Wiadomości nikt nie przerwie na reklamę, czyli: na co reklamodawcom pozwala ustawa o radiofonii i telewizji

1 Komercyjne stacje przyzwyczaiły nas do przerywania filmów pasmami reklam. Jak ma się to do przepisów? Sprawę reguluje art. 16a, który dopuszcza przerwanie programu na nadanie reklamy lub telesprzedaży. Nie może to jednak stanowić uszczerbku dla wartości audycji i nie narusza uprawnień właścicieli praw autorskich. Osobny ust. reguluje sprawę transmisji zawodów sportowych, dlatego, na szczęście, żadnej połowy meczu nie uprzykrzy nam spot reklamowy. Co innego w przypadku przerw. Jak czytamy w ustawie: reklamy lub telesprzedaż mogą być nadawane wyłącznie w tych przerwach lub pomiędzy poszczególnymi częściami.

2 Spoty reklamowe psujące atmosferę w najciekawszy momentach filmu są dobrze znane kinomanom. Prawo pozwala na przerywanie filmów fabularnych trwających ponad 45 minut wyłacznie raz na każde 45 minut. Wyłączone są z tego serie, seriale i audycje dokumentalne. Więcej reklam można umieścić jeśli film trwa co najmniej 20 minut dłużej niż 2 lub więcej takich jednostek. Inne audycje mogą być przerywane jeżeli czas między kolejnymi blokami w programie wyniesie co najmniej 20 minut, a w przypadku audycji radiowej 10 minut.

3 Nadawanie reklam lub telesprzedaży jest zabronione jeżeli emitowane sąh:
1) serwisy informacyjne i programy o aktualnych wydarzeniach
2) programy religijne
3) programy publicystyczne i programy dokumentalne, krótsze niż pół godziny
4) programy dla dzieci.
Ustawa zabrania także nadawania reklam w programach publicznej radiofonii i telewizji, z wyjątkiem audycji takich jak zawody sportowe, które zawierają wydzielone przerwy.

4 1. Zakazane jest nadawanie reklamy: 1) wyrobów tytoniowych, rekwizytów tytoniowych, produktów imitujących wyroby tytoniowe lub rekwizyty tytoniowe oraz symboli związanych z używaniem tytoniu, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55, z późn. zm.1)); 2) napojów alkoholowych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn. zm.2)); 3) usług medycznych, w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm.3)), świadczonych wyłącznie na podstawie skierowania lekarza; 4) produktów leczniczych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, z późn. zm.4)); 5) wideoloterii, gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych, gier na automatach, w zakresie regulowanym ustawą z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27). 2. Zakazane jest nadawanie reklam: 1) nawołujących bezpośrednio małoletnich do nabywania produktów lub usług; 2) zachęcających małoletnich do wywierania presji na rodziców lub inne osoby w celu skłonienia ich do zakupu reklamowanych produktów lub usług; 3) wykorzystujących zaufanie małoletnich, jakie pokładają oni w rodzicach, nauczycielach i innych osobach; 4) w nieuzasadniony sposób ukazujących małoletnich w niebezpiecznych sytuacjach; 5) oddziałujących w sposób ukryty na podświadomość. 3. Reklama nie może: 1) naruszać godności ludzkiej; 2) zawierać treści dyskryminujących ze względu na rasę, płeć lub narodowość; 3) ranić przekonań religijnych lub politycznych; 4) zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich; 5) sprzyjać zachowaniom zagrażającym zdrowiu, bezpieczeństwu lub ochronie środowiska. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do telesprzedaży.