Właściciel firmy nie musi również opłacać składek za pracowników, którzy osiągnęli wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn. W przypadku tych osób danin na FP i FGŚP nie płaci się przez cały okres ich zatrudnienia. Natomiast gdy osiągnięcie tego wieku następuje w trakcie miesiąca kalendarzowego, wówczas zwolnienie następuje dopiero od następnego miesiąca.
W przypadku osób, których 55. lub 60. urodziny przypadają pierwszego dnia danego miesiąca, ulga ta przysługuje od tego miesiąca.
Zwolnienie z obowiązku opłacania daniny za te osoby dotyczy m.in. pozostających w stosunku pracy, w stosunku służbowym lub wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą.
