W ramach ustawy o nieuczciwych praktykach rynkowych UOKiK dokonuje kilku zasadniczych podziałów praktyk. Jest to podział na czarne i szare praktyki, praktyki wprowadzające w błąd oraz praktyki agresywne, a także na praktyki, które funkcjonują poza klasyfikacją. W świetle prawa to praktyka rynkowa stosowana przez przedsiębiorców wobec konsumentów jest nieuczciwa, jeżeli jest sprzeczna z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształca lub może zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu.
.
Zobacz również
1
Kłamstwa i oferty ważne „tylko teraz”
Do czarnej listy zakazanych praktyk zalicza się posługiwanie się certyfikatem, znakiem jakości lub równorzędnym oznaczeniem, nie mając do tego uprawnienia. Narzędziem dla przedsiębiorców bywa reklama przynęta. Jest to propozycja nabycia produktu po określonej cenie, a następnie odmowa pokazania konsumentom reklamowanego produktu w racjonalnym terminie. Za sprzeczne z prawem uważa się też twierdzenie, że produkt będzie dostępny jedynie przez bardzo ograniczony czas lub że będzie on dostępny na określonych warunkach przez bardzo ograniczony czas, jeżeli jest to niezgodne z prawdą, w celu nakłonienia konsumenta do podjęcia natychmiastowej decyzji dotyczącej umowy i pozbawienia go możliwości świadomego wyboru produktu.
ShutterStock
2
Kryptoreklama i gratisy
Prezentowanie produktu jako „gratis”, „darmowy”, „bezpłatny” lub w podobny sposób, jeżeli konsument musi uiścić jakąkolwiek należność, z wyjątkiem bezpośrednich kosztów związanych z odbiorem lub dostarczeniem produktu jest działaniem nieuczciwej konkurencji. Podobnie klasyfikowana jest kryptoreklama. Polega ona na polega na wykorzystywaniu treści publicystycznych w środkach masowego przekazu w celu promocji produktu w sytuacji gdy przedsiębiorca zapłacił za tę promocję, a nie wynika to wyraźnie z treści lub z obrazów lub dźwięków łatwo rozpoznawalnych przez konsumenta.
ShutterStock
3
Klauzule niedozwolone na szarej liście
W razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które w szczególności wyłączają lub ograniczają odpowiedzialność względem konsumenta za szkody na osobie, wyłączają lub istotnie ograniczają odpowiedzialność względem konsumenta za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania lub wyłączają lub istotnie ograniczają potrącenie wierzytelności konsumenta z wierzytelnością drugiej strony. To także zapis w umowie, z którym konsument nie miał możliwości zapoznać się przed zawarciem umowy. To tylko niektóre niedozwolone praktyki realizowane pod postacią klauzul umownych. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów prowadzi rejestr klauzul niedozwolonych, który poucza, jakich zapisów strony nie mogą użyć w umowie.
ShutterStock
4
Misseling czyli nieuczciwa sprzedaż
Zgodnie z definicją UOKiK, nieuczciwa sprzedaż jest pojęciem opisującym wątpliwy pod względem prawnym i etycznym sposób oferowania i sprzedaży produktów finansowych. Na nieuczciwą sprzedaż składać się mogą zarówno zachowania, jak i procedury sprzedaży oraz działania marketingowe, które mają na celu wprowadzenie konsumentów w błąd (np. działanie agenta ubezpieczeniowego, który świadomie lub nie, wprowadza konsumenta w błąd co do mechanizmu funkcjonowania oferowanego produktu, jego funkcji i zastosowania; reklama lub broszura pomijająca istotne informacje na temat danego produktu finansowego). Pojęcie to wywodzi się z Wielkiej Brytanii, gdzie występuje w systemie prawnym jako poważne naruszenie zasad rynkowych i jest objęte sankcją.
ShutterStock
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję