Wojewódzki inspektor farmaceutyczny wystąpił o opinię do samorządu aptekarskiego w sprawie cofnięcia mi zezwolenia na prowadzenie apteki. Jako powód wskazał sprzedaż produktów leczniczych hurtowni farmaceutycznej. Nie zostałem o tym zawiadomiony, choć moim zdaniem powinienem, bo tak wynika z kodeksu postępowania administracyjnego. Czy mam rację?
Nie, gdyż art. 106 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.), na który zapewne powołuje się czytelnik, nie miał w tej sprawie zastosowania, bowiem reguluje on tryb współdziałania między organami administracji. Zgodnie z jego treścią, jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ (wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie), decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska przez ten organ. Następuje ono w drodze postanowienia, na które służy stronie zażalenie (art. 106 par. 5 k.p.a.). Postanowienie wydane na podstawie art. 106 par. 5 k.p.a., niezbędne do wydania kończącej sprawę decyzji, stanowi w istocie jej część składową, w pewnym stopniu kształtuje treść zawartego w niej rozstrzygnięcia. Ten pogląd potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2017 r. (sygn. akt II GSK 843/16). Sąd uznał w nim, że nie ma podstaw, by przyjąć, iż wyrażenie opinii przez organy samorządu aptekarskiego w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki następuje w trybie współdziałania organów administracji publicznej, o jakim mowa w art. 106 k.p.a.
Opinia jako dowód...
Zdaniem NSA zawarte w art. 7 ust. 2 pkt 7 i art. 29 pkt 5 ustawy o izbach aptekarskich (dalej: u.i.a.) upoważnienie do opiniowania przez organy samorządu aptekarskiego wniosku o cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki nie jest wystarczającym powodem do przyjęcia, że przepis ten uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ w rozumieniu art. 106 par. 1 k.p.a. Nie usprawiedliwia takiego przyjęcia również art. 29 pkt 7 u.i.a., który daje okręgowej radzie aptekarskiej umocowanie do prowadzenia bieżących spraw izby aptekarskiej. NSA wyjaśnił, że opinia samorządu aptekarskiego wydana na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 7 i art. 29 pkt 5 u.i.a. na wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego prowadzącego postępowanie w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki jest wyrażeniem stanowiska tego organu co do okoliczności przedstawionych we wniosku o jej wydanie (por. wyrok NSA z 13 czerwca 2017 r., sygn. akt II GSK 153/16). Stosownie do art. 75 par. 1 k.p.a. stanowi ona jeden z dowodów w tym postępowaniu.
Podobnie stwierdził NSA w wyroku z 14 lutego 2017 r. (sygn. akt II GSK 4920/16), zgodnie z którym przewidziane w u.i.a. uprawnienie samorządu aptekarskiego do wydawania opinii w sprawach cofania zezwoleń na prowadzenie aptek jest jedną z form sprawowania przez niego pieczy nad należytym ich zarządzaniem. Samorząd aptekarski może zatem (a niekiedy nawet powinien) korzystać ze wspomnianego uprawnienia przez formułowanie stosownych opinii z własnej inicjatywy bądź na prośbę organu administracji prowadzącego postępowanie.
...ale niekonieczny
Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że przepisy dotyczące postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki nie obligują jednak wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego do współdziałania w trybie art. 106 par. 1 k.p.a. z samorządem aptekarskim w tym znaczeniu, iż wydanie decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenia apteki ogólnodostępnej nie jest uzależnione od uprzedniego wyrażenia przez właściwą okręgową radę aptekarską opinii, o jakiej mowa w art. 7 ust. 2 pkt 7 u.i.a. Zdaniem NSA w szczególności z art. 99 ust. 2 ustawy – Prawo farmaceutyczne nie wynika, aby orzekanie o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie apteki było uzależnione od opinii organu samorządu aptekarskiego. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, cofnięcie lub stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki należy do kompetencji wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. Tak więc decyzje w tym zakresie podejmuje on bez takiego rodzaju współdziałania z organem samorządu aptekarskiego, które zostało uregulowane w art. 106 k.p.a.
Podstawa prawna
Art. 7 ust. 2 pkt 7 ustawy z 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1496).
Art. 99 ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2142 ze zm.).
Art. 106 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257).