Subskrybuj nas na Youtube
Uzyskanie zasiłku mieszkaniowego zmniejszy wydatki ponoszone na utrzymanie lokalu. Przyznawany jest na sześć miesięcy, ale pieniędzy nie otrzymuje najemca, bo wypłacany jest zarządcy domu lub osobie zbierającej czynsz
Czy trzeba złożyć formalny wniosek
Ostatnio dochody w rodzinie zmniejszyły się, bo mąż przestał pracować i otrzymał emeryturę, z kolei żona została zwolniona i pobiera zasiłek dla bezrobotnych. Z tego powodu małżonkom nie wystarcza pieniędzy na utrzymanie. Chcieliby otrzymać dodatek mieszkaniowy. Jakich formalności muszą dopełnić? Czy powinni wystąpić z wnioskiem o przyznanie dodatku?
Aby otrzymać dodatek mieszkaniowy, najemca powinien złożyć wniosek oraz deklarację o dochodach swojego gospodarstwa domowego za okres trzech miesięcy kalendarzowych oraz inne niezbędne dokumenty. Na przykład zaświadczenie o prawie do dodatkowej powierzchni z powodu stanu zdrowia, a właściciel domu jednorodzinnego dołącza dokumenty albo oświadczenie o wielkości powierzchni użytkowej. Powinien przy tym wskazać, ile wynosi łączna powierzchnia pokoi i kuchni oraz poinformować o wyposażeniu technicznym domu.
Oświadczenie składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań. Gdyby właściciel odmówił złożenia go, to wówczas wójt, burmistrz albo prezydent miasta wydaje decyzję odmowną w sprawie przyznania dodatku mieszkaniowego.
Gdy gospodarstwo domowe jest jednoosobowe – osoba ubiegająca się o dodatek mieszkaniowy samodzielnie zajmuje lokal – wtedy bierze się pod uwagę tylko dochód, który ona uzyskuje. Jeżeli nie mieszka sama, lecz wspólnie z małżonkiem lub z innymi osobami, które wspólnie z nią gospodarują, a w dodatku swoje prawa do mieszkania wywodzą z jej praw, to wówczas uwzględnia się również ich dochody.
Ustalenie właściwej wysokości dochodu jest istotne, ponieważ dodatek mieszkaniowy przysługuje tylko po spełnieniu warunku niskich dochodów na jednego członka gospodarstwa domowego.
Decyzję o przyznaniu go wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta w ciągu miesiąca od złożenia wniosku oraz doręcza wnioskodawcy i zarządcy lub osobie uprawnionej do pobierania należności za lokal mieszkalny. Od tej decyzji przysługuje odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego. Należy je wnieść za pośrednictwem organu, który wydał decyzję.
Dodatek zostaje przyznany na sześć miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu złożenia wniosku.
Podstawa prawna
Art. 3, 4, 6 i 7 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 71, poz. 734 z późn. zm.).
Czy wypłata nastąpi do rąk najemcy
Wójt przyznał dodatek mieszkaniowy, ale gmina odmówiła wypłacenia go bezpośrednio do rąk najemcy. Czy może on skutecznie się domagać zmiany tej decyzji?
Najemca nie otrzymuje dodatku mieszkaniowego do rąk własnych, ponieważ wypłaca się go zarządcy domu albo osobie uprawnionej do pobierania czynszu. Pieniądze przekazywane są do 10. dnia każdego miesiąca z góry. W tym samym terminie wypłacany jest również ryczałt na zakup opału, który stanowi część dodatku mieszkaniowego. Tylko właściciel domu jednorodzinnego uprawniony do dodatku dostaje należną kwotę do rąk własnych również z góry do 10. dnia każdego miesiąca.
Po otrzymaniu dodatku zarządca domu albo osoba pobierająca należności za lokal zalicza otrzymaną sumę na poczet należności za zajmowany lokal.
Osoba, która pobiera należności od najemców, ma obowiązek na bieżąco monitoringować, czy uprawniony do dodatku na bieżąco uiszcza należności za zajmowany lokal. Gdy stwierdzi zaległości obejmujące pełne dwa miesiąca, to wówczas powinien niezwłocznie zawiadomić o nich organ, który przyznał dodatek. Zostanie wówczas wydana decyzja administracyjna o wstrzymaniu wypłaty dodatku do czasu uregulowania zaległości. Jeżeli najemca nie pokryje zaległości w ciągu trzech miesięcy od wydania decyzji, to wówczas wygaśnie decyzja o przyznaniu mu dodatku mieszkaniowego. Z kolei po uregulowaniu zaległości w ciągu trzech miesięcy zostanie wypłacony dodatek za okres, w którym wypłata była wstrzymana.
Podstawa prawna
Art. 7 i 8 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 71, poz. 734 z późn. zm.).
Czy wszystkie przychody zalicza się do dochodu
Czytelnik chce sam obliczyć dochody swoje i zamieszkałej z nim wspólnie rodziny, aby sprawdzić, czy może się ubiegać o dodatek mieszkaniowy. Rodzina otrzymuje świadczenia z pomocy społecznej. Czy też należy zaliczyć je do dochodu?
Do dochodu zalicza się przychody członków gospodarstwa domowego osoby ubiegającej się o przyznanie dodatku mieszkaniowego po odliczeniu kosztów ich uzyskania oraz składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe, pod warunkiem że te składki nie zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Z kolei nie wlicza się świadczeń pomocy materialnej dla uczniów, dodatków dla sierot zupełnych, jednorazowych zapomóg z tytułu urodzenia się dziecka, dodatku z tytułu urodzenia dziecka, pomocy w zakresie dożywiania, zasiłków pielęgnacyjnych, okresowych z pomocy społecznej, jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze, z pomocy społecznej, dodatku mieszkaniowego oraz zapomogi pieniężnej dla m.in. emerytów i rencistów.
Aby ustalić dochód z prowadzenia gospodarstwa rolnego, bierze się pod uwagę powierzchnię gruntów w hektarach przeliczeniowych i przeciętny dochód z hektara ogłoszony przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Podstawa prawna
Art. 3 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 71, poz. 734 z późn. zm.).
Czy wydatki na media mają wpływ na wysokość dodatku
Czytelnik postanowił złożyć wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Czy jego wysokość zależeć będzie też od wydatków ponoszonych przez najemcę na ciepłą wodę?
Aby określić wysokość należnego dodatku mieszkaniowego, należy przede wszystkim ustalić wysokość kwoty, którą uiszcza wnioskodawca za zajmowany lokal z tytułu świadczeń okresowych. Oprócz czynszu należą do nich: opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokale mieszkalne w spółdzielni mieszkaniowej, zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną, odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego, a także inne opłaty za używanie mieszkania. Do wydatków zalicza się również opłaty za energię cieplną, wodę, odbiór nieczystości stałych i płynnych oraz wydatki stanowiące podstawę obliczonego ryczałtu na zakup opału.
Z kolei nie wlicza się kwot należnych z tytułu ubezpieczeń, podatku od nieruchomości, opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, gaz przewodowy, energię elektryczną dostarczaną na cele bytowe.
Gdy dodatek dostanie osoba zajmująca mieszkanie albo budynek, które nie wchodzą w skład mieszkaniowego zasobu gminy, to do tych wydatków zalicza się kwoty, które byłyby pokrywane w ramach czynszu, ale tylko do tej wysokości, w jakiej byłby uiszczany, gdyby wchodził w skład zasobu mieszkaniowego gminy. Zalicza się wówczas też opłaty poza czynszem, które obowiązywałyby w zasobie mieszkaniowym gminy, gdyby wchodził do niego.
Podstawa prawna
Art. 6 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 71, poz. 734 z późn. zm.).
Czy każdy członek spółdzielni dostanie dodatek
Opłaty za mieszkanie w spółdzielni mieszkaniowej znacznie wzrosły. Zarząd radzi biedniejszym członkom, aby postarali się o dodatek mieszkaniowy. Czy zawsze ubiegający się o taką pomoc ją uzyska?
Wprawdzie członkowie spółdzielni mieszkaniowych znajdują się w grupie osób, które mogą się ubiegać o dodatek mieszkaniowy, ale aby go uzyskać, muszą spełnić jeszcze dodatkowe wymogi. Oprócz nich o przyznanie dodatku mieszkaniowego mogą się ubiegać najemcy, podnajemcy lokali mieszkalnych oraz osoby zamieszkałe w budynkach, które stanowią ich własność, oraz właściciele samodzielnych lokali mieszkalnych. Przysługuje on także innym osobom mającym tytuł prawny do zajmowanego mieszkania, które ponoszą wydatki związane z zamieszkiwaniem w nim. Dodatek dostają nawet zajmujący lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, którzy oczekują na lokal zamienny lub socjalny.
Dodatek mieszkaniowy przysługuje tylko na podstawie jednego z wymienionych tutaj tytułów. Dlatego wnioskodawca otrzyma tylko jeden dodatek, nawet wówczas gdyby przysługiwał mu on z kilku tytułów.
Aby jednak osoba uprawniona mogła go otrzymać, powinna spełniać dodatkowe wymogi i mieć odpowiednio niski średni dochód na jednego członka swojego gospodarstwa domowego w okresie 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku. Wysokość dopuszczalnego dochodu zależy od tego, ilu osobowe jest gospodarstwo domowe. Nie może przekraczać na jedną osobę 175 proc. kwoty najniższej emerytury – w gospodarstwie jednoosobowym, a w wieloosobowym – 125 proc. kwoty najniższej emerytury.
Wysokość dochodu osoba ubiegająca się o dodatek wskazuje w deklaracji. Musi jednak liczyć się z tym, że organ przyznający dodatek zwróci się do niej o udostępnienie dokumentów potwierdzających wskazaną w deklaracji kwotę. W pewnych wypadkach dodatek mieszkaniowy przyznawany jest nawet wówczas, gdy ten średni dochód jest wyższy od wymaganego. Jeżeli nadwyżka nie przekracza wysokości dodatku mieszkaniowego, to wówczas wypłacana kwota zostanie o nią obniżona.
Uprawniony nie otrzyma dodatku jednak wówczas, gdy obliczona w ten sposób kwota do wypłaty byłaby niższa od 2 proc. najniższej emerytury w dniu wydawania decyzji.
Dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż 30 proc. lub 50 proc., ale pod warunkiem że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego mieszkania nie przekracza 60 proc.
Podstawa prawna
Art. 2, 3, 6 i 7 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 71, poz. 734 z późn. zm.).